Ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Μερκούριος
Ἑορτάζει τὴν κε΄ (25η) Νοεμβρίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Εἰ καὶ πατάσσῃ, Μερκούριε, τῷ ξίφει,
Καὶ νεκρὸς ἐχθρὸν σὺ πατάσσεις Κυρίου.
Ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Μερκούριος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους Δεκίου καὶ Οὐλεριανοῦ τῶν βασιλέων, (καὶ μαρτύρησε) τὸ ἔτος σνε΄ (255)· καταγόμενος ἀπ᾿ τὴν γῆ τῆς Ἀνατολῆς, ἦταν γυιὸς κάποιου Σκύθου ποὺ ὀνομαζόταν Γορδιανὸς καὶ ἦταν συναριθμημένος μὲ τὸ στράτευμα τ᾿ ὀνομαζόμενο τῶν Μαρτησίων.
Ἐπειδὴ δέ, μιὰ φορὰ ἔκαμε μεγάλη νίκη κατὰ τῶν βαρβάρων, διότι εἶχε φανερωθεῖ μπροστά του Ἄγγελος Κυρίου κ᾿ ἐνέπνεε θάρρος κι ἀνδρεία στὴν καρδιά του, διὰ τοῦτο ἀνέβηκε στὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχιστρατήγου.
Τοῦτος λοιπόν, γιὰ τὴν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ παρουσιάστηκε στὸν Δέκιο καὶ ἀφοῦ δέθηκε σὲ τέσσερα παλούκια κατακόβεται μὲ μαχαίρια στὸ σῶμα· ἔπειτα ἁπλώθηκε πάνω στὴν φωτιὰ ποὺ τὴν ἔσβηνε μὲ τὸ ποτάμι τῶν αἱμάτων του· μετὰ δέρνεται καὶ κρεμιέται κατακέφαλα, καὶ βαρύτατη πέτρα κρεμιέται ἀπ᾿ αὐτόν· ὕστερα φραγγελοῦται, δηλαδή, δέρνεται μὲ φραγγέλιο καὶ μαστίγιο πλεγμένο ἀπὸ τέσσερα χάλκινα σχοινιά. Τέλος, ἀφοῦ ὁδηγήθηκε στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας ἀποκεφαλίζεται, κ᾿ ἔτσι λαμβάνει ὁ ἀοίδιμος τοῦ μαρτυρίου τὸ ἔνδοξο στεφάνι.
Ἦταν δὲ ὁ ἅγιος, ὅταν μαρτύρησε γιὰ τὸν Χριστό, εἰκοσιπέντε χρονῶν, μεγαλόσωμος, ὡραῖος στὴν ὄψη, ξανθὸς στὰ μαλλιά· καὶ τὸν στόλιζε τὸ φυσικὸ κόκκινο χρῶμα, ποὺ ἔλαμπε στὶς παρειές του (δηλ. στὰ μάγουλά του).
Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 2ος, σελ. 183,184. (Φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).