Η ΓΕΝΝΗΣH ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η ΓΕΝΝΗΣH ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Ἑορτάζεται τὴν η΄ (8η) Σεπτεμβρίου.

Πάσας ἀληθῶς, Ἄννα, νικᾷς μητέρας,

Μήτηρ ἕως ἂν σὴ γένηται θυγάτηρ.

Ἐξάγαγε πρὸς φῶς Θεομήτορα ὀγδόῃ Ἄννα.

   Ὑπάρχουν σταθμοὶ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου μὲ μεγάλη σημασία γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Γεγονότα ἱστορικά, πολιτικά, κοινωνικά, σταθμοὶ στὴν ἐξέλιξη τῆς τέχνης, τῆς ἐπιστήμης, τοῦ πολιτισμοῦ γενικά, ποὺ ἔχουν τόση σημασία, ἀφοῦ συντελοῦν στὴν καλλιτέρευση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου στὸν πλανήτη μας.

   Ὑπάρχουν, ὅμως καὶ ἄλλοι σταθμοί, ἱστορικοὶ καὶ αὐτοί, ἀφοῦ ἔλαβαν χώρα «ἐν τόπῳ καὶ χρόνῳ», ποὺ δὲν ὀφείλονται ὅμως στὶς ἀνθρώπινες προσπάθειες ἀλλὰ θὰ εἶναι σταθμοί, ποὺ δημιούργησαν οἱ ἐκδηλώσεις τῆς Θείας Προνοίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

   Καὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ σπουδαιότεροι, γιατὶ ἐνῶ οἱ σταθμοὶ τῶν ἀνθρωπίνων προσπαθειῶν καὶ ἐπιτυχιῶν ἔχουν σκοπό, νὰ ἐξυπηρετήσουν τὸν ἄνθρωπο ἐφ’ ὅσον ζεῖ σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, οἱ σταθμοὶ τῆς θείας Προνοίας ἔχουν προορισμό, νὰ φωτίσουν τὴν ζωή μας, ὄχι μόνο τὴν ἐπίγεια, ἀλλὰ καὶ κατὰ μέγα μέρος τὴν μετὰ θάνατο ζωὴ τῆς αἰωνιότητας, γιὰ τὴν ὁποία εἶναι προορισμένη ἡ χωρὶς ἀμφισβήτηση ἀθάνατη ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.

   Καὶ ἂν ὁ κυριώτερος τέτοιος σταθμὸς εἶναι ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ, ἡ γέννησή Του καὶ ὁ ἐρχομός Του στὴν γῆ γιὰ τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας, ἕνας ὑποσταθμός, μπορεῖ νὰ πεῖ κανείς, ἕνας προάγγελος, εἶναι ἡ γέννηση τῆς Παναγίας, ποὺ γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν 8η Σεπτεμβρίου. Περνᾶ ἴσως ἡ ἡμέρα αὐτὴ ἀπαρατήρητη μέσα στὴν παραζάλη τῆς ζωῆς. Κι ὅμως σημαντικὸ γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς θρησκείας μας εἶναι ἡ γέννηση τῆς Θεοτόκου, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας χαρακτηρίζει ὡς «τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὸ προοίμιον».

   Κι ἂν τὰ γενέθλια τῶν ἀνθρώπων γιορτάζονται ἀπὸ συγγενεῖς καὶ φίλους, ἄλλο τόσο ἀξίζει νὰ φέρουμε εὐλαβικὰ τὴν σκέψη μας στὸ μεγάλο γεγονὸς καὶ νὰ γιορτάσουμε τὸν ἐρχομὸ τῆς Παναγίας στὸν Κόσμο, ἀφοῦ αὐτὴ εἶναι κατὰ τὶς προφητεῖες «ἡ προεκλεχθεῖσα ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν εἰς κατοικητήριον τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ», ἀφοῦ στάθηκε ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων πρῶτος ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἀφοῦ καὶ μεῖς σὰν μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ σὰν δική μας μητέρα τὴν ἔχουμε στὴν λύπη μας καὶ στὴν χαρά μας.

   Ὄργανο τῆς Θείας Προνοίας ἡ Παναγία, ποὺ τόσοι Προφῆτες μίλησαν γι’ Αὐτήν, καὶ τόσα θαύματα στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀναφέρονται συμβολικὰ στὸ θεῖο ἔργο της μὲ θαῦμα ἔρχεται σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ἡ γέννησή της ἀπὸ τὴν γερόντισσα Ἄννα καὶ τὸν πρεσβύτη Ἰωακείμ, ἀποτελεῖ θαῦμα καὶ ἐξυμνεῖται ἀπὸ τὴν ὑμνωδία τῆς Ἐκκλησίας. Κατὰ θαυμαστὸ τρόπο ἔρχεται στὴν ζωή. Ὑπηρετεῖ ὡς μητέρα τοῦ Θεοῦ τὸ θαῦμα τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Σωτῆρος, καὶ κατὰ θαυμαστὸ τρόπο μὲ τὴν κοίμηση καὶ μετάσταση φεύγει ἀπ’ αὐτὸν τὸν κόσμο.

   Σήμερα ἡ γιορτὴ τῶν γενεθλίων τῆς Παναγίας δὲν πρέπει νὰ εἶναι μιὰ μόνον ἀνάμνηση ἱερῶν γεγονότων τοῦ παρελθόντος. Πρέπει νὰ γίνει σὲ μᾶς σήμερα ἡ ἡμέρα αὐτὴ κήρυκας σοβαρῶν διδαγμάτων. Νὰ σκεφθοῦμε τί ἔκαμε ὁ Θεὸς γιὰ μᾶς. Νὰ φέρουμε εὐλαβικὰ τὴν σκέψη μας στὸ σχέδιο τῆς θείας Προνοίας. Νὰ ἐκτιμήσουμε τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποὺ γιὰ νὰ πλύνει Ἐκεῖνος τὴν προσβολὴ ποὺ ἐμεῖς Τοῦ κάμαμε μὲ τὸ νὰ περιφρονήσουμε τὶς ἐντολές Του, καὶ νὰ κάνουμε τοῦ Σατανᾶ τὸ θέλημα, κατὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἔρχεται στὸν κόσμο καὶ γίνεται ἄνθρωπος καὶ ταπεινώνεται καὶ πάσχει καὶ σταυρώνεται ποτίζοντας μὲ τὸ πικρὸ ποτήρι τῆς λύπης καὶ τὴν Ἁγία μητέρα Του, ποὺ Τὸν εἶδε κρεμασμένο στὸν σταυρό. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ μένα καὶ γιὰ σένα, ἄνθρωπε.

   Νὰ φέρουμε ἀκόμα τὴν σκέψη μας στὴν ἀξιοπιστία τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη μέρα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος δίνει τὴν ὑπόσχεση ὁ Θεός, ὅτι μιὰ καὶ γυναίκα ἐξαπάτησε ὁ Σατανᾶς, γυναίκα ὅμως θὰ φέρει στὸν κόσμο Αὐτόν, ποὺ θὰ συντρίψει τελικὰ τὸν Διάβολο. Καὶ τὴν ὑπόσχεση αὐτὴ τὴν ἐπαναλαμβάνει στοὺς μεγαλύτερους ἐκπροσώπους τοῦ Ἰσραὴλ καὶ στὶς σημαντικώτερες καμπὲς τῆς ἱστορίας του. Δὲν λησμονεῖ ὁ Θεός. Καὶ θέλει καὶ δύναται νὰ τηρήσει τὴν ὑπόσχεσή Του. Καὶ στέλνει τὴν Παναγία, γιὰ νὰ φέρει στὸν κόσμο Ἐκεῖνον, ποὺ ἔργο Του εἶναι νὰ συντρίψει τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ λυτρώσει τὸν ἄνθρωπο.

   Μποροῦμε νὰ φέρουμε τὴν σκέψη μας στὰ κηρύγματα τῶν Προφητῶν. Ὅλοι οἱ Προφῆτες ἀφιερώνουν λόγια προφητικὰ στὴν Θεοτόκο. Αἰῶνες πρὶν ὁλοφάνερα μιλοῦν γιὰ τὴν Παναγία, γιὰ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μὲ ἐκπληκτικὲς καὶ ἀξιοθαύμαστες λεπτομέρειες. Προφητεῖες - εἰκόνες - σύμβολα, ποὺ ἡ μελέτη τους συντελεῖ στὴν αὔξηση τῆς πίστεως. Γιατὶ ὑπάρχουν δυστυχῶς στὰ χρόνια μας ἄνθρωποι, ποὺ παρεξηγώντας τὴν σημασία καὶ τὸν σκοπὸ τῆς προφητείας ψάχνουν νὰ βροῦν καὶ νὰ διαβάσουν προφητεῖες γιὰ νὰ ξεδιαλύνουν τὰ «πολιτικὰ» καὶ τὰ μέλλοντα τῶν κρατῶν σύμφωνα μὲ τὶς πολιτικές τους πεποιθήσεις, νομίζοντας πὼς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἀσχολεῖται μὲ πολιτικῆς φύσεως προβλήματα.

   Θὰ πρέπει ἀκόμα νὰ προσέξουμε τὸν ἱερὸ πόθο τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης νὰ ἀποκτήσουν παιδὶ καὶ νὰ τὸ ἀφιερώσουν στὸν Θεό, γιὰ νὰ δείξουν τὴν εὐγνωμοσύνη τους. Εἰσακούονται οἱ προσευχές τους. Ἀποκτοῦν κόρη τὴν «κεχαριτωμένη» Μαριάμ, στέκουν πιστοὶ στὶς ὑποσχέσεις τους καὶ ἀπολαμβάνουν τὴν τιμή, σὰν βραβεῖο τῆς πίστεως καὶ ἀρετῆς τους, νὰ ὀνομασθοῦν «Θεοπάτορες». Δίδαγμα πολύτιμο γιὰ σημερινοὺς γονεῖς ποὺ δὲν θέλουν νὰ ἔχουν τὰ παιδιά τους πολλὲς σχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησία.

   Αὐτὰ κι ἄλλα, κι ἄλλα, μᾶς δίνει διδάγματα ἡ ἡμέρα τῶν γενεθλίων τῆς Παναγίας. Αὐτὲς τὶς ἀκτίνες ρίχνει ὁ φωτοβόλος αὐτὸς σταθμὸς τῆς ἱστορίας τῆς θρησκείας μας.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄.

 

Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν ἔδωκε τὴν εὐλογίαν, καὶ καταργήσας τὸν θάνατον ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

[Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου Γεωργίου Π. Σωτηρίου «ΕΟΡΤΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ», Β΄ ἔκδοσις, Μυτιλήνη 1986, σελ. 205-208. (Ἐπιμέλεια κειμένου, μικρὲς φραστικὲς παρεμβάσεις, καὶ τὰ ἔντονα στοιχεῖα, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου.)]