Ὁ ἅγιος μάρτυς Κρήσκης

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Κρήσκης

Ἑορτάζει τὴν ιε΄ (15η) Ἀπριλίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Θάμβος βλέπειν Κρήσκεντα τοῦ πυρὸς μέσον,

Ἡγούμενον λειμῶνα τερπνὸν τὴν φλόγα.

Κάτθανε καὶ Κρήσκης πέμπτῃ δεκάτῃ πυρὶ λαύρῳ.

   Ὁ ἅγιος Κρήσκης ἦταν ἀπ’ τὰ Μύρα τῆς Λυκίας ἀπὸ γένος λαμπρὸ καὶ περιφανές, γέροντας καὶ προχωρημένος στὴν ἡλικία. Βλέποντας δὲ ὅτι ἤκμαζε ἡ ἀσέβεια καὶ ὑψωνόταν ἡ θρησκεία τῶν εἰδώλων κι ὅτι ἦσαν πολλοὶ ὑποδουλωμένοι στὴν πλάνη καὶ πρόσφεραν θυσίες στ’ ἄψυχα ξόανα, κινούμενος ὁ μακάριος ἀπὸ ζῆλο, πῆγε στὸ μέσον τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τοὺς νουθετοῦσε ν’ ἀπέχουν ἀπ’ τὴν πλάνη αὐτὴ καὶ νὰ ἐπιστρέψουν πρὸς τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος πιστεύεται ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ εἶναι δημιουργὸς πάσης πνοῆς καὶ χορηγὸς πάσης ζωῆς.

   Κ’ ἐπειδὴ ὁ ἡγεμόνας ὀνόμασε τὸν ἅγιο κακοδαίμονα καὶ δυστυχῆ, διότι ἑκουσίως θέλησε νὰ μπεῖ στὰ βάσανα, διὰ τοῦτο ὁ ἅγιος ἀνταποκρίθηκε σ’ αὐτὸν ὅτι τὸ νὰ πάσχει κάποιος γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι πρόξενο εὐτυχίας κ’ εὐδαιμονίας. Κι ἐρωτώμενος ἀπ’ τὸν ἡγεμόνα νὰ πεῖ ποιό εἶναι τ’ ὄνομά του καὶ ἡ πατρίδα του ὁ ἅγιος μιὰ ἀπόκριση ἔδιδε σ’ ὅλα τὰ ἐρωτήματα, ὅτι δηλαδὴ εἶναι χ ρ ι σ τ ι α ν ό ς. Ἔτσι λοιπόν, δὲν καταδέχθηκε οὔτε μὲ ψιλὸ σχῆμα νὰ φανεῖ ὅτι προσφέρει σέβας στὰ εἴδωλα, ὅπως τὸν συμβούλευε ὁ ἡγεμόνας, ἀλλ’ ὁμολόγησε τὸν ἐπὶ πάντων Θεὸ μπροστὰ σὲ ὅλους. Ἔλεγε δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι τὸ σῶμα δὲν μπορεῖ νὰ κάμει τίποτ’ ἄλλο παρὰ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο θέλει ἡ ψυχή, ἀφοῦ εἶναι ἀπὸ τὴν ψυχὴ κινούμενο καὶ κυβερνώμενο. Ἕνεκα τούτων λοιπόν, πρῶτα μὲν κρεμάστηκε ὁ ἅγιος καὶ ξεσχίστηκε, ἔπειτα δὲ ἀνάφτηκε πυρκαγιὰ καὶ ρίχτηκε σ’ αὐτήν· καὶ τὸ πῦρ οὔτε μιὰ τρίχα τῆς κεφαλῆς του δὲν διέφθειρε. Κι ἔτσι εὐχαριστῶντας παρέδωσε τὴν ψυχή του εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρὰ τοῦ ὁποίου ἔλαβε τὸ στεφάνι τῆς ἀθλήσεως.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 223. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).