Ὁ ὅσιος Τίτος ὁ θαυματουργός
Ἑορτάζει τὴν β΄ (2α) Ἀπριλίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Τί τοῦτο, Τίτε; καὶ σὺ λείπεις ἐκ βίου;
Λείπω μεταστάς, δόξαν οὕτω Κυρίῳ.
Δευτερίῃ Τίτοιο ἀπὸ ψυχὴν Νόες ἦραν.
Τοῦτος ὁ μακάριος καὶ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν Τίτος, ἀγάπησε τὸν Θεὸ ἀπ’ τὴν νεαρή του ἡλικία καὶ πῆγε σ’ ἕνα κοινόβιο ὅπου ἔγινε μοναχός. Καὶ τόσο πρόκοψε στὴν ὑπακοὴ καὶ ταπείνωση ὥστε ὑπερέβη ὄχι μόνο τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ κοινοβίου ἐκείνου, ἀλλὰ κι ὅλους τοὺς ἄλλους μοναχοὺς ἐκείνου τοῦ καιροῦ. Ἔγινε δὲ ἡγούμενος καὶ ποιμένας τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ, καὶ εἶχε ὁ τρισόλβιος ἀγάπη πραότητα καὶ συμπάθεια στὸ ποίμνιό του, ὅση οὐδεὶς ἄλλος ὅμοιός του. Φυλάχθηκε δὲ καθαρὸς καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν ψυχὴ ἐκ νεαρᾶς του ἡλικίας, ὡς ἄγγελος Θεοῦ, διὰ τοῦτο ἀξιώθηκε νὰ γίνει καὶ θαυματουργός. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔτσι ἔζησε, κι ἄφησε τοὺς μαθητὲς καὶ συνασκητές του εἰκόνα ἔμψυχη τῆς ἀρετῆς κι ἀσκητικῆς πολιτείας του, ἀπῆλθε πρὸς τὸν Κύριο.
Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 177. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).