Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Συμεών, ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, συγγενὴς τοῦ Κυρίου
Ἑορτάζει τὴν κζ΄ (27η) Ἀπριλίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ἀδελφὰ πάσχεις, Συμεών, τῷ Κυρίῳ,
Ξύλῳ κρεμασθείς, ὡς ἀδελφὸς Κυρίου.
Ἐν ξύλῳ ἑβδομάτῃ Συμεὼν πάγη εἰκάδι μακρῷ.
Τοῦτος ἦταν γυιὸς τοῦ ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος, ἕνας ἀπ’ τοὺς τέσσερις γυιούς του, τοὺς ὁποίους γέννησε μὲ τὴν προτέρα του γυναῖκα· τὸν Ἰάκωβο καὶ Ἰωσῆ καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνα, δηλαδὴ τοῦτον τὸν Συμεών. Ἐπειδὴ τὸ Σίμων εἶναι ὑποκοριστικὸ ὄνομα τοῦ Συμεών, διότι ἔτσι καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καὶ Σίμων λέγεται καὶ Συμεὼν στὴν ἀρχὴ τῆς καθολικῆς δευτέρας του ἐπιστολῆς.
Τοῦτον λοιπὸν τὸν Συμεὼν ἢ Σίμωνα οἰκειοποιήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ κατεδέχθη νὰ ὀνομάζεται ἁδελφός του κατὰ σάρκα, καθότι ὁ Ἰωσὴφ ἐνομίζετο μόνο πατέρας του. Αὐτὸς ἔχρισε τοῦτον καὶ ἱερέα γιὰ νὰ κηρύττει τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία Του καὶ μετὰ τὸν ἀδελφόθεο Ἰάκωβο ἔγινε δεύτερος πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων· γι’ αὐτὸ καὶ πάλαιψε ὁ ἀοίδιμος μὲ πολλοὺς πόνους καὶ ἱδρῶτες ὡς ποιμένας ἀληθινὸς κι ἐποίμανε τὸν θρόνο τῶν Ἱεροσολύμων ὡς γνήσιος μαθητὴς Χριστοῦ καὶ ὄχι ὡς μισθωτός.
Ἀφοῦ δὲ κατεσκεύασε τὸν ἐαυτό του ναὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, κατακρήμνισε τοὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων καὶ τοὺς πλανημένους Ἕλληνες (εἰδωλολάτρες) καὶ Ἰουδαίους στὸ φῶς τῆς θεογνωσίας ὁδήγησε. Καὶ πολλὰ καὶ διάφορα βάσανα ὑπομένοντας γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ στὸ τέλος σταυρώθηκε σὲ ἡλικία ἑκατὸν εἴκοσι χρονῶν κ’ ἔτσι ἀπ’ τὸν σταυρὸ ἀνέβηκε πρὸς τὸν ποθούμενό του Χριστό, γιὰ νὰ λάβει τὸ τῆς δόξης ἀμάραντο στεφάνι, ἐπὶ τῆς βασιλείας Τραϊανοῦ, ἐν ἔτει Ϟη΄ (98)1.
Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 279, 280. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).
1. Καὶ κατὰ τὴν τριακοστὴ τοῦ Ἰουνίου γράφεται ὅτι ὁ Συμεὼν τοῦτος ὀνομάζεται καὶ Κλεόπας καὶ ὅτι, ἐπειδὴ ἦτο συγγενὴς τοῦ Κυρίου, καταδικάσθηκε ἀπ’ τὸν βασιλέα Δομετιανὸ, ἐν ἔτει πβ΄ (82), νὰ πιεῖ φαρμάκι, τὸ ὁποῖο ἔβγαλαν ἀπὸ σκορπιούς, φίδια, φαλάγγια κι ἄλλα φαρμακερὰ θηρία, δὲν ἔπαθε ὅμως κανένα κακό. Ἄλλος δὲ εἶναι τοῦτος ἀπ’ τὸν Σίμωνα τὸν Ἀπόστολο, τὸν καλούμενο Ζηλωτή, ὁ ὁποῖος ἑορτάζεται κατὰ τὴν δεκάτη Μαΐου. Διότι τοῦτος μὲν λέγεται γυιὸς τοῦ Κλεόπα καὶ τῆς Μαρίας, τῆς πρώτης ἐξαδέλφης τῆς Παναγίας, κατὰ τὸν Δοσίθεο, καὶ εἶναι Ναζαρινός, ἐκεῖνος δὲ εἶναι Καναναῖος. Μετὰ τὴν ἅλωση δὲ τῆς Ἱερουσαλὴμ τὴν ὑπὸ Τίτου γενομένη, πάλι ἐπανελθόντες οἱ πιστοὶ στὴν ἁγία Σιὼν κατέστησαν δεύτερον ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων τὸν Συμεῶνα τοῦτον· Ἀνεχώρησε δὲ καὶ τοῦτος μετὰ τῶν Χριστιανῶν στὴν Πέλλα, ἐπειδὴ ὅσοι ἔμειναν στὰ Ἱεροσόλυμα φονεύθηκαν ἀπὸ τὸν στρατηγὸ Κέστινο Φλῶρο. Λέγουν δὲ ὅτι, ὅταν σταυρώθηκε αὐτὸς ἀπὸ τὸν ὑπατικὸ Ἀττικὸ ἐπὶ Τραϊανοῦ, ἦταν ἑκατὸν εἴκοσι ἐτῶν. Κ’ ἔτσι πολλοὶ συμπεραίνουν ὅτι τοῦτος ἦταν γεννημένος πρὸ τοῦ Χριστοῦ δέκα χρόνους (βλέπε σελ. 5 τῆς Δωδεκαβίβλου). Πατριάρχευσε δὲ χρόνους εἰκοσιέξι ἢ κατ’ ἄλλους εἰκοσιτρεῖς. Ὁ δὲ Νικηφόρος ὁ Κάλλιστος στὸ τρίτο τῆς ἱστορίας του λέγει ὅτι ὁ Συμεὼν τοῦτος ἦταν γυιὸς τοῦ Κλωπᾶ ἢ Κλεόπα καὶ ἀνεψιὸς τοῦ Χριστοῦ· ἐπειδὴ τὸν Κλωπᾶ ἀδελφὸ τοῦ Ἰωσὴφ ὁ Ἡγήσιππος ἱστορεῖ, ἐπειδὴ κατὰ κάποιους ἡ γενεαλογία αὐτῶν ἔτσι ἔχει. Κλεόπας (ὁ ὁποῖος καὶ Ἀλφαῖος ἐκαλεῖτο) καὶ Ἰωσὴφ ὁ Μνήστωρ ἀδελφοί· ἡ Παρθένος Μαρία καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, ἡ γυναῖκα τοῦ Κλεόπα ἢ Ἀλφαίου ἦσαν ἀδελφὲς ἢ προτεξαδέλφες. Ἀπ’ τὸν Κλεόπα λοιπὸν καὶ τὴν σύζυγό του Μαρία γεννήθηκε ὁ ἐλάσσων Ἰάκωβος, ἤτοι ὁ ἀδελφόθεος, καὶ ὁ Συμεὼν καὶ Ἰούδας ὀ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος· ὥστε αὐτοὶ ἦσαν ἀνεψιοὶ τῆς Παρθένου καὶ τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ δὲ Χριστοῦ πρωτεξάδελφοι· καὶ βλέπε τὴν Ἑκατονταετηρίδα, σελ. 233, καὶ τὸν Δοσίθεο ἀνωτέρω. Ἄλλοι ὅμως γενεαλογοῦν αὐτὸν ἄλλως (διαφορετικά), ὅπως εἶπε ἀνωτέρω ὁ Συναξαριστής.