Ἡ ἁγία μάρτυς Ἀγριππίνα

Ἡ ἁγία μάρτυς Ἀγριππίνα

Ἑορτάζει τὴν κγ΄ (23η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Πλησθεῖσα δεινῶν τραυμάτων ἐκ τυμμάτων,

Πολλῶν μετέσχε στεμμάτων Ἀγριππίνα.

Εἰκάδι θεινομένη τριτάτῃ θάνεν Ἀγριππίνα.

   Αὐτὴ ἡ ἁγία ἦταν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς περιδόξου πόλεως Ρώμης καὶ ἐκ νεότητος παρέδωσε τὸν ἑαυτό της στὸν Θεό. Γι’ αὐτό, εὐωδίαζε μὲν τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, σὰν περιβόλι ἀνθισμένο ἢ εὐωδέστατο ρόδο, ἀπόδιωχνε δὲ τὴν δυσωδία καὶ τὴν βρώμα τῶν παθῶν, ἔχοντας στολίσει ἡ μακαρία τὴν ψυχή της μὲ τὴν παρθενία καὶ τὴν καθαρότητα.

   Κι ἀφοῦ λοιπὸν ἀρραβωνιάστηκε πνευματικῶς μὲ τὸν Χριστὸ μπῆκε μὲ ἀνδρεία καὶ θάρρος στὸ μαρτύριο καὶ γιὰ τὸν ἔρωτα καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ νυμφίου της Χριστοῦ παρέδωσε τὸν ἑαυτό της σὲ πολλὰ βάσανα καὶ μαρτύρια. Διότι δάρθηκε στὸ στόμα, καὶ μὲ τὸν δαρμὸ αὐτὸ σύντριψε τὰ νοητὰ κόκκαλα τῆς ἀσέβειας· γυμνώθηκε ἀπ’ τὰ φορέματά της, καὶ πόμπευσε τὴν γύμνωση τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου· δέθηκε μὲ δεσμὰ καὶ δοκίμασε βασανιστήρια, κι ἔτσι διέλυσε πᾶσα τὴν πλάνη τῶν ἑλλήνων (εἰδωλολατρῶν). Τελευταῖο δέ, μέσα σ’ αὐτὲς τὶς βασάνους παρέδωσε τὴν ψυχή της στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ ἡ ἀοίδιμος, κ’ ἔλαβε τὸ ἀμάραντο στεφάνι τῆς ἀθλήσεως.

   Ἡ Βάσσα, ἡ Παῦλα καὶ ἡ Ἀγαθονίκη ἀφοῦ ἔλαβαν κρυφὰ τὸ σῶμα τῆς μάρτυρος μετέβαιναν ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ διαπερνῶντας πολλὰ πελάγη ἔφτασαν τελευταῖα στὸ νησὶ τῆς Σικελίας καί ’κεῖ ἀποθησαύρισαν τὸ ἅγιο λείψανο. Κι ἀφοῦ τὸ δέχθηκε ἡ Σικελία παρευθὺς ἐλευθερώθηκε ἀπ’ τὸ σκοτάδι τῆς πλάνης καὶ τῶν δαιμόνων. Ἀλλὰ καὶ Ἀγαρηνοὶ κάποτε ποὺ τόλμησαν νὰ λεηλατήσουν τὸ κάστρο, στὸ ὁποῖο βρισκόταν ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας, ἀφανίσθηκαν παντελῶς. Ἀπὸ τότε λοιπὸν καὶ ἕως σήμερα, λεπροὶ προσερχόμενοι στὸ λείψανό της καθαρίζονται καὶ πᾶσα ἄλλη ἀσθένεια γιατρεύεται διὰ τῶν πρεσβειῶν της.

Ταῖς Αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 5ος, σελ. 265, 266. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).