ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β΄
(Ῥωμ. β΄ 10 – 16)
«Ἀδελφοί, δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι·
οὐ γὰρ ἔστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ.
ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται.
οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται.
ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος,
οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων-
ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.»
Ἀδελφοί, δόξα ἀπὸ τὸν Θεό, τιμὴ καὶ ἔπαινος, εἰρήνη καὶ χαρὰ θὰ δοθεῖ σὲ καθένα, ποὺ ἐργάζεται τὸ ἀγαθό, στὸν Ἰουδαῖο πρῶτα, ἀλλὰ καὶ στὸν εἰδωλολάτρη·
διότι δὲν εἶναι προσωπολήπτης ὁ Θεός· (δὲν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν τὴν φυλὴ καὶ τὴν τάξη τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα τους).
Γι’ αὐτό, ὅσοι ἁμάρτησαν, χωρὶς νἄχουν γνωρίσει τὸν μωσαϊκὸ Νόμο, θὰ καταδικασθοῦν σὲ ἀπώλεια, χωρὶς νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὁ Νόμος ὡς μέτρο τῆς κρίσεως ἐναντίον τους· καὶ ὅσοι ἁμάρτησαν, ἐνῶ εἶχαν λάβει καὶ γνώριζαν τὸν γραπτό, τὸν μωσαϊκὸ Νόμο, θὰ κριθοῦν ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Νόμου.
Διότι δίκαιοι καὶ ἄξιοι ἀμοιβῆς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι αὐτοί, ποὺ ἁπλῶς ἀκοῦνε καὶ γνωρίζουν τὸν Νόμο, ἀλλ’ ὅσοι τὸν τηροῦν καὶ τὸν ἐφαρμόζουν.
Ὅταν λοιπὸν ἐθνικοὶ καὶ εἰδωλολάτρες, ποὺ δὲν ἔχουν λάβει τὸν γραπτὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ, πράττουν ὅμως ἀπὸ ἔμφυτη ἠθικὴ παρόρμηση ὅσα λέει ὁ Νόμος, αὐτοὶ ἂν καὶ δὲν ἔχουν νόμο εἶναι οἱ ἴδιοι γιὰ τὸν ἑαυτό τους νόμος (ἐπειδὴ ἔχουν ὁδηγὸ τὴν συνείδησή τους).
Αὐτοὶ ἀποδεικνύουν καὶ φανερώνουν μὲ τὴν συμπεριφορά τους, ὅτι ἔχουν γραπτὸ τὸ ἔργο τοῦ Νόμου μέσα στὶς καρδιές τους, ὅταν ἡ συνείδησή τους δίνει μαρτυρία καὶ ἐπιβεβαίωση σ’ αὐτοὺς γιὰ τὶς πράξεις τους, ἂν εἶναι καλὲς ἢ κακές, καὶ ἡ διάνοια παράλληλα πρὸς τὴν συνείδηση ἀναπτύσσει λογισμούς, ποὺ κατηγοροῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο ἢ καὶ ἀπολογοῦνται, γιὰ τὴν ἐξακρίβωση τοῦ καλοῦ.
Αὐτοί, λοιπόν, οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ τηρητὲς τοῦ ἔμφυτου ἠθικοῦ νόμου, θ’ ἀνακηρυχθοῦν δίκαιοι ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ποὺ ὁ δίκαιος Θεὸς θὰ κρίνει τὶς φανερὲς καὶ κρυφὲς πράξεις τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ ἐγὼ κηρύττω.