ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῆς ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 (Ἰωάν. ζ΄ 37 – 52, η΄ 12)

   «Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω.

   ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.

   τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.

   πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·

   ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

   οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

   σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν.

   τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας.

   Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν;

   ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.

   ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε;

   μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων;

   ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι!

   λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν·

   μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ;

   ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

   Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.»

   Κατὰ τὴν τελευταία μεγάλη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς στάθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ μὲ ἰσχυρὴ φωνὴ εἶπε: Ἐὰν κανεὶς διψᾶ πνευματικὰ καὶ αἰώνια ἀγαθά, ἂς ἔλθει κοντά μου κι ἂς πίνει τὴν ἀλήθεια ποὺ προσφέρω, (γιὰ νὰ ἱκανοποιηθοῦν ἔτσι οἱ πλέον βαθεῖς κ’ εὐγενεῖς πόθοι του).

   Ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα, ὅπως εἶπε καὶ ἡ Γραφή, θὰ γίνει ἀστείρευτη πνευματικὴ πηγή· καὶ ἀπὸ τὴν καρδιά του θ’ ἀναβλύζουν καὶ θὰ τρέχουν ποταμοὶ ἀπ’ ὁλόδροσο τρεχούμενο νερό.

   Κι αὐτὸ τὸ εἶπε ὁ Κύριος γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἔμελλε νὰ λάβουν ὅσοι θὰ πίστευαν σὲ αὐτόν, διότι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ἀναγεννᾶ καὶ σώζει, δὲν εἶχε ἀκόμη δοθεῖ σὲ κανένα, ἐπειδὴ ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶχε ἀκόμη δοξασθεῖ μὲ τὴν μεγάλη θυσία καὶ μὲ τὴν ἔνδοξη ἀνάληψή του.

   Πολλοί, λοιπόν, ἀπ’ τὸν λαό, ὅταν ἄκουσαν τὴν διδασκαλία αὐτή, ἔλεγαν: Τοῦτος εἶναι πράγματι ὁ προφήτης, ποὔχει προαναγγείλει ὁ Μωϋσῆς.

   Ἄλλοι ἔλεγαν: Αὐτὸς εἶναι πράγματι ὁ Χριστός. Ἄλλοι ἔλεγαν: Δὲν εἶναι ὁ Χριστός, διότι μήπως ἀπὸ τὴν Γαλιλαία θἄρθει ὁ Χριστός;

   Δὲν εἶπε ἡ Γραφή, ὅτι ὁ Χριστὸς κατάγεται ἀπ’ τὸ γένος τοῦ Δαυῒδ κ’ ἔρχεται ἀπ’ τὸ χωριὸ Βηθλεέμ, ὅπου γεννήθηκε κ’ ἔζησε ὁ Δαυΐδ;

   Ἔγινε, λοιπόν, ἀντιγνωμία καὶ διαίρεση μεταξὺ τοῦ λαοῦ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ.

   Καὶ μερικοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ἤθελαν νὰ τὸν πιάσουν, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἅπλωσε πάνω του τὸ χέρι.

   Ἐπέστρεψαν, λοιπόν, οἱ ὑπηρέτες στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, χωρὶς νἄχουν συλλάβει τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς εἶπαν ἐκεῖνοι: Γιατί δὲν τὸν φέρατε ’δῶ;

   Ἀποκρίθηκαν οἱ ὑπηρέτες: Ποτὲ μέχρι σήμερα ἄλλος ἄνθρωπος δὲν δίδαξε ἔτσι, ὅπως διδάσκει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος.

   Ἀποκρίθηκαν τότε οἱ Φαρισαῖοι σ’ αὐτούς: Μήπως καὶ σεῖς ἔχετε παρασυρθεῖ ἀπὸ αὐτὸν στὴν πλάνη;

   Μήπως πίστεψε σ’ αὐτὸν κανεὶς ἀπ’ τοὺς ἄρχοντες ἢ ἀπ’ τοὺς Φαρισαίους; (Κανεὶς δὲν πίστεψε, διότι αὐτοὶ μόνοι γνωρίζουν τὴν ἀλήθεια κ’ ἔχουν ὀρθὴ κρίση.)

   Ἀλλὰ πίστεψε τοῦτος ὁ ἀγράμματος ὄχλος, ποὺ δὲν γνωρίζει τὸν νόμο καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι καταράμενοι!

   Λέγει τότε πρὸς αὐτοὺς ὁ Νικόδημος, ποὺ ἦταν ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ποὺ εἶχε ἐπισκεφθεῖ νύκτα τὸν Χριστό:

   Μήπως ὁ νόμος μας καταδικάζει τὸν ἄνθρωπο, ἐὰν ὁ δικαστὴς δὲν ἀκούσει πρῶτα ἀπὸ αὐτὸν τὴν ἀπολογία του καὶ μάθει τί ἔχει κάμει;

   Ἀπάντησαν καὶ τοῦ εἶπαν: Μήπως καὶ σὺ εἶσαι ἀπ’ τὴν Γαλιλαία; Ἐρεύνησε καὶ μάθε, ὅτι προφήτης δὲν ἔχει ἕως τώρα βγεῖ ἀπ’ τὴν Γαλιλαία.

   Πάλι, λοιπόν, μίλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγοντας: Ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς ὅλου τοῦ κόσμου, ἐκεῖνος ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ πιστὰ δὲν θὰ περπατήσει στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ θἄχει τὸ πνευματικὸ φῶς ποὺ ἀκτινοβολεῖται ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς.