Ἡ ἁγία μάρτυς Ποταμιαίνη
Ἑορτάζει τὴν ζ΄
(7η) Ἰουνίου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*
Ποταμιαίνῃ αἶνος οὐδεὶς ἀρκέσει,
Κἂν τοῦ ποταμοῦ ἐκμιμῆται τὴν ρύσιν.
Κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει τδ΄ (304), ἦταν στὴν Ἀλεξάνδρεια ἡ ἁγία αὐτὴ Ποταμιαίνη, δούλη ἑνὸς ἀκόλαστου καὶ ἀσελγοῦς ἀφέντη καὶ πολὺ ὡραία στὸ πρόσωπο. Τούτη τὴν ἐπίεζε πολλὲς φορὲς ὁ ἀφέντης της σὲ αἰσχρὴ πράξη, ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν μπόρεσε νὰ τὴν καταπείσει στὸ κακό του θέλημα θύμωσε καὶ τὴν παρέδωκε στὸν ἄρχοντα τῆς Ἀλεξάνδρειας λέγοντας:
– Ἡ νέα αὐτὴ εἶναι δούλη μου καὶ δὲν
συγκατανεύει στὶς προτάσεις μου· γι’ αὐτὸ ἰδοὺ τὴν παραδίδω στὰ χέρια σου γιὰ νὰ
τὴν κάμεις, καὶ μὲ κολακεῖες καὶ μὲ ἀπειλές, νὰ κλίνει στὸ θέλημά μου. Καὶ νἆσαι
βέβαιος ὅτι, ἐὰν μοῦ κάμεις τούτη τὴν χάρη, θὰ σὲ ἀνταμείψω κ’ ἐγὼ καθὼς πρέπει.
Ἂν ὅμως δὲν πειστεῖ, παίδεψέ την ὡς Χριστιανὴ καὶ μὲ πικρὸ θάνατο τελείωσέ την.
Ἀφοῦ ἔλαβε λοιπὸν αὐτὴν ὁ ἄρχοντας καὶ τιμώρησε μὲ διάφορες παιδεύσεις δὲν μπόρεσε νὰ τὴν καταπείσει· ἔτσι ἀποφάσισε νὰ τὴν βάλει σὲ λέβητα γεμάτο ἀπὸ πίσσα βρασμένη. Ἡ δὲ Ἁγία ὅρκισε τὸν ἄρχοντα στὴν κεφαλὴ τοῦ βασιλέως του νὰ μὴ τὴν βάλει παρευθὺς καὶ διὰ μιᾶς στὸν λέβητα, ἀλλὰ μ’ ἕνα μαγγάνι νὰ τὴν κατεβάζει λίγο - λίγο μέσα σ’ αὐτό. Ἔπειτα τοῦ εἶπε:
– Τοῦτο σὲ ὁρκίζω νὰ τὸ κάμεις γιὰ νὰ γνωρίσεις
πόση ὑπομονὴ θὰ μοῦ χαρίσει ὁ Χριστός, τὸν ὁποῖο σὺ δὲν γνωρίζεις.
Καὶ ὁ ἄρχοντας
γιὰ τὸν ὅρκο πρόσταξε νὰ κατεβάσουν τὴν Ἁγία λίγο - λίγο στὸν λέβητα, ἕως διάστημα
τριῶν ὡρῶν. Κ’ ἔτσι ἡ Ἁγία στὸ διάστημα αὐτὸ προσευχόταν στὸν Θεό, μένοντας ζωντανὴ
καὶ καιγόμενη ἀπ’ τὴν πίσσα, μέχρις ὅτου σκεπάσθηκε ἡ κεφαλή της σ’ αὐτήν· ὅλοι
δὲ οἱ παρόντες θαύμασαν τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ὑπομονὴ τῆς κόρης. Μὲ τέτοιο
τρόπο λοιπὸν τελείωσε ἡ ἀοίδιμος τὸ μαρτύριό της καὶ ἀπῆλθε νικηφόρος εἰς τὰ
οὐράνια1.
Ταῖς Αὐτῆς
ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
* «Συναξαριστὴς
τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 5ος, σελ. 189-191. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).