Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰούδας

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰούδας

Ἑορτάζει τὴν ιθ΄ (19η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κλῆσις τριπλῆ σοι καὶ τριπλοῦν, μάκαρ, πάθος,

Ἄρσις δέσις τε καὶ τρίτον τόξου τάσις.

Ἐννεοκαιδεκάτῃ βελέεσσιν Ἰούδας θνήσκει.

   Ὁ ἅγιος Ἰούδας ἦταν ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, καὶ στὸ μὲν κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (κεφ. ς΄ 16), ὁμοίως καὶ στὶς Πράξεις (κεφ. α΄ 13), ὀνομάζεται «Ἰούδας Ἰακώβου»· δηλαδή, ἀδελφὸς Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου· στὸ δὲ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ὀνομάζεται Θαδδαῖος καὶ Λεββαῖος, (κεφ. ι΄ 3), ὁ ὁποῖος ἔγραψε καὶ τὴν Καθολικὴ ἐπιστολή, τὴν φωτιστικὴ ἐκείνη καὶ δογματικὴ πρὸς ὅλους τοὺς πιστοὺς Χριστιανούς. Ἦταν δὲ κατὰ σάρκα ἀδελφὸς νομιζόμενος τοῦ Κυρίου, καθὼς υἱὸς τοῦ Μνήστορος Ἰωσήφ, κατὰ τὸν θεῖο Ἐπιφάνιο, καὶ ὑπηρέτης τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς ὑπὲρ λόγον ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.

   Τοῦτος λοιπὸν πέμφθηκε στὸν κόσμο ἀπ’ τὸν Χριστό, ὡς ἀδελφός Του καὶ μυσταγωγός, καὶ σὰν πυρωμένος ἄνθρακας ἀπ’ τὴν λαμπρότητα τοῦ Κυρίου, κατέφλεξε πᾶσα πλάνη καὶ φώτισε τοὺς ἐσκοτισμένους· διότι αὐτὸς ἕλκοντας τὸν ζυγὸ τοῦ Σωτῆρος καὶ τέμνοντας τὸ αὐλάκι καὶ σπείροντας τὸν σπόρο τῆς εὐσέβειας στὴν οἰκουμένη, ἔφερε πολὺ καρπὸ καὶ πολλοὺς στήριξε στὴν πίστη κ’ ἔπεισε νὰ ἐμπαίζουν καὶ νὰ περιγελοῦν τὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ἐκεῖνοι ποὺ λάτρευαν τοὺς ψευδώνυμους θεοὺς δὲν μποροῦσαν νὰ γιατρέψουν τὶς ἀνίατες ἀσθένειες, κατέφευγαν στὸν ἅγιο τοῦτον Ἀπόστολο κ’ ἔτσι λάμβαναν διπλῆ τὴν γιατρειά· δηλαδὴ σώματος καὶ ψυχῆς, διότι ἡ γιατρειὰ τῶν ἀσθενειῶν τοῦ σώματος γινόταν στοὺς ἀπίστους ὁδηγὸς πρὸς τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ.

   Ἀφοῦ, λοιπόν, ἦλθε ὁ θεῖος τοῦτος Ἰούδας στὴν Μεσοποταμία καὶ στὰ ἐκεῖ πλησιόχωρα μέρη κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ φώτισε τὰ εὑρισκόμενα σ’ αὐτὴν ἔθνη· πῆγε δὲ καὶ στὴν πόλη Ἔδεσσα καὶ πρὸς τὸν Τοπάρχη Αὔγαρο, τὸν ὁποῖο θεράπευσε ἀπὸ λέπρα (ἐὰν τοῦτος δηλαδὴ ὑποτεθῆ ὅτι εἶναι ὁ Θαδδαῖος). Ὕστερα δὲ πῆγε στὴν πόλη Ἀραρὰ καί ’κεῖ ἀφοῦ κρεμάστηκε ἀπ’ τοὺς ἀπίστους καὶ μὲ βέλη κτυπήθηκε, παρέδωκε τὴν ἁγία ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ κ’ ἔλαβε παρ’ αὐτοῦ τὸ τοῦ μαρτυρίου ἀμαράντινο στεφάνι.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 5ος, σελ. 248-250. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).