«Ἐκτελέσαμε τά καθήκοντά μας…»

 

«Ἐκτελέσαμε τά καθήκοντά μας…»

 

Ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου Γεωργίου (Καρσλίδη)*

 

   Ἡ μητέρα μου εἶχε τρία παιδιά, τά ὁποῖα πέθαναν σέ μικρή ἡλικία στή Ρωσία. Ὁ παπποῦς μου ἔλεγε ὅτι τά παιδιά αὐτά ἦταν τοῦ παραδείσου. Δέν ἔχουν δηλαδή ἁμαρτίες καί δέν χρειάζονταν τίποτε (τριήμερα, ἐννιάμερα, χρονικό). Γι᾿ αὐτό καί δέν κάναμε τίποτε.

   Ὅταν ὅμως ἤρθαμε στήν Ἑλλάδα καί ἡ μητέρα μου πῆγε στόν Γέροντα γιά νά τόν ἐπισκεφθεῖ, ἐκεῖνος τῆς εἶπε:

   – Τά παιδιά σου κάθονται ἔξω ἀπό τό τελωνεῖο καί δέν ἔχουν εἰσιτήριο να μποῦν μέσα. Πρέπει νά ἐπιτελέσεις ὅ,τι χρειάζεται.

   – Πάτερ, νά ᾿χω τήν εὐχή σου. Ὅ,τι μοῦ πεῖς, θά τό κάνω.

   Ἔτσι δώσαμε ὅλα τά ἀπαραίτητα καί τά ἔκανε ὁ ἴδιος, ὅπως γνώριζε. Ἕνα βράδυ βλέπει ὁ μικρός μου ἀδελφός ἕνα ὄνειρο. Ἄστραψε ἡ καντήλα καί φωτίστηκε ὅλο τό δωμάτιο. Κατοικούσαμε τότε στή Φτελιά Δράμας.

   Τό πρωί ὁ ἀδελφός μου σηκώθηκε καί πῆγε μέ τά πόδια στόν Γέροντα γιά νά τοῦ πεῖ τ᾿ ὄνειρό του. Ὁ Γέροντας τόν περίμενε. Μόλις τόν ἀντίκρυσε, τοῦ εἶπε:

   – Παιδάκι μου, εἶναι τ᾿ ἀδέλφια σου πού πῆγαν στόν προορισμό τους. Ἐκτελέσαμε τά καθήκοντά μας.

 

 

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τῶν Γ.Κ.Χατζοπούλου - Ι.Σ.Διαμαντοπούλου, «Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ὁσίου Πατρός ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ», Δράμα 1982.