Ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου

Ἡ εὕρεση τῶν τιμίων λειψάνων τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου

Ἑορτάζει τὴν κη΄ (28η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὀστᾶ φανέντα μαρτύρων Ἀναργύρων,

Βλύζουσι κρουνοὺς θαυμάτων ἀναργύρως.

Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Κῦρος φάνη ἠδ’ ὁμόαθλος.

   Τοῦτοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Χριστοῦ μάρτυρες καὶ θαυματουργοὶ Ἀνάργυροι καὶ ἰατροὶ ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἑν ἔτει σϞβ΄ (292)· καὶ ὁ μὲν ἅγιος Κῦρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια ὁ δὲ Ἰωάννης ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Ἐδέσσης. Τοῦτοι λοιπὸν ἀφοῦ ἑνώθηκαν, διότι εἶχαν ὅμοια γνώμη, περιήρχοντο καὶ γιάτρευαν παντὸς εἴδους ἀσθένεια, κ’ ἐπειδὴ παρακινοῦσαν πολλοὺς γιὰ νὰ μαρτυρήσουν, φανερώθηκαν στὸν κατὰ τόπον ἄρχοντα, στὸν ὁποῖο παρουσιάστηκαν κι ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ διάφορες τιμωρίες κ’ ἔπειτα ἀποκεφαλίσθηκαν κ’ ἔλαβαν τὰ στεφάνια τοῦ μαρτυρίου.

Ὁ ὅσιος Σαμψὼν ὁ Ξενοδόχος

 

Ὁ ὅσιος Σαμψὼν ὁ Ξενοδόχος

Ἑορτάζει τὴν κζ΄ (27η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἐξῆγεν ὁ πρὶν ἐκ γνάθου Σαμψὼν πόμα,

Ὁ νῦν δὲ Σαμψὼν μῦρον ἐκ τάφου βρύει.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Σαμψὼν θάνε, βρῦσέ τε μῦρα.

   Τοῦτος ὁ Ἅγιος καταγόταν ἀπὸ τὴν παλαιὰ Ρώμη, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ μεγάλου Ἰουστινιανοῦ, ἐν ἔτει φμα΄ (541), κι ἀφοῦ διασκόρπισε στοὺς φτωχοὺς τὸν πλοῦτο, ὅσος ἔμεινε σ’ αὐτὸν ἀπ’ τοὺς γονεῖς του, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ περπατῶντας σ’ ὅλους τοὺς ἱεροὺς ναοὺς ἀπόλαυσε πνευματικὰ τὴν καλλονὴ καὶ ὡραιότητά τους. Ἔπειτα κάθισε σὲ τόπο ἥσυχο κ’ ἐντρυφοῦσε καὶ καταγινόταν στὴν μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, προσέχοντας μόνο στὸν Θεό. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔγινε φανερὸς καὶ γνώριμος στὸν τότε ἁγιώτατο Μηνᾶ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, χειροτονεῖται ἀπ’ αὐτὸν ἱερεὺς καὶ γίνεται ἕνας ἀπὸ τοὺς Κληρικούς.

Ὁ ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ὁ ὅσιος Δαβὶδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ

Ἑορτάζει τὴν κς΄ (26η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Δαβὶδ συνήφθης τῷ πάλαι, Δαβὶδ νέε,

Ἄλλον Γολιὰθ σαρκικὰ κτείνας πάθη.

Ἕκτῃ ἐξεπέρησε πύλας βίου εἰκάδι Δαβίδ.

   Τοῦτος ὁ μακάριος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, καὶ ὡς ἀστέρας πολύφωτος ἐφώτισε καὶ τὴν Δύση, διότι ἐκ νεαρᾶς του ἡλικίας ὑπέταξε μὲ τὴν ἐγκράτεια τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ φάνηκε ὡς ἔνσαρκος Ἄγγελος. Τοῦτος, ἀφοῦ κατασκεύασε τὴν κατοικία του ἐπάνω σ’ ἕνα δέντρο ἀμυγδαλιᾶς, ὅπως καὶ τὰ πτηνὰ κατασκευάζουν ἐπάνω στὰ δέντρα τὶς φωλιές τους, εὔφραινε μὲ τὸν λόγο καὶ τὶς συμβουλές του ὅσους προσέτρεχαν σ’ αὐτόν, κ’ ἐπτέρωνε τὸν νοῦ του στὸ ὕψος τῆς θείας θεωρίας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῆς ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 (Ἰωάν. ζ΄ 37 – 52, η΄ 12)

   «Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω.

   ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος.

   τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.

   πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·

   ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῆς ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Πράξ. β΄ 1 – 11)

   «Ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό.

   καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι·

   καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν,

   καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανὸς ὁ ἐν Κιλικίᾳ

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανὸς ὁ ἐν Κιλικίᾳ

Ἑορτάζει τὴν κα΄ (21η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Φέρων τι χρῆμα σάκκος ἄξιος πόλου,

Ἰουλιανὸν βάλλεται πόντου μέσον.

Σάκκῳ Ἰουλιανὸς βυθὸν εἰσέδυ εἰκάδι πρώτῃ.

   Τοῦτος ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανὸς ἦταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἀνάζαρβο, ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν δεύτερη Ἐπαρχία τῆς Κιλικίας (ὕστερα δὲ ὀνομάσθηκε Διοκαισάρεια καὶ Καισαραυγούστα καὶ Καισάρεια πρὸς Ἀναζάρβῳ, τώρα δὲ ὀνομάζεται τουρκιστὶ Ἄκ ἰσὰρ ἢ Ἄκ σεράϊ). Ἦταν δὲ ὁ Ἅγιος τοῦτος γυιὸς πατέρα βουλευτοῦ Ἕλληνα μητέρας δὲ Χριστιανῆς, ἀπ’ τὴν ὁποία διδάχθηκε τὴν κατὰ Χριστὸν εὐσέβεια.

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Μεθόδιος ἐπίσκοπος Πατάρων

 

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Μεθόδιος ἐπίσκοπος Πατάρων

Ἑορτάζει τὴν κ΄ (20η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Μέθοδον Μεθόδιος βίου πρὸς βίον.

Μεθεὶς ὁδεύει, οὗ μέθοδος οὐ πέλει.

Εἰκάδι ἀρχιθύτην Μεθόδιον ἄορ κατέπεφνεν.

   Τοῦτος ὁ μακάριος παιδιόθεν ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ κ’ ἔγινε σκεῦος τίμιο καὶ δοχεῖο τοῦ παναγίου πνεύματος· γι’ αὐτό, κι ἀφοῦ μὲ θεία ψῆφο ἔλαβε τὴν ἀρχιερωσύνη, καλῶς καὶ θεοφιλῶς ἐποίμανε τὸ ἐμπιστευθὲν σὲ αὐτὸν ποίμνιο καὶ μὲ τοὺς λαμπροὺς καὶ γλυκούς του λόγους ἐφώτισε καὶ γλύκανε τὰ πληρώματα τῶν ὀρθοδόξων.

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰούδας

 

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰούδας

Ἑορτάζει τὴν ιθ΄ (19η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κλῆσις τριπλῆ σοι καὶ τριπλοῦν, μάκαρ, πάθος,

Ἄρσις δέσις τε καὶ τρίτον τόξου τάσις.

Ἐννεοκαιδεκάτῃ βελέεσσιν Ἰούδας θνήσκει.

   Ὁ ἅγιος Ἰούδας ἦταν ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, καὶ στὸ μὲν κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο (κεφ. ς΄ 16), ὁμοίως καὶ στὶς Πράξεις (κεφ. α΄ 13), ὀνομάζεται «Ἰούδας Ἰακώβου»· δηλαδή, ἀδελφὸς Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου· στὸ δὲ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ὀνομάζεται Θαδδαῖος καὶ Λεββαῖος, (κεφ. ι΄ 3), ὁ ὁποῖος ἔγραψε καὶ τὴν Καθολικὴ ἐπιστολή, τὴν φωτιστικὴ ἐκείνη καὶ δογματικὴ πρὸς ὅλους τοὺς πιστοὺς Χριστιανούς. Ἦταν δὲ κατὰ σάρκα ἀδελφὸς νομιζόμενος τοῦ Κυρίου, καθὼς υἱὸς τοῦ Μνήστορος Ἰωσήφ, κατὰ τὸν θεῖο Ἐπιφάνιο, καὶ ὑπηρέτης τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τῆς ὑπὲρ λόγον ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῶν ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Ἰωάν. ιζ΄ 1 – 13)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε,

   καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον.

   αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.

   ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·

   καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῶν ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Πράξ. κ΄ 16 – 18, 28 – 36)

   «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα.

   Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας.

   ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς·

   προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος.

   ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου·

   καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν.

Ἡ σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ ἐν τῷ Ἄδειν

 

Ἡ σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ ἐν τῷ Ἄδειν

Ἑορτάζεται τὴν ια΄ (11η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἦσας Γαβριὴλ πρὶν τὸ «Χαῖρε» τῇ Κόρῃ,

Ἄδεις δὲ καὶ νῦν «Ἄξιον σὲ ὑμνέειν».

   Αὐτὴ ἡ σύναξη καὶ ἑορτὴ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ ἀκολούθησε στὸ Ἅγιον Ὄρος τοῦ Ἄθω, σ’ ἕνα κελλὶ τοῦ Μοναστηρίου τοῦ Παντοκράτορος, ἐπονομαζόμενο «Ἄξιόν ἐστιν», σὲ τόπο ποὺ καλεῖται Ἄδειν· κι ἀκολούθησε διὰ τὸ ἑξῆς θαῦμα:

   Κατὰ τὴν Σκήτη τοῦ Πρωτάτου ποὺ βρίσκεται στὶς Καρυές, ἐκεῖ κοντὰ σὲ θέση τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Παντοκράτορος εἶναι λάκκος μεγάλος, ὁ ὁποῖος ἔχει διάφορα κελλιά. Σ’ ἕνα λοιπὸν τῶν κελλιῶν τούτων, τιμώμενο ἐπ’ ὀνόματι τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Κοιμήσεως, κατοικοῦσε κάποιος Ἱερομόναχος γέροντας κ’ ἐνάρετος μαζὶ μ’ ἕναν ὑποτακτικό. Κ’ ἐπειδὴ ἦταν συνήθεια νὰ γίνεται ἀγρυπνία κάθε Κυριακὴ στὴν Σκήτη τοῦ Πρωτάτου, κατὰ τὸ ἑσπέρας ἑνὸς Σαββάτου θέλοντας νὰ πάει ὁ γέροντας στὴν ἀγρυπνία, λέγει στὸν μαθητή του:

Ὁ ἅγιος Νεανίσκος, ὁ σοφώτατος μάρτυς

 

Ὁ ἅγιος Νεανίσκος, ὁ σοφώτατος μάρτυς 

Ἑορτάζει τὴν ι΄ (10η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κακοῦ ἀγαθὸν ἀντιδούς, στεφηφόρε,

Σοφώτατος δέδειξαι ἐκ τῶν πραγμάτων.

   Ὅταν ὁ Μάξιμος ἦταν ἡγεμόνας στὴν Ἀλεξάνδρεια κι ἐδίωκε καὶ κατατυρρανοῦσε τοὺς Χριστιανούς, μηνύθηκε σ’ αὐτὸν τοῦτος ὁ Νεανίσκος, ὁ σοφώτατος καὶ ὡραῖος τοῦ Χριστοῦ ἀθλητής, ὁ ὁποῖος προδόθηκε ἀπὸ τὴν δούλη του. Ὁ δὲ ἡγεμόνας, ἀφοῦ ἔκαμε πολλὲς τυραννίες σ’ αὐτὸν γιὰ διάστημα ἑπτὰ ἡμερῶν πιέζοντάς τον ν’ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, καὶ βλέποντας ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὸν καταπείσει ἔδωκε κατ’ αὐτοῦ ἀπόφαση νὰ θανατωθεῖ.

Σκάνδαλο τὸ θαῦμα!

 

Σκάνδαλο τὸ θαῦμα!

«Εἰς κρῖμα ἐγὼ ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται»

(Ἰωάν. θ΄ 39)

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη*

Ὁ ἕνας τυφλὸς καὶ οἱ πολλοὶ τυφλοὶ

   Γιατί γιὰ ἕναν τὸ θαῦμα καὶ ὄχι καὶ γιὰ τοὺς πολλούς; Πολλοὶ οἱ τυφλοὶ στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπή. Ἕνας ὅμως μόνο βρῆκε τὸ φῶς του. Ἕναν τυφλὸ συνήθως διακρίνουμε, ἐκεῖνον, τὸν «ἐκ γενετῆς». Οἱ ἄλλοι τυφλοί; Δὲν τοὺς βλέπουμε ἐμεῖς τοὺς βλέπει μόνο ὁ Χριστός. Καὶ σηματοδότησε, μετὰ τὴν περιπέτεια τοῦ πρώην τυφλοῦ, τοὺς πολλοὺς παραμένοντας τυφλούς.

   Ὁ ἕνας ἦταν τυφλὸς ὡς πρὸς τὰ μάτια τοῦ σώματος. Οἱ ἄλλοι, οἱ πολλοί, ἦσαν τυφλοὶ ὡς πρὸς τὰ μάτια τῆς ψυχῆς. Ὁ ἕνας δὲν ἔβλεπε τὸν φυσικὸ ἥλιο. Οἱ πολλοὶ δὲν ἔβλεπαν τὸν πνευματικό, τὸν νοητὸ ἥλιο τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ Δημιουργός του ἥλιου.

   Τί θὰ λέγατε γιὰ κάποιον, ποὺ ἰσχυρίζεται, ὅτι ὁ ἥλιος εἶναι... μαῦρος; Ἀσφαλῶς, ὅτι εἶναι τυφλός. Ἔτσι τυφλοὶ ἦσαν οἱ Ἰουδαῖοι. Μπροστά τους ὁ ἥλιος τῆς ἀγάπης, ὁ Ἰησοῦς κι ἐκεῖνοι τὸν ἔβλεπαν σὰν σκοτάδι τὸν ὀνόμασαν «ἁμαρτωλὸν» (στ. 24). Μπροστά τους ὁ ἥλιος τῆς Θεότητος κι ἐκεῖνοι τὸν ὀνόμασαν «διάβολον» (Ματθ. ια΄18). Ἡ διαστροφή τους πῶς ἀλλιῶς νὰ παρουσιασθεῖ, παρὰ ὡς τύφλα; Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος στὴν ἀρχὴ μὲν τῆς περικοπῆς ἀσχολεῖται μ’ ἕναν τυφλό, στὸ τέλος ὅμως τῆς περικοπῆς ἀσχολεῖται μὲ τοὺς πολλοὺς τυφλούς. Καὶ λέγει: «Εἰς κρῖμα ἐγὼ ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται» (στ. 39).

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ τοῦ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰωάν. θ΄ 1 – 38)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ Ἰησοῦς, εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.

   καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;

   ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.

   ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.

   ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ τοῦ ΤΥΦΛΟΥ

(Πράξ. ις΄ 16 – 34)

   «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο πορευομένων ἡμῶν τῶν ἀποστόλων εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ὑπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη.

   αὕτη κατακολουθήσασα τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ ἔκραζε λέγουσα· οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ὑμῖν ὁδὸν σωτηρίας.

   τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας. διαπονηθεὶς δὲ ὁ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ πνεύματι εἶπε· παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ’ αὐτῆς, καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ.

   Ἰδόντες δὲ οἱ κύριοι αὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς τῆς ἐργασίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας,

   καὶ προσαγαγόντες αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπον· οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες,

   καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ῥωμαίοις οὖσι.

Ἡ ἁγία μάρτυς Καλλιόπη

 

Ἡ ἁγία μάρτυς Καλλιόπη

Ἑορτάζει τὴν η΄ (8η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Κάλλη παραβλέπουσα τῶν ποιημάτων,

Κτίστου τὰ κάλλη ὀπτάνῃ Καλλιόπη.

   Αὐτὴ ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Δεκίου, ἐν ἔτει σν΄ (250), διαλάμπουσα κατὰ τὸ κάλλος τῆς ψυχῆς καὶ τὴν ὡραιότητα τοῦ σώματος· κι ἀφοῦ πιάστηκε ἀπ’ τοὺς εἰδωλολάτρες ἀναγκάσθηκε ν’ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ἐπειδὴ κρατοῦσε αὐτὴν δυνατά, τὴν ἔδειραν ἀλύπητα κι ἔκοψαν τοὺς μαστούς της. Ἄγγελος δὲ Κυρίου παρουσιάστηκε καὶ τοὺς γιάτρεψε. Ἔπειτα τὴν ἔσυραν ἐπάνω σὲ κεραμίδια κοπανισμένα καὶ τὴν ἔκαψαν μὲ φωτιά· ὕστερα τὶς καμένες σάρκες της πασπάλισαν μὲ ἁλάτι καὶ τὶς ἔτριψαν μὲ πανιὰ τρίχινα. Καὶ στὸ τέλος τὴν ἀποκεφάλισαν κ’ ἔτσι ἀνῆλθε ἡ μακαρία νικηφόρος εἰς τὰ οὐράνια.

Ταῖς Αὐτῆς ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 5ος, σελ. 194, 195. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

Ἡ ἁγία μάρτυς Ποταμιαίνη

 

Ἡ ἁγία μάρτυς Ποταμιαίνη

Ἑορτάζει τὴν ζ΄ (7η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ποταμιαίνῃ αἶνος οὐδεὶς ἀρκέσει,

Κἂν τοῦ ποταμοῦ ἐκμιμῆται τὴν ρύσιν.

   Κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει τδ΄ (304), ἦταν στὴν Ἀλεξάνδρεια ἡ ἁγία αὐτὴ Ποταμιαίνη, δούλη ἑνὸς ἀκόλαστου καὶ ἀσελγοῦς ἀφέντη καὶ πολὺ ὡραία στὸ πρόσωπο. Τούτη τὴν ἐπίεζε πολλὲς φορὲς ὁ ἀφέντης της σὲ αἰσχρὴ πράξη, ἀλλ’ ἐπειδὴ δὲν μπόρεσε νὰ τὴν καταπείσει στὸ κακό του θέλημα θύμωσε καὶ τὴν παρέδωκε στὸν ἄρχοντα τῆς Ἀλεξάνδρειας λέγοντας:

Ὁ ἅγιος μάρτυς Γελάσιος

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Γελάσιος

Ἑορτάζει τὴν ς΄ (6η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Γελᾷς γέλωτα τὸν μακάριον, μάκαρ,

Τμηθεὶς κεφαλήν, ὦ Γελασι’ εὐθύφρον.

   Τοῦτος ὁ μακάριος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γελάσιος, ὅταν κινήθηκε ἀπ’ τοὺς εἰδωλολάτρες ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ἄναψε ἀπὸ τὸν θεῖο ζῆλο κι ἀφοῦ διαμοίρασε ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς ντύθηκε ἕνα λευκὸ φόρεμα καὶ πῆγε στοὺς μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Καὶ βλέποντάς τους ὅτι τιμωροῦνταν γιὰ τὸν Χριστὸ μὲ διάφορα βασανιστήρια, καταφιλοῦσε τὶς πληγές τους, ζητοῦσε τὶς εὐχές τους καὶ τοὺς παρακινοῦσε νὰ σταθοῦν ἀνδρεῖοι στὸ μαρτύριο.

Οἱ Φύλακες Ἄγγελοι εἶναι οἱ ὁδηγοί μας στὸ ἀγαθό…

 

Οἱ Φύλακες Ἄγγελοι εἶναι οἱ ὁδηγοί μας στὸ ἀγαθό…

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*

 

   Ἂν οἱ Φύλακες Ἄγγελοι δὲν μᾶς προστάτευαν ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων, πόσο συχνὰ θὰ πέφταμε ἀπὸ τὴν μία ἁμαρτία στὴν ἄλλη!

   Οἱ Φύλακες Ἄγγελοι εἶναι οἱ ὁδηγοί μας στὸ ἀγαθό, οἱ δορυφόροι ποὺ προστατεύουν τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μας.

   Καὶ μένουν πάντοτε μαζί μας, ἐφ’ ὅσον δὲν τοὺς ἀναγκάζουμε νὰ ἀπομακρυνθοῦν μὲ τὴν σαρκολατρία, τὴν ὑπερηφάνεια, τὴν ὀλιγοπιστία καὶ ἄλλα βδελυρὰ ἁμαρτήματα.

   Μᾶς περισκεπάζουν μὲ τὰ φτερὰ τῆς ἀΰλου δόξης τους καὶ αὐτὸ τὸ νοιώθουμε, ἔστω καὶ ἂν δὲν τοὺς βλέπουμε.

   Τοὺς καλούς μας λογισμούς, τὶς καλές μας κλίσεις, τὰ καλά μας λόγια καὶ ἔργα, αὐτοὶ τὰ ὑποκινοῦν ὅλα.

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (125) σελ. 72.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῆς ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰωάν. δ΄ 5 – 42)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ·

   ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη.

   ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· δός μοι πιεῖν·

   οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι.

   λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ’ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις.

   ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν.

   λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν;

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

  

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῆς ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Πράξ. ια΄ 19 – 30)

   «Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διασπαρέντες οἱ ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις.

   Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν.

   καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ’ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον.

   Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως Ἀντιοχείας·

Ὁ ἅγιος μάρτυς Θεσπέσιος

 

Ὁ ἅγιος μάρτυς Θεσπέσιος

Ἑορτάζει τὴν α΄ (1η) Ἰουνίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Τῷ ὄντι θεσπέσιος ἐκ τῶν πραγμάτων,

Μάρτυς δέδειξαι, Θεσπέσιε, τῷ ξίφει.

   Τοῦτος ὁ ἔνδοξος μάρτυς ἦταν στοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀλεξάνδρου Σεβήρου, ἐν ἔτει σκβ΄ (222), καὶ καταγόταν ἀπ’ τὴν Καππαδοκία. Γιὰ τὴν ὁμολογία στὸν Χριστὸ συνελήφθη ἀπ’ τὸν Συμπλίκιο, τὸν ἄρχοντα τῆς Καππαδοκίας, ὁδηγήθηκε στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων γιὰ νὰ θυσιάσει σ’ αὐτά, κ’ ἐπειδὴ δὲν πείσθηκε, ἀλλὰ μᾶλλον ἐνέπαιξε τὰ εἴδωλα, τὸν κρέμασαν καὶ ξέσχισαν τὶς σάρκες του. Ἔπειτα τὸν ἔβαλαν σὲ πυρωμένο φοῦρνο, ἀπ’ τὸν ὁποῖο φυλάχθηκε ἀβλαβὴς μὲ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ. Ὕστερα ὁδηγήθηκε πάλι στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, ὅπου πρόσφεραν οἱ εἰδωλολάτρες θυσίες, κι ἀφοῦ πλησίασε στὸν βωμὸ τὸν γκρέμισε.