Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2024

«Τό διαρκές μήνυμα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν…»

 



«Τό διαρκές μήνυμα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν…»

 

Τοῦ Οίκουμενικοῦ Πατριάρχου

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ*

 

   «Ἡ ὕπαρξις Ὀρθοδόξου τινός Μονῆς, ἐδῶ εἰς τούς ἀντίποδας τῆς Γῆς, ὁμοιάζει ὡς γεγονός παράδοξον καί οὕτως εἰπεῖν ξένον, ἰδίως μάλιστα εἰς τήν παροῦσαν συγκυρίαν καί ἐποχήν, τοὐτέστιν εἰς τήν ἐποχήν τῆς μετανεωτερικότητος, τῆς ταχύτητος, τῆς εἰκόνος καί δή τῆς χυδαίας τοιαύτης, τῆς εἰδωλοποιήσεως – οὐ μήν ἀλλά καί θεοποιήσεως- τῆς ὕλης, τῆς ἐκπτώσεως τῶν ὑγιῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν…

   Ἀλλ᾽ ὅμως ὁ Μοναχισμός, κατά τήν διδασκαλίαν συγχρόνου τινός μεμαρτυρημένης ἁγιότητος Γέροντος, εἶναι «τό διαρκές μήνυμα τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί διά τόν ἴδιον τόν μοναχόν καί διά τόν κόσμον ὁλόκληρον. Ὁποιανδήποτε διακονίαν ἐπιτελεῖ ὁ μοναχός, αὕτη ὑπενθυμίζει εἰς αὐτόν τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Συνεπῶς, ὁ μοναχισμός εἶναι ὁ διαπρύσιος κῆρυξ καί ὁ ὀτρηρός ἀγγελιαφόρος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἥτις θά πρέπῃ νά εἶναι καί τό πρώτιστον μέλημά μας, κατά τό Κυριακόν λόγιον, «ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Μτ. 6, 33). Ἐάν, λοιπόν, ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἔχῃ ὡς σκοπόν νά μεταμορφώσῃ τόν κόσμον ὁλόκληρον εἰς Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὕπαρξις ἑνός Μοναστηρίου εἰς ἕνα τόπον, ὄχι μόνον δέν ἀποτελεῖ παράδοξον, ἀλλά εἶναι ὅ,τι τό φυσικώτερον καί εὐλογημένον, καθώς συνιστᾷ νησῖδα, προεικόνισιν καί πρόγευσιν τῆς Ἐρχομένης Βασιλείας.»

 

 

* Ὑπέροχο ἀπόσπασμα ἀπ’ τὴν ὁμιλία τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οίκουμενικοῦ Πατριάρχου κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντανάσσης στὸ Σύδνεϋ τῆς Αὐστραλίας (7η Ὀκτωβρίου 2024).

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2024

Οἱ μόνοι ἀληθεῖς ἐπαναστάτες…




Οἱ μόνοι ἀληθεῖς ἐπαναστάτες…


WILL AND ARIEL DURANT*


   Δικαιώνει ἡ Ἱστορία τὶς ἐπαναστάσεις; Ἡ ἔριδα περὶ τὸ ἐρώτημα αὐτὸ εἶναι παλαιὰ καὶ ἀπεικονίζεται καλῶς στὴν τολμηρὴ ἀποσκίρτηση τοῦ Λουθήρου ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία παρὰ τὶς ἐκκλήσεις τοῦ Ἐράσμου γιὰ μετριοπαθῆ καὶ εἰρηνικὴ μεταρρύθμιση ἢ στὴν συμπαράσταση τοῦ Τσὰρλς Τζαίημς Φὸξ πρὸς τὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση παρὰ τὴν ὑπὸ τοῦ Ἔντμουντ Μπὲρκ ὑπεράσπιση τῆς ἀρχῆς περὶ σεβασμοῦ τῶν κεκτημένων δικαιωμάτων καὶ τῆς συνέχειας τῆς παραδόσεως. Σὲ μερικὲς περιπτώσεις, πεπαλαιωμένοι καὶ ἄκαμπτοι θεσμοὶ φαίνεται ὅτι χρειάζονται βίαιη ἀνατροπή, ὅπως στὴν Ρωσία τὸ 1917. Ἀλλά, στὶς περισσότερες περιπτώσεις, τὰ ἀποτελέσματα ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση εἶναι φανερὸ ὅτι θὰ ἐπέρχονταν καὶ χωρὶς αὐτήν, διὰ μέσου τῆς βαθμιαίας πιέσεως ποὺ ἀσκοῦν οἱ οἰκονομικὲς ἐξελίξεις. Ἡ Ἀμερικὴ θὰ εἶχε ἀναδειχθεῖ σὲ ἡγέτιδα τοῦ ἀγγλόφωνου κόσμου καὶ χωρὶς καμμία ἐπανάσταση. Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση ἀντικατέστησε τὴν ἀριστοκρατία τῶν φεουδαρχῶν καὶ μεγαλογαιοκτημόνων μὲ τὴν τάξη τῶν κατεχόντων καὶ διαχειριζομένων τὸ χρῆμα ἐπιχειρηματιῶν, ὠς ἰθύνουσα δύναμη· ἀλλὰ ἕνα παρόμοιο ἀποτέλεσμα ἐπῆλθε κατὰ τὸν 19ο αἰῶνα στὴν Ἀγγλία χωρὶς αἱματοχυσία καὶ χωρὶς διατάραξη τῆς δημόσιας τάξεως καὶ γαλήνης. Ἡ βίαιη ρήξη πρὸς τὸ παρελθὸν ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν προσέγγιση ἐκείνη τῆς παραφροσύνης, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ εἶναι ἐπακόλουθο κλονισμοῦ ἐξ αἰτίας αἰφνιδίων ἰσχυρῶν πληγμάτων ἢ ἀκρωτηριασμῶν. Ὅπως ἡ ψυχικὴ ὑγεία τοῦ ἀτόμου στηρίζεται στὴν συνέχεια τῶν ἀναμνήσεών του, ἔτσι καὶ ἡ ὑγεία τῆς ὁμάδας στηρίζεται στὴν συνέχεια τῶν παραδόσεών της· καὶ στὶς δύο περιπτώσεις, μία ρήξη στὴν ἁλυσίδα προκαλεῖ σπασμικὴ ἀντίδραση, ὅπως στὸ Παρίσι, κατὰ τὶς σφαγὲς τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1792.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024

Τὴν ἀλήθεια κανεὶς δὲν τὴν προδίδει ἀτιμωρητί




Τὴν ἀλήθεια κανεὶς δὲν τὴν προδίδει ἀτιμωρητί


   Τὴν ἀλήθεια δὲν τὴν μαθαίνεις γιὰ ν᾿ αὐξήσεις τὶς γνώσεις σου, ἀλλὰ γιὰ ν᾿ αὐξήσεις τὶς εὐθύνες σου.

   Γιατὶ τὴν ἀλήθεια δὲν τὴν μαθαίνεις γιὰ νὰ τὴν μάθεις. Τὴν μαθαίνεις γιὰ νὰ τὴν ζήσεις.

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2024

Ἐκεῖνο ποὺ δὲν δέχομαι…

 

Ἐκεῖνο ποὺ δὲν δέχομαι…




   Μ᾿ ὅλη μου τὴν ψυχὴ δέομαι στὸν Θεό:

   ἂν δὲν μπορῶ νὰ κρατήσω τὴν εὐτυχία, ἂς φύγει.

   Ἂν εἶναι γραφτό μου νὰ θρονιαστεῖ στὴν ζωή μου ὁ πόνος, ἂς ἔρθει.

   Ἐκεῖνο ποὺ δὲν δέχομαι, εἶναι ἡ σκλαβιά.

   Νὰ πολεμᾶς νὰ κρατηθεῖς ἀπὸ κάτι ποὺ δὲν εἶναι ἀληθινό, σὰν νἆταν ἀληθινό, εἶναι σὰν νὰ στραγγαλίζεσαι μὲ τὰ ἴδια σου τὰ χέρια.1


Ραμπιντρανὰθ Ταγκὸρ (Rabîndranâth Tagore 1861 – 1941)*


* Ἰνδὸς συνθέτης, ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας καὶ φιλόσοφος· βραβεύθηκε μὲ τὸ βραβεῖο Νόμπελ Λογοτεχνίας τὸ 1913.


1. «Τὸ σπίτι κι κόσμος» (The home and the world), σελ. 158