Ἐκεῖνο ποὺ
δὲν δέχομαι…
Μ᾿ ὅλη μου
τὴν ψυχὴ δέομαι στὸν Θεό:
ἂν δὲν μπορῶ νὰ κρατήσω τὴν εὐτυχία, ἂς
φύγει.
Ἂν εἶναι γραφτό μου νὰ θρονιαστεῖ στὴν ζωή
μου ὁ πόνος, ἂς ἔρθει.
Ἐκεῖνο ποὺ δὲν δέχομαι, εἶναι ἡ
σκλαβιά.
Νὰ πολεμᾶς νὰ κρατηθεῖς ἀπὸ κάτι ποὺ δὲν εἶναι
ἀληθινό, σὰν νἆταν ἀληθινό, εἶναι σὰν νὰ
στραγγαλίζεσαι μὲ τὰ ἴδια σου τὰ χέρια.1
Ραμπιντρανὰθ Ταγκὸρ (Rabîndranâth Tagore 1861 – 1941)*
* Ἰνδὸς
συνθέτης, ζωγράφος, ποιητής, συγγραφέας καὶ φιλόσοφος· βραβεύθηκε μὲ τὸ βραβεῖο
Νόμπελ Λογοτεχνίας τὸ 1913.
1. «Τὸ σπίτι κι ὁ κόσμος» (The home and the
world), σελ. 158