Βάση καὶ ὑπέρβαση

Βάση καὶ ὑπέρβαση

«Καθὼς θέλετε ἵνα πoιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως»

(Λουκ. ς΄ 31)

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη*

Λύση ὅλων τῶν προβλημάτων

 

   Ζητεῖται λύση! Γιὰ ποιό πρόβλημα; Μὰ ὅλη ἡ ζωή μας κατάντησε πρόβλημα. Ὁ ἄνθρωπος ἔγινε πρόβλημα. Πρόβλημα γιὰ τὸν ἑαυτό του. Πρόβλημα γιὰ τοὺς ἄλλους.

   Ὅλη ἡ κοινωνία ἔγινε μία ἀπέραντη προβληματικὴ ἐπιχείρηση. Προβληματικὲς ἐπιχειρήσεις ὑπάρχουν, διότι ὑπάρχουν προβληματικὰ πρόσωπα. Ὅσο κι ἂν ἡ ζωὴ βιομηχανοποιήθηκε, ὅσο κι ἂν οἱ χειρωνακτικὲς ἐργασίες περιορίσθηκαν, ἡ ζωὴ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι μία ἐπι - χείρηση! Στὸ χέρι μας, δηλαδή, εἶναι ἡ λύση ὅλων τῶν προβλημάτων. Στὴν σωστὴ κίνηση, ποὺ θὰ προβοῦμε, βρίσκεται ἡ ἐπιτυχία ἢ ἡ ἀποτυχία στὴν ζωή.

   Κάθε τόσο ἐργαζόμενοι κάνουν ἀπεργία. Ζητοῦν συνήθως νὰ κατοχυρωθοῦν τὰ δικαιώματά τους, νὰ αἰσθάνονται ἀσφάλεια στὴν ζωή. Ἀλλ’ ὅποιος νόμος καὶ ἂν ψηφισθῇ στὴν Βουλή, δὲν θὰ λύσει τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, ἂν δὲν δεχθοῦν οἱ ἄνθρωποι τὸν νόμο, ποὺ δὲν ψηφίσθηκε ἀπὸ ἀνθρώπινη βουλή, ἀλλὰ ψηφίσθηκε ἀπὸ τὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιὰ νόμο, ὄχι περιορισμένης ἰσχύος, ἀλλὰ μὲ αἰώνιο κῦρος. Δὲν εἶναι νόμος – φωτογραφία, γιὰ ὁρισμένες μόνο τάξεις ἀνθρώπων ἢ γιὰ λίγα μόνο πρόσωπα, ἀλλ’ εἶναι νόμος προορισμένος γιὰ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς κατοίκους τῆς γῆς. Ὁ νόμος αὐτὸς λύνει ὅλα τὰ προβλήματα, κατὰ τὸν δικαιότερο καὶ τελειότερο τρόπο.

   Ὑπάρχει τέτοιος νόμος; Καὶ γιατί δὲν τὸν ἐφαρμόζουμε, λοιπόν, νὰ τελειώνουν ὅλα τὰ ζητήματα; Γιατί; Ἐπειδὴ τὸν εἶπε... ὁ Θεός! Ἀρκεῖ κάτι νὰ τὸ πεῖ ὁ Θεός, γιὰ νὰ κάνει τὸ ἀντίθετο ὁ «ἐξυπνάκιας» ἄνθρωπος. Ἐπειδὴ εἴμεθα φίλαυτοι καὶ ἐγωιστές, γι’ αὐτὸ δὲν ἐφαρμόζεται ὁ νόμος. Πέρα ἀπὸ τὸ ἄτομό μας δὲν βλέπουμε κανέναν ἄλλον.

   Ἀλλ’ ἂς δοῦμε, ποιός ὁ περίφημος νόμος. Τὸν βλέπουμε στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπή. Εἶναι διατυπωμένος μὲ ἁπλότητα. Δὲν εἶναι ἀκαταλαβίστικος. Εἶναι στηριγμένος στὴν λογική, ἀλλὰ καὶ σφραγισμένος μὲ τὴν θεϊκὴ αὐθεντία. Ἰδοὺ ὁ νόμος: «Καθὼς θέλετε ἵνα πoιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (στ. 31).

   Ὅταν ἕνα τραῖνο φύγει ἀπὸ τὴν γραμμή του, ἐκτροχιάζεται. Ἀπομακρύνεται. Ὅσα καὶ ἂν λεχθοῦν γιὰ τὸ τραῖνο, ἡ λύση εἶναι μία γιὰ νὰ ξαναλειτουργήσει, νὰ ἐπανέλθει στὴν γραμμή. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἄσχετα.

   Πολλοὶ σκέπτονται καὶ συσκέπτονται καὶ συνεδριάζουν γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἐκτροχιάσθηκε, διαλύθηκε, ξεχαρβαλώθηκε. Ἀλλ’ ἢ λύση γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι μία καὶ μοναδική: Νὰ ἐπανέλθει στὴν γραμμή. Εἶναι ἡ γραμμή, ποὺ χάραξε ὁ Ἰησοῦς, ὁ αἰώνιος Διδάσκαλος, στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία: «Καθὼς θέλετε ἕνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (στ. 31). Καὶ ἀκριβῶς, ἐπειδὴ τὰ θεόπνευστα αὐτὰ λόγια ἀποτελοῦν τὴν καθοριστικὴ γραμμὴ πλεύσεως καὶ πορείας, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάσθηκαν «χρυσοῦς κανών». Πολλὲς φορὲς κάνουμε ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ μέλλοντος, γιὰ τὰ κεκτημένα δικαιώματα. Τελικὰ διαπιστώνουμε, ὅτι ἀσφαλιζόμεθα ἀνασφάλιστα! Διότι, ποιά ἀσφάλεια μπορεῖ νὰ ἀσφαλίσει ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν ἐπιθετικότητα τοῦ ἄλλου, ἀπὸ τὴν αἰφνιδιαστικὴ ἐνέργεια τοῦ τρομοκράτη, ἀπὸ τὸ στυγερὸ ἔγκλημα τοῦ ἀγριεμένου συνανθρώπου μας; Ὁ νόμος ὅμως τοῦ Χριστοῦ, ὁ «χρυσοῦς κανών», μᾶς ἐξασφαλίζει τὴν κοινωνικὴ γαλήνη. Μᾶς ἐξασφαλίζει τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη. Μᾶς ἐξασφαλίζει τὴν ἁρμονικὴ συμβίωση. Μᾶς ἐξασφαλίζει τὴν ἐσωτερικὴ ἠρεμία. Εἶναι τόσο ἀποτελεσματικὸς νόμος, ποὺ μπορεῖ νὰ μετατρέψει τὴν ζούγκλα σὲ πολιτισμένη κοινωνία τὴν κόλαση σὲ παράδεισο.

Σκάλα μὲ πολλὰ σκαλοπάτια

 

   Τεχνολογικὰ ἔχουμε πρόοδο. Ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ ἔχουμε κατάπτωση. Ἀλλὰ τί προτιμᾶμε; Ἀετοὺς μὲ φυσικὰ φτερά, ποὺ νὰ πετοῦν ὑψηλά, ἢ σκουλήκια μὲ ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστές, ποὺ νὰ σέρνονται στὴν λάσπη; Μόνο κοντὰ στὸν Θεὸ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀετός, ποὺ πετᾶ στὸν οὐρανὸ τῆς εὐτυχίας. Χωρὶς τὸν Θεὸ καὶ μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἄνθρωπος εἶναι σκουλήκι τῆς λάσπης, ἔστω καὶ ἂν λειτουργεῖ μὲ σύγχρονα μέσα. Χωρὶς Θεὸ καὶ μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται, ἀπὸ τὸ ψέμα μέχρι τὸ ἔγκλημα. Μὲ τὸν Θεὸ ἐπιτρέπονται ἐκεῖνα, ποὺ ὠφελοῦν. Χωρὶς τὸν Θεὸ κατρακυλᾶ στοῦ κακοῦ τὴν σκάλα, χωρὶς φρενάρισμα. Μὲ τὸν Θεὸ ἀνεβαίνεις τὴν σκάλα τῆς ἠθικῆς καὶ τῆς ἁγιότητας.

   Στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Β ́ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ, ποὺ εἶναι περικοπὴ ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ, βλέπουμε μία σκάλα μὲ διάφορα σκαλοπάτια σκάλα, ποὺ συνεχῶς ἀνυψώνει τὸν ἄνθρωπο.

   • Τὸ πρῶτο σκαλοπάτι: Ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Ὅ,τι καλὸ θέλεις οἱ ἄλλοι νὰ σοῦ κάνουν, αὐτὸ νὰ κάνεις καὶ σὺ στοὺς ἄλλους.

   • Πρὶν ἀπὸ τὸ σκαλοπάτι αὐτὸ ὑπῆρχε τὸ σκαλοπάτι τῆς «ἀρνητικῆς δικαιοσύνης»: «Ὃ σὺ μισεῖς, ἑτέρῳ μὴ ποιήσῃς». Αὐτό, ποὺ σὺ ἀντιπαθεῖς καὶ δὲν θέλεις νὰ σοῦ κάνουν, μὴ τὸ κάνεις καὶ σὺ σ’ ἄλλον. «Ὃ μισεῖς, μηδενὶ ποιήσῃς» (Τωβ. δ΄ 15).

   • Καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ σκαλοπάτι τῆς ἀρνητικῆς δικαιοσύνης ὑπῆρχε κάποιο ἄλλο, πιὸ κάτω. Ἦταν τὸ σκαλοπάτι τῆς ἐκδικήσεως: «Σύντριμμα ἀντὶ συντρίμματος, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος» (Λευιτ. κδ΄ 20).

   Φρένο ἡ ἀνταπόδοση, ἀλλὰ φρένο σκληρό. Ἂν π.χ. κοβόταν τὸ χέρι ἐκείνου ποὺ κλέβει, θὰ βλέπαμε τότε πόσοι θὰ ἅπλωναν τὸ χέρι νὰ κλέψουν ἐπίσημα ἢ ἀνεπίσημα, μὲ γάντι ἢ χωρὶς γάντι! Ἂν κρεμοῦσαν ἕνα ἔμπορο ναρκωτικῶν, τότε θὰ βλέπαμε πόσοι θ’ ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν διακίνηση τοῦ θανάτου στὸν χῶρο τῆς νεολαίας μας!

   Ἀλλὰ τὸ μέτρο αὐτό, γιὰ τὸ φρενάρισμα τοῦ κακοῦ, δὲν τὸ χρησιμοποιεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι νόμος ἀγάπης καὶ ἐλευθερίας.

   Τὸ δεύτερο φρένο, ἐκεῖνο τῆς ἀρνητικῆς δικαιοσύνης, εἶναι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Δὲν θέλεις νὰ σοῦ κάνουν κάτι; Καὶ σὺ νὰ μὴ τὸ κάνεις.

   Τὸ Εὐαγγέλιο προχωρεῖ. Ὄχι μόνο φρένο, ἀλλὰ καὶ κίνητρο. Δὲν ἀρκεῖ νὰ λές: Ὄχι στὴν ἁμαρτία ὀφείλεις νὰ λὲς καὶ Ναὶ στὴν ἀγάπη. Εἶναι ὁ νέος τρόπος ζωῆς: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (στ. 31). Μὲ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος δὲν συγκρατεῖται ἁπλῶς ἀπὸ τὸ κατρακύλισμα τοῦ κακοῦ. Ὠθεῖται καὶ στὸ προχώρημα τοῦ καλοῦ, στὸ ἀνέβασμα στὴν ἀρετή.

Ἂν ἐφαρμοζόταν!

 

   Ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐφαρμόζαμε τὸν νόμο τοῦ Κυρίου, τὸν «χρυσοῦν κανόνα», ἐντελῶς διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ὄψη τοῦ κόσμου.

   • Δὲν θὰ εἴχαμε ἐγκλήματα. Θέλεις νὰ σοῦ ἀφαιρέσει ὁ ἄλλος τὴν ζωή; Ἀσφαλῶς ὄχι. Σύ, λοιπόν, γιατί ὑψώνεις τὸ χέρι καὶ σκοτώνεις τὸν ἑαυτό σου μὲ τὸ τσιγάρο; Γιατί σηκώνεις τὸ ποτήρι καὶ σκοτώνεις τὴν ὑγεία σου μὲ τὸ ἀλκοόλ; Γιατί σηκώνεις τὸ περίστροφο ἢ τὴν καραμπίνα καὶ σκοτώνεις τὸν συγγενῆ σου γιὰ ἀσήμαντη κτηματικὴ διαφορά; Γιατί παίρνεις τὸ ἀγγελούδι, ποὺ σκιρτᾶ στὴν κοιλιά σου, καὶ τὸ πηγαίνεις στὸν δολοφόνο γιατρὸ καὶ τοῦ προτείνεις: «Σκότωσέ το, γιατρέ! Θέλω νὰ κάνω ἔκτρωση»; Γιατί; Ἔχεις δικαίωμα σὺ νὰ ζήσεις. Τὸ ἴδιο ἔχει δικαίωμα καὶ ὁ ἄλλος νὰ ζήσει. Γιατί βλέπεις μόνο τὰ δικά σου δικαιώματα καὶ τῶν ἄλλων τὰ σκοτώνεις;

   • Δὲν θὰ εἴχαμε διαζύγια. Ποῦ ὀφείλονται κυρίως τὰ διαζύγια; Ἢ στὴν συζυγικὴ ἀπιστία ἢ στὴν ἔλλειψη κατανοήσεως. Θέλεις, λοιπόν, ἐσένα νὰ σὲ ἀπατᾶ ὁ ἄνδρας σου καὶ νὰ πηγαίνει μὲ ἄλλες γυναῖκες; Σὺ γιατί τὸν ἐξαπατᾶς καί, ὅταν λείπει μακρυά, στραβοκοιτᾶς καὶ ἀποκτᾶς παράνομο δεσμό; Θέλεις νὰ μὴ σοῦ δείχνουν οἱ ἄλλοι κατανόηση γιὰ τὰ ἐλαττώματά σου; Σὺ γιατί δὲν δείχνεις τὴν παραμικρὴ κατανόηση στὸν ἄλλον; Γιατί, δηλαδή, τὸν θέλεις τέλειο; Εἶσαι σὺ τέλειος;

   • Δὲν θὰ εἴχαμε ἀνισότητα καὶ ἀδικία. Θέλεις ὁ ἄλλος νὰ παίρνει 2.000 εὐρὼ μηνιαία σύνταξη καὶ σὺ νὰ παίρνεις μόνο 400; Γιατί, λοιπόν, μιλᾶς γιὰ τὰ δικά σου κεκτημένα δικαιώματα, μήπως καὶ τὰ χάσεις καὶ ταλαιπωρεῖς τὸν κόσμο μὲ τὶς ἀπεργίες σου καὶ δὲν σκέπτεσαι πῶς τόσοι ἄλλοι δὲν εἶναι σὰν καὶ σένα προνομιοῦχοι καὶ ἔχουν ἀνάγκη δικαιότερης ἀμοιβῆς;

   • Δὲν θὰ στόλιζαν τὸν ἀέρα μὲ βρισιὲς καὶ βωμολοχίες. Θέλεις οἱ ἄλλοι νὰ σὲ βρίζουν; Σὺ γιατί βρίζεις; Γιατί ξευτελίζεις τοὺς ἄλλους; Γιατί; Τί εἶναι ὁ ἄλλος; Εἶναι ἄνθρωπος. Εἶναι ἀδελφός σου. Εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἂν εἶσαι ταπεινός, θὰ τὸν βλέπεις ὄχι κατώτερο, ἀλλὰ πολὺ ἀνώτερό σου. «Τὴν τιμὴ ἀλλήλους προηγούμενοι» (Ρωμ. ιβ΄ 10).

   • Δὲν θὰ εἴχαμε διαπομπεύσεις καὶ συκοφαντίες. Θέλεις ν’ ἀνοίξει κάποιος ραδιοφωνικὸς σταθμὸς καὶ νὰ μεταδίδει τὰ ἁμαρτήματά σου, νὰ τὰ μάθει ὁ κόσμος; Σὺ γιατί ἔχεις ἀνοικτὸ τὸ ραδιόφωνό σου, τὸ στόμα σου, καὶ διαπομπεύεις τὸν ἄλλον, ποὺ συμβαίνει νὰ εἶναι πολιτικὰ ἢ κοινωνικὰ ἀντίπαλός σου; Γιατί τὸν διαβάλλεις;

   • Δὲν θὰ εἴχαμε κλοπὲς καὶ διαρρήξεις. Θέλεις νὰ σοῦ κλέψουν τὸν τίμιο ἱδρῶτα σου; Σὺ γιατί κλέβεις τὸν κόπο τοῦ ἄλλου;

   • Δὲν θὰ εἴχαμε δικαστήρια καὶ μηνύσεις. Θέλεις ὁ ἄλλος γιὰ «ψύλλου πήδημα» νὰ σὲ ὁδηγεῖ στὸ δικαστήριο; Σὺ γιατί κάνεις συνέχεια μηνύσεις;

   Μὲ ἕνα λόγο, ὅλα τὰ προβλήματα θὰ λύνονταν μὲ τὴν ἐφαρμογὴ αὐτοῦ τοῦ νόμου: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (στ. 31).

Παρὰ φύση, κατὰ φύση, ὑπὲρ φύση

 

   Ὅλα αὐτά, ποὺ εἴπαμε, δὲν εἶναι δύσκολα. Εὔκολα εἶναι. Τὸ νὰ κάνεις τὸ καλὸ στὸν ἄλλον, ὅπως θέλεις καὶ σὺ νὰ σοῦ κάνουν, αὐτὸ εἶναι φυσικό. Τὸ νὰ μεταδώσεις τὸ φῶς καὶ στὸν ἄλλον, εἶναι ἁπλὸ καθῆκον. Ἂν κάποιος ἔκτιζε σπίτι καὶ σοῦ ζητοῦσε λίγο ρεῦμα μέχρι ν’ ἀποκτήσει δική του σύνδεση, δὲν θὰ τοῦ ἔδινες; Τώρα, ποὺ ὡς πιστὸς χριστιανὸς ἔχεις τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὁ ἄλλος μόλις τώρα οἰκοδομεῖ τὴν πνευματική του ζωή, μὴν ἀδιαφορήσεις. Δῶσε του τὰ φῶτα τὰ χριστιανικά. Μίλησέ του γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Μέχρι ν’ ἀποκτήσει δική του σύνδεση, νὰ μάθει, δηλαδή, τὸν τρόπο νὰ παίρνει «φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός». Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ συμπλήρωση τῆς δικαιοσύνης.

   Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς στὴν συνέχεια τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς παίρνει ἀπὸ τὸ σκαλοπάτι τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀνταποδόσεως, καὶ μᾶς ὁδηγεῖ σὲ ἀνώτερο σκαλοπάτι στὸ σκαλοπάτι τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας.

   Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε νὰ βάλει μόνο τὴν βάση τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, ἀλλὰ καὶ νὰ ὁδηγήσει στὴν ὑπέρβαση τῆς ἁγιότητας.

   • Ἡ βάση: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (στ. 31).

   • Ἡ ὑπέρβαση: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (στ. 33).

   Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς θέλει μόνο πεζοπόρους. Μᾶς θέλει καὶ οὐρανoπόρους. Καλὰ εἶναι νὰ ταξιδεύεις μὲ τὸ τραῖνο, ποὺ κυλάει πάνω στὴν γραμμή. Ἀλλὰ τὸ τραῖνο δὲν ἀνεβαίνει σὲ ὑψηλὲς κορυφές. Ἐνῶ μὲ τὸ ἀεροπλάνο ὄχι ἁπλῶς σὲ κορυφές, ἀλλὰ θὰ σὲ ἀνεβάσει πάνω καὶ ἀπὸ τὶς ὑψηλότερες κορυφὲς τῶν βουνῶν. Αὐτὸ τὸ «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (στ. 33) ξεπερνᾶ κάθε κορυφὴ ἠθικοῦ νόμου, καὶ τὶς κορυφὲς τῶν ἀνθρωπίνων νόμων, ποὺ εἶναι ὁπωσδήποτε χαμηλές. Καὶ τὶς κορυφὲς τοῦ ἐμφύτου ἠθικοῦ νόμου, ποὺ εἶναι ὑψηλότερες. Καὶ τὶς κορυφὲς τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, ποὺ εἶναι ἀκόμη ὑψηλότερες.

   Καμμία θρησκεία, καμμία ἰδεολογία, κανένα σύστημα, δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει τὸ ὕψος τοῦ Εὐαγγελικοῦ νόμου, τὸ ὁποῖο ἀποκάλυψε ὁ Χριστός: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (στ. 33). Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι τὸ ἀεροπλάνο τῆς χάριτος. Μᾶς φθάνει στὴν ὑπέρβαση τοῦ φυσικοῦ. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι συνηθισμένος νὰ κατεβαίνει ἀπὸ τὴν βάση στὴν παράβαση. Ὁ χριστιανὸς καλεῖται ἀπὸ τὴν βάση ν’ ἀνεβαίνει στὴν ὑπέρβαση.

   • Παρὰ φύση εἶναι νὰ μισεῖς αὐτούς, ποὺ σ’ ἀγαποῦν.

   • Κατὰ φύση εἶναι ν’ ἀγαπᾶς αὐτούς, ποὺ σ’ ἀγαποῦν.

   • Ὑπὲρ φύση εἶναι ν’ ἀγαπᾶς αὐτούς, ποὺ σὲ μισοῦν.

   Τὸ παρὰ φύση εἶναι ἡ παράβαση τὸ κατὰ φύση ἡ βάση τὸ ὑπὲρ φύση ἡ ὑπέρβαση.

Μιμητὲς τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης

 

   Ν’ ἀγαπᾶμε τοὺς ἐχθρούς μας; Ναί! Αὐτὸ εἶναι ἡ μόνη πυροσβεστικὴ δύναμη, ποὺ μπορεῖ ἀποτελεσματικὰ νὰ σβήνει τὶς φωτιὲς τοῦ μίσους, τῆς ἐχθρότητας, τοῦ πολέμου. Ἡ ἀγάπη εἶναι ὅπλο, ποὺ ἀφοπλίζει τὸν ἐχθρό.

   Κτύπα· ἐγὼ σ’ ἀγαπῶ! Βρίζε· ἐγὼ προσεύχομαι γιὰ σένα! Ἀδίκησε· Ἐγὼ θὰ σὲ εὐεργετῶ! Ἕνα χριστιανὸ μὲ τέτοιες θέσεις, ἴσως νὰ τὸν θεωρεῖς κορόϊδο. Ἂν εἶναι ἔτσι, τότε τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο κορόϊδο εἶναι Ἐκεῖνος, ποὺ πρῶτος ἐφάρμοσε αὐτὴ τὴν ἀγάπη. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

   • Ἀπὸ ἀγάπη στὸν ἄνθρωπο, ποὺ Τὸν βρίζει, ποὺ Τὸν ἀμφισβητεῖ, ποὺ Τὸν ἀρνεῖται, ἀπὸ ἀγάπη σ’ αὐτὸ τὸν ἄνθρωπο ἔγινε Ἄνθρωπος.

   • Ἀπὸ ἀγάπη γι’ αὐτούς, ποὺ Τὸν σταύρωσαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ τὸν σταυρώνουν μὲ τὰ ἁμαρτωλά τους πάθη, ἀπὸ ἀγάπη σ’ αὐτοὺς καθηλώθηκε πάνω στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ φωτογραφία τῆς ἀγάπης στοὺς ἐχθρούς.

   Ὁ Χριστὸς εἶπε: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (στ. 31).

   Ἐμεῖς λέμε: «Καθὼς θέλομεν ἵνα ποιῆ ἡμῖν ὁ Θεός, καὶ ἡμεῖς ποιῶμεν τοῖς ἀνθρώποις ὁμοίως».

   Τί θέλουμε ἀπὸ τὸν Θεό; Αὐτὸ ἂς κάνουμε κι ἐμεῖς στοὺς συνανθρώπους μας. Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Εὐεργετῶν, νόμιζε μιμεῖσθαι τὸν Θεόν. Ζήτει Θεοῦ σοὶ χρηστότητα, χρηστὸς ὤν».

   •Τί κάνει Ἐκεῖνος; Συγχωρεῖ. Ἂς συγχωροῦμε κι ἐµεῖς.

   •Τί ἔκανε Ἐκεῖνος; Τραυματίσθηκε ἀπὸ ἀγάπη. Κι ἐμεῖς ἂς πονέσουμε γιὰ τὴν ἀγάπη.

   • Τί κάνει Ἐκεῖνος; Εὐεργετεῖ ὅλους. Κι ἐμεῖς ὅλους ἀνεξαίρετα ἂς τοὺς εὐεργετοῦμε. Ἡ μεγαλύτερη δὲ ἀγάπη καὶ εὐεργεσία εἶναι νὰ προσφέρουμε στοὺς ἄλλους τὸν θησαυρό μας,

τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὴν πίστη σ’ Αὐτόν.

   Ὁ νόμος τοῦ κόσμου εἶναι, πολλὲς φορές, κατάλυση τῶν πάντων. Ὁ νόμος τοῦ Χριστοῦ, ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, εἶναι ἐπίλυση τῶν πάντων. Ἐπίλυση ὅλων τῶν προβλημάτων.

* Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Κυριακοδρόμιο Εὐαγγελίων», ἔκδοσις δευτέρα, Ἀθήνα 1999, σελ. 159 - 163. (Τὰ ἔντονα στοιχεῖα, ὑπὸ ἱερομ. Ν.)