Ἡ ἁγία μάρτυς Ἑλικωνίς

 

Ἡ ἁγία μάρτυς Ἑλικωνίς

Ἑορτάζει τὴν κη΄ (28η) Μαΐου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἑλικωνὶς τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει,

Οὐχ Ἑλικῶνα, ἀλλ’ Ἐδὲμ τρυφὴν ἔχει.

   Ἡ ἁγία Ἑλικωνὶς ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους Γορδιανοῦ καὶ Φιλίππου τῶν βασιλέων, ἐν ἔτει σλη΄ (238), καταγόμενη ἀπ’ τὴν Θεσσαλονίκη· ἀφοῦ πιάσθηκε ὡς Χριστιανὴ τὴν ἔφεραν πρὸς τὸν Δοῦκα τῆς Κορίνθου, ὀνόματι Περίνιον, κ’ ἐπειδὴ δὲν πείσθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἀλλὰ κήρυξε τὸν Χριστὸ Θεὸ ἀληθινό, πρῶτα μὲν ἔδεσαν τὰ πόδια της μὲ τὸ λουρὶ τοῦ ζυγοῦ τῶν βοδιῶν καὶ τὴν ἔριξαν κατὰ γῆς, ἔπειτα ἀφοῦ ἀνακάτεψαν μόλυβδο καὶ ἄσφαλτο καὶ πίσσα ἔβαλαν τὴν Ἁγία σ’ αὐτά· ἐξῆλθε ὅμως ἔξω χωρὶς νὰ βλαφτεῖ.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

          Πανάγαθε Κύριε,

   Σὺ εἶσαι «τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. η΄ 12), ὅπως διακηρύττεις. Εἶσαι «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰωάν. α΄ 9), ὅπως βεβαιώνει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολός Σου ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής.

   Μᾶς φωτίζεις, Κύριε, στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας μὲ τὸν θεῖο νόμο Σου, μὲ τὴν κάθε ἐντολή Σου, ποὺ εἶναι κατὰ τὸν προφήτη Σου Δαβίδ, «τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς» (Ψαλμ. ιη΄ 9). Ρίχνει τὸ φῶς Σου, τὸ μέγα καὶ ἱλαρό, τὸ λυτρωτικὸ καὶ αἰώνιο, πολὺ μακρυὰ καὶ φωτίζει τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνθρώπων νὰ βλέπουν σὲ μεγάλη ἔκταση. Καὶ ἂν τὸ φῶς τοῦ ἡλίου φωτίζει τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμούς, τὸ μέγα φῶς τῶν θείων ἐντολῶν Σου, ἡ λαμπρότητα τοῦ θείου νόμου Σου, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ Σένα, τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, φωτίζει τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς μας.

Ἐλέφαντες καὶ ψεῖρες…

 

Ἐλέφαντες καὶ ψεῖρες…

 

 

   Οἱ ἐλέφαντες σχεδιάζονται γενικὰ πιὸ μικροὶ ἀπ᾿ τὸ φυσικό τους μέγεθος, μὰ οἱ ψεῖρες πάντα μεγαλύτερες!

 

Τζόναθαν Σουΐφτ (Jonathan Swift 1667 – 1745)*

 

* Ἰρλανδὸς σατιρικός, δοκιμιογράφος, πολιτικὸς ἀρθρογράφος, ποιητὴς καὶ κληρικὸς στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ ἁγίου Πατρικίου στὸ Δουβλῖνο.

«Μακάριοι εἶσθε ἐσεῖς, οἱ ἀμέριμνοι τοῦ βίου…»

 

«Μακάριοι εἶσθε ἐσεῖς, οἱ ἀμέριμνοι τοῦ βίου…»

 

Ἐκ τοῦ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΥ*

 

   Κάποιος Μοναχὸς ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο διέμενε σ’ ἕνα προάστιο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, κατὰ τὴν ἐποχή, ποὺ βασίλευε στὸ Βυζάντιο ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὁ Μικρός.

   Μιὰ μέρα λοιπόν, περνοῦσε ὁ βασιλιᾶς ἀπ’ τὸν δρόμο ἐκεῖνο ποὺ ἦταν τὸ σπιτάκι τοῦ Μοναχοῦ, κι ἀφοῦ ἐγκατέλειψε ὅλους ὅσους τὸν συνόδευαν, ἔρχεται μόνος, στέκεται μπροστὰ στὴν θύρα τοῦ μοναχοῦ κι’ ἔκρουσε. Ὁ Μοναχὸς μόλις ἄνοιξε κατάλαβε μὲν ποιός ἦταν, τὸν ὑποδέχθηκε ὅμως ὡς ἕνα ταξιδιώτη.