Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ

   Πολλὲς γυναῖκες ζήτησαν νὰ δοξασθοῦν. Πολλὲς κατόρθωσαν νὰ ἀπολαύσουν μιὰ δόξα ἐφήμερη. Πέρασαν οἱ αἰῶνες ὅμως καὶ ξεχάστηκαν ἢ μένουν μόνο τὰ ὀνόματα κι ἡ ἱστορία τους σὰν ὄνειρο. Ὅμως, ἁπλὰ κορίτσια τοῦ λαοῦ ποὺ ἔζησαν τότε στὴν ἀφάνεια, κατέκτησαν τὴν δόξα τὴν ἀληθινὴ καὶ τὴν αἰώνια. Κι ἂν ὅλα φεύγουν ἀπ’ τὸν κόσμο αὑτὸ καὶ λησμονοῦνται, οἱ ἁπλὲς αὐτὲς ὑπάρξεις ὑψώθηκαν καὶ μένουν στὴν συνείδηση τοῦ λαοῦ, σὰν ὑπεράνθρωποι, σὰν φωτεινὰ μετέωρα, ποὺ φωτίζουν, ἀκόμα καὶ σήμερα, ὅσους θελήσουν νὰ μελετήσουν τὴν ζωή τους. Κι αὐτὸ τὸ κατόρθωσαν, γιατὶ βρῆκαν τὸν τρόπο νὰ συνδέσουν τὸ ὄνομά τους τὸ φτωχὸ καὶ ἀνθρώπινο, μὲ τὸ μόνο μεγάλο καὶ ἀθάνατο ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ μπόρεσαν νὰ πάρουν δύναμη ἀπ’ τὴν δύναμη Ἐκείνου.

   Μιὰ τέτοια ὑπεράξια καὶ τιμημένη στὸν χριστιανικὸ κόσμο μορφή, εἶναι ἡ μορφὴ τῆς Ἁγίας Μαρίνας. Ἀκτινοβολεῖ μαζὶ μὲ τὸ παρθενικό της κάλλος, τὴν πίστη, τὴν ἀγάπη, τὴν σεμνότητα, τὴν ἀρετή. Εἶναι ὁ καθρέπτης ποὺ θὰ μποροῦσαν σ’ αὐτὸν νὰ καθρεφτίζονται τὰ κορίτσια τοῦ λαοῦ μας. Θὰ μποροῦσαν καὶ μητέρες νὰ δοῦν ποιὰ εἶναι κεῖνα τὰ χαρίσματα, ποὺ θὰ τιμήσουν τὰ κορίτσια τους. Γιατὶ ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες ἡ Μαρίνα, κατόρθωσε νὰ βρεῖ τὸν δρόμο της καὶ ν’ ἀνεβεῖ ψηλότερα ἀπ’ αὐτούς, ψηλότερα ἀπ’ τὴν ἠθικὴ ἀντίληψη τῆς κοινωνίας, καὶ νὰ γνωρίσει τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν προσήλωση σὲ ἀνώτερα ἰδανικά. Κι ἀλλοίμονο! σήμερα, ἀπὸ Χριστιανοὺς γονεῖς κορίτσια, χάνουν τὸν δρόμο τους καὶ ξεπέφτουν...

 

   Δὲν εἶχε τὴν τύχη νὰ γνωρίσει μητέρα ἡ Μαρίνα. Ἔμεινε ὀρφανὴ λίγες μέρες μετὰ τὴν γέννησή της. Ὁ πατέρας της, εἰδωλολάτρης ἱερεὺς Αἰδέσιος, φρόντισε νὰ τὴν δώσει σὲ μιὰ γυναίκα νὰ τὴν ἀναθρέψει κάπου σ’ ἕνα χωριό, ἐκεῖ κοντὰ στὴν Ἀντιόχεια. Ἀναγκασμένος αὐτὸς νὰ μένει μέσα στὴν πολιτεία, κάπου κάπου πήγαινε νὰ δεῖ τὸ παιδί του, φέρνοντάς του δῶρα τῆς ἀγάπης. Εἶχε γίνει δώδεκα χρονῶν ἡ Μαρίνα καὶ ἡ χαρά της ἦταν νὰ μείνει κοντὰ στὴν γυναῖκα ποὺ γνώρισε σὰν μητέρα της. Ὅσες φορὲς τὴν ζήτησε ὁ πατέρας της νἄρθει μαζί του στὴν πολιτεία, αὐτὴ ἀρνήθηκε. Ζοῦσε τόσο ὄμορφα κοντά της! Ἕνας ψυχικὸς δεσμὸς τὶς εἶχε συνδέσει. Προικισμένη μὲ ψυχικὰ χαρίσματα ἡ Μαρίνα, εἶχε νοιώσει κι εἶχε ἀγαπήσει τὸν ψυχικὸ κόσμο τῆς θετῆς μητέρας της. Γρήγορα κατάλαβε πὼς δὲν τὴν συνέδεε τίποτα μὲ τὴν θρησκεία τῶν εἰδώλων. Ψυχρὲς κι οἱ γιορτές τους καὶ τὰ πανηγύρια τους, σὰν τὰ παγωμένα μάρμαρα τῶν εἰδώλων. Ὁλόγλυκα ὅμως τραγούδια, ποὺ σιγανὰ τραγουδοῦσε μέσα στὸ σπίτι ἡ καλὴ αὐτὴ γυναίκα. Ἄνοιγαν τὶς ψυχὲς καὶ τὶς μαλάκωναν, τὶς γιάτρευαν, τὶς καθάριζαν καὶ τὶς ἀνέβαζαν σ’ ἕνα κόσμο Ἀγγέλων. Σ’ ἕνα κόσμο ἀγάπης καὶ ἁγνότητος.

   Ἦταν δώδεκα χρονῶν, ὅταν ἔπεσε στὴν ἀγκαλιὰ τῆς δεύτερης αὐτῆς μάνας καὶ πρωτομίλησαν μὲ δάκρυα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὕστερα ἀπὸ λίγο, ἡ Μαρίνα, ἡ κόρη τοῦ φανατικοῦ Αἰδεσίου ἱερέως τῶν εἰδώλων, βαφτιζότανε χριστιανή!

   Σὲ ἡλικία δεκαπέντε χρονῶν, ἀποφάσισε νὰ φανερώσει στὸν πατέρα της τὸ μεγάλο μυστικό. Ἔφριξε ὁ ἱερεὺς Αἰδέσιος! Προσπάθησε νὰ μεταπείσει τὴν κόρη του. Κι ὅταν εἶδε πὼς ἦταν ἀδύνατο, ἔφυγε, μὴ μπορώντας νὰ ὑποφέρει τὴν προσβολὴ καὶ τὴν ντροπὴ τῆς κόρης του!

   Στάδιο ἀγῶνος ἔγινε ἡ ζωὴ τῆς Μαρίνας ἀπ’ τὴν στιγμὴ ποὺ τὴν συνάντησε τυχαίως ὁ ἔπαρχος Ὀλύβριος. Δὲν εἶχε δεῖ ἄλλη κοπέλα τόσο ὄμορφη στὴν μεγάλη ἐπαρχία του, ἢ ἡ σεμνότητα μὲ τὸ παρθενικὸ ἐκεῖνο κοκκίνισμα τῆς Χριστιανῆς τὸν ἠλέκτρισε; Ἡ Μαρίνα θὰ γινότανε γυναίκα τοῦ ἐπάρχου. Οἱ προτάσεις καὶ τὰ παρακάλια του στὴν νεαρὴ κοπέλλα ἀλλεπάλληλα. Βράχος ὅμως ἡ ἄρνηση τῆς Μαρίνας. Τοῦ μίλησε μὲ λίγα λόγια ξεκάθαρα. «Μεγάλο χάσμα μᾶς χωρίζει, ἔπαρχε. Εἶμαι Χριστιανή, δοσμένη ψυχὴ καὶ σῶμα στὸν Σωτῆρα μου». Πρώτη φορὰ δεχότανε τέτοια προσβολὴ ὁ ἔπαρχος. Ἄναψε τὸ αἷμα του κι ὁρκίσθηκε ἐκδίκηση στὴν Μαρίνα, ἂν τελικὰ δὲν κατάφερνε νὰ τὴν πείσει νὰ δεχθεῖ τὴν πρότασή του.

   Ἡ Μαρίνα δὲν ὑποχώρισε οὔτε στὶς κολακεῖες, οὔτε στὰ μαρτύρια ποὺ ἀκολούθησαν. Σιδερένιες βέργες κάρφωναν στὰ πλευρά της. Μάστιγες μὲ ἀγκαθωτὰ ἄκρα ξέσχιζαν τὸ σῶμά της. Τὶς νύχτες τὴν ἄφηναν στὴν φυλακὴ καὶ τὸ πρωῒ ξανάρχιζαν τὸ ἔργο τους οἱ δήμιοι, μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ ἐπάρχου. Ἡ σταθερότητα τῆς Ἁγίας, ἔκαμε πολλοὺς νὰ πιστεύσουν, βλέποντας τὶς πληγές της νὰ θεραπεύονται μὲ θεία δύναμη. Βλέποντας τὰ πλήθη ὁ Ὀλύβριος νὰ θαυμάζουν τὴν Ἁγία καὶ νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό, ἔδωσε διαταγὴ νὰ ἀπομακρύνουν τὴν Ἁγία καὶ μυστικὰ νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν μακρυὰ ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ κόσμου. Ἔτσι παρέδωκε τὴν ἁγία ψυχή της ἡ Μαρίνα στὸ ἔτος 270 ἐπὶ Κλαυδίου τοῦ Β΄.

 

   Μιὰ φτωχὴ γυναίκα τοῦ λαοῦ, μιὰ παραμάνα, φρόντισε καὶ στάθηκε ἱκανὴ νὰ δώσει μιὰ τέλεια ἀνατροφὴ καὶ νὰ ὁδηγήσει στὸν Χριστὸ τὸ ξένο παιδὶ ποὺ ἀνέτρεφε. Σήμερα πολλοὶ γονεῖς δὲν καταφέρνουν νὰ κάμουν τὸ ἴδιο στὰ παιδιά τους. Ἀπὸ εἰδωλολάτρες τότε γονεῖς, γινότανε Χριστιανοί, σήμερα, Χριστιανοί, γινόμαστε εἰδωλολάτρες. Τότε, μπροστὰ στὰ πνευματικά, ὅλα τὰ ὑλικὰ τὰ θεωροῦσαν σκύβαλα. Ἡ Μαρίνα περιφρόνησε ἕνα ἔπαρχο καὶ ἀπέρριψε τὶς προτάσεις του, γιατὶ ἦταν ἄπιστος εἰδωλολάτρης. Σήμερα, ὄχι μόνο δὲν ἐξετάζουμε τὰ ἠθικὰ καὶ ψυχικὰ προσόντα στὰ συνοικέσια, μὰ καὶ ἄπιστο καὶ Ἑβραῖο καὶ Μωαμεθανὸ παίρνουμε, ὅταν μᾶς θαμπώσει ἡ ὀμορφιὰ καὶ κουδουνίσουν τὰ ἀργύρια. Ἀντίο πίστη καὶ ἀρχὲς καὶ ἀνώτερες πνευματικὲς ἀξίες.

   Καὶ καυχώμαστε γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τὸν πολιτισμό μας!

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.

 

Τοῦ πατρός σου ἐκ βρέφους ἀπεστράφης τὰ εἴδωλα, καὶ τοῦ Ὀλυβρίου τυράννου τὴν ὀφρὺν κατεπάτησας, ὅθεν εὐχαῖς σου τὸν ὄφιν ἐδέσμευσας, καὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ δράκοντος ἐπηρμένην κατέθλασας, μεγαλομάρτυς Μαρίνα, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

[Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου θεολόγου Γεωργίου Π. Σωτηρίου «ΕΟΡΤΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ», Β΄ ἔκδοσις, Μυτιλήνη 1986, σελ. 162-165. (Ἐπιμέλεια κειμένου, μικρὲς φραστικὲς παρεμβάσεις, καὶ τὰ ἔντονα στοιχεῖα, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου.)]