Τὸ μέγιστον ἀγαθὸν
– Στὸ δρόμο τὸν παληὸ ἐδῶ τῆς γῆς
καθένας μόνο μιὰ φορὰ περνάει
στὸ μονοπάτι τούτης τῆς ζωῆς
καθένας πάλι πίσω δὲν γυρνάει.
– Χαρὰ σ’ αὐτὸν ποὺ τὸν ἐπέρασε
χωρὶς τ’ ἀγκάθια του μαζὶ νὰ πάρῃ
κι’ ἐλεύθερος στὸ τέρμα ἔφθασε
Θέ μου, κι’ ἐγὼ ἂς βρῶ αὐτὴ τὴ χάρι.
(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου». Τόμος Β΄, Ἀθῆναι 1973. σελ 30.)