Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Κήρυκος καὶ Ἰουλίττα ἡ μητέρα αὐτοῦ

Οἱ ἅγιοι μάρτυρες Κήρυκος καὶ Ἰουλίττα ἡ μητέρα αὐτοῦ

Ἑορτάζουν τὴν ιε΄ (15η) Ἰουλίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ἰουλίττα σύναθλος υἱῷ Κηρύκῳ,

Ἡ λαιμότμητος τῷ κάραν τεθλασμένῳ. 

Πέμπτῃ Ἰουλίτταν δεκάτῃ τάμον, υἷα δ’ ἔαξαν.

   Ἡ ἁγία μάρτυς Ἰουλίττα ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σϞς΄ (296), καταγόμενη ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο· φοβουμένη δὲ τὸν τότε ἐπικρατοῦντα διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἔλαβε τὸν γυιό της Κήρυκο καὶ πῆγε στὴν Σελεύκεια. Βρίσκοντας κι’ ἐκεῖ τὸν ἴδιο διωγμὸ μετέβη στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας, στὴν ὁποία ἦταν ἡγεμόνας κάποιος θηριώδης καὶ ἀπάνθρωπος, Ἀλέξανδρος ὀνομαζόμενος, ὁ ὁποῖος τιμωροῦσε τοὺς Χριστιανούς.

   Τοῦτος λοιπόν, ἀφοῦ ἔπιασε τὴν ἁγία τὴν ἔδειρε, τὸν δὲ ἅγιο Κήρυκο, ποὺ ἦταν νήπιο, τὸν χώρισε ἀπὸ τὴν μητέρα του καὶ σπούδαζε μὲ κολακείες νὰ τὸν ἑλκύσει, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε, ἐπειδὴ τὸ νήπιο ἔβλεπε ἀκλινῶς στὴν μητέρα του καὶ μὲ φωνὴ ὑποψελλίζουσα ἐπικαλοῦνταν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Κι’ ἐπειδὴ ὁ ἅγιος κτύπησε μὲ τὸ πόδι του, ὅσο μποροῦσε, τὴν κοιλιὰ τοῦ ἡγεμόνος, γιὰ τοῦτο ἐκεῖνος ἔρριξε τὸ νήπιο ἐπάνω στὰ σκαλοπάτια τῆς κλίμακας τοῦ κριτηρίου. Ἔτσι κτυπημένο στὴν κεφαλὴ παρέδωκε τὸ μακάριο τὴν ἁγία ψυχή του στὸν Δεσπότη Χριστὸ καὶ στεφανώθηκε μὲ ἀθλητικὸ στεφάνι. Ἡ δὲ μακαρία Ἰουλίττα ἀφοῦ δοκίμασε πολλὰ βασανιστήρια καὶ μὴ πεισθεῖσα νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ ἀποκεφαλίσθηκε κ’ ἔλαβε ἡ ἀοίδιμος τοῦ μαρτυρίου τὸ στεφάνι.

Ταῖς Αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 6ος, σελ. 68, 69. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).