Μὲ τὴν γλυκύτητα τοῦ Θεοῦ ἐξουδετερώνει τὴν πικρία τῆς ἔριδας…
Ἅγιος
Διάδοχος ὁ Φωτικῆς
Ὅταν
ἀρχίσει κανεὶς νὰ αἰσθάνεται πλουσιοπάροχα τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε ἀρχίζει ν᾿
ἀγαπᾶ μὲ πνευματικὴ αἴσθηση καὶ τὸν πλησίον.
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ὁποία μιλοῦν ὅλες
οἱ Γραφές.
Ἡ κατὰ σάρκα φιλία πολὺ εὔκολα διαλύεται,
ὅταν βρεθεῖ κάποια ἀσήμαντη αἰτία, γιατὶ δὲν εἶναι δεμένη μὲ τὴν πνευματικὴ
αἴσθηση.
Στὸν ἄνθρωπο ὅμως, ποὺ στὴν ψυχή του ἐνεργεῖ ὁ Θεός, καὶ ἂν συμβεῖ κάποιος παροξυσμός, δὲν λύνεται ὁ δεσμὸς τῆς ἀγάπης.
Διότι μὲ τὴν θερμότητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἡ
ψυχὴ ξαναθερμαίνει τὸν ἑαυτό της στὸ καλὸ καὶ γρήγορα ξαναφέρνει μέσα της τὴν
ἀγάπη τοῦ πλησίον μὲ πολλὴ χαρά, ἀκόμη καὶ ἂν ἔχει ὑβρισθεῖ ἢ ζημιωθεῖ
ὑπερβολικὰ ἀπὸ αὐτόν· καὶ μὲ τὴν
γλυκύτητα τοῦ Θεοῦ ἐξουδετερώνει τὴν πικρία τῆς ἔριδας (φιλονεικίας, διαφωνίας).
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Α΄, Λόγος ἀσκητικός, διαιρεμένος σὲ 100 κεφάλαια πρακτικὰ γνώσεως καὶ
διακρίσεως πνευματικῆς, 15 (ιε΄).