Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, συγγραφέας τῆς Κλίμακας

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, συγγραφέας τῆς Κλίμακας

Κυριακὴ Δ΄ Νηστειῶν.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Ὁ σάρκα καὶ ζῶν νεκρὸς ὢν Ἰωάννης

αἰωνίως ζῇ, καὶ νεκρὸς φανεὶς ἄπνους.

Σύγγραμμα λιπὼν Κλίμακα τῇ ἀνόδῳ,

δείκνυσιν αὐτοῦ πορείαν τῆς ἀνόδου.

   Ὁ ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης ἦταν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου τοῦ νεώτερου τοῦ ἀνεψιοῦ τοῦ Ἰουστινιανοῦ, ἐν ἔτει φο΄ (570). Ὅταν ἔγινε δεκαέξι χρόνων ἀφοῦ ἔλαβε ἐμπειρία στὴν ἐγκύκλιο καὶ ἐξωτερικὴ σοφία προσέφερε ἔκτοτε τὸν ἑαυτό του στὸν Θεὸ ὡς θυσία ἱερώτατη. Ἔτσι, ἀφοῦ ἀνέβηκε στὸ ὄρος Σινᾶ ζοῦσε κάτω ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ γέροντος· κι ἀφοῦ ἔφθασε στὸν δέκατο ἔνατο χρόνο τῆς ἡλικίας του ἀνεχώρησε ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ καὶ πῆγε στὸ στάδιο τῆς ἡσυχίας, μακρυὰ ἀπὸ τὸ Κυριακὸ τῆς Σιναϊτικῆς Σκήτης, ἕως πέντε σημεῖα· ὀνομαζόταν ὁ τόπος ἐκεῖνος Θωλᾶς. Ἐκεῖ λοιπὸν διῆλθε ὁ ἀοίδιμος σαράντα ὁλόκληρους χρόνους καταφλεγόμενος καθημερινὰ ἀπ’ τὸν διακαῆ ἔρωτα καὶ ἀπὸ τὸ πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Τοῦτος ἔτρωγε μὲν ἀπ’ ὅλα τὰ φαγητά, τὰ ὁποῖα εἶναι συγχωρημένο (ἐπιτρέπεται) νὰ τρώγουν οἱ μοναχοί, ἀλλ’ ἀπὸ λίγο. Κ’ ἔκαμε τοῦτο γιὰ νὰ συντρίβει πάνσοφα, -ἔτσι διακριτικὸς καθὼς ἦταν-, τὸ κέρατο τῆς ὑπερηφάνειας, ἡ ὁποία ἔμελλε νὰ τὸν ἐνοχλεῖ, ἐὰν δὲν ἔτρωγε, ὡς διαφορετικὸν ἀπὸ τοὺς ἄλλους μοναχούς.

   Ποιὸς δύναται νὰ διηγηθεῖ τὴν πηγὴ τῶν δακρύων, τὰ ὁποῖα ἔτρεχαν ἀπ’ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ μακαρίου τούτου; Ὕπνο τόσο λίγο κοιμόταν, ὅσο νὰ μὴ βλάψει τὸν νοῦ του ἀπ’ τὴν ὑπερβολικὴ ἀγρυπνία· κι ὅλος ὁ δρόμος τῆς ζωῆς του ἦταν προσευχὴ παντοτεινὴ καὶ ἀένναος καὶ ἔρωτας πρὸς τὸν Θεὸ ἀσύγκριτος. Τοῦτος λοιπόν, ἀφοῦ ἀπέκτησε κάθε ἀρετὴ καὶ πολιτεύθηκε καλῶς ἀξιώθηκε παρὰ Θεοῦ μεγάλες θεωρίες καὶ προορατικὸ χάρισμα. Ὅταν ὁ μαθητής του κοιμόταν κάτω ἀπὸ μία πέτρα, ἡ ὁποία ἔμελλε νὰ πέσει ἐπάνω του καὶ νὰ τὸν συντρίψει, προγνωρίσας τοῦτο ὁ ὅσιος διὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἐνῶ καθόταν στὸ κελλί του, φάνηκε καθ’ ὕπνον στὸν μαθητή του καὶ σηκώνοντας αὐτὸν ἀπ’ τὸν ὕπνο τὸν λύτρωσε ἀπ’ τὸν θάνατο.

   Ἀφοῦ λοιπὸν ἔφθασε στὸ ἄκρο τῆς ἀρετῆς καὶ κατέστη ἡγούμενος τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἄφησε τὴν πρόσκαιρη αὐτὴ ζωὴ καὶ ἀπῆλθε στὴν αἰώνια. Καὶ πρὸ τοῦ θανάτου του συνέγραψε τὸ πάνσοφο βιβλίο τῶν τριάντα θείων καὶ πνευματικῶν ἀναβάσεων, δηλαδὴ σκαλοπατιῶν, τὸ ὁποῖο γιὰ τοῦτο ὀνομάζεται καὶ Κλίμαξ.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 4ος, σελ. 156, 157. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).