Μνῆμες
Γέμισε τὸ κελλάκι μου ἀπὸ μνῆμες…
Πρόσωπα πού ’φυγαν,
ξεγλίστρησαν τοῦ κόσμου τούτου·
ὅλοι τους γνώριμοι.
Περαστικοὶ ἀπ᾿ τὴ ζωὴ
σὰν ἀστραπὴ ἢ σὰ σταθμοί.
Ποικίλες θύμησες,
σκέψεις ἀνάμεικτες…
Γέμισε τὸ μικρὸ κελλί μου μνῆμες
γλυκιές, ἀτόφιες…
Ἀγαπημένων καὶ δικῶν,
γνωστῶν κ᾿ «ἐχθρῶν».
Ἤρθαν’ ἀπόψε·
–κι ἄλλοτε ἦρθαν
καὶ θὰ ξανάρθουν σίγουρα–
συντροφικὰ νὰ μοῦ σταθοῦν…
(Ἀπ’ τὴν ποιητικὴ συλλογὴ ἱερομ. Ν. «ΠΝΟΕΣ»)