ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ τῆς ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ τῶν ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μάρκ. ιε΄ 43 – ις΄ 8)

   «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.

   ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε·

   καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ.

   καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου.

   ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

   Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν.

   καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου.

   καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;

   καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα.

   καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.

   ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν.

   ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν.

   καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.»

   Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Ἰωσήφ, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἀριμαθαία, διακεκριμένος καὶ εὐϋπόληπτος βουλευτής, ὁ ὁποῖος εἶχε πιστεύσει στὸν Χριστὸ καὶ περίμενε τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς τόλμησε καὶ παρουσιάσθηκε μὲ θάρρος στὸν Πιλᾶτο καὶ ζήτησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.

   Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀπόρησε, ἐὰν τόσο γρήγορα πράγματι πέθανε ὁ Ἰησοῦς. Κι ἀφοῦ προσκάλεσε τὸν ἑκατόνταρχο, τὸν ρώτησε, ἂν εἶχε πολλὴ ὥρα ποὺ πέθανε ὁ Ἰησοῦς.

   Κι ὅταν πληροφορήθηκε ἀπὸ τὸν ἑκατόνταρχο τὸ γεγονός, χάρισε στὸν Ἰωσὴφ τὸ σῶμα.

   Κ’ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἀγόρασε καινούριο σινδόνι καὶ τὸν κατέβασε ἀπὸ τὸν σταυρό, τύλιξε τὸ σῶμα στὸ σινδόνι κ’ ἔβαλε αὐτὸν σὲ μνημεῖο, ποὺ ἦταν σκαμμένο σὲ βράχο· και κύλισε βαρὺ λίθο ἐπάνω στὴν θύρα τοῦ μνημείου.

   Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰωσῆ παρακολουθοῦσαν μὲ προσοχή, ποὺ τέθηκε τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.

   Κατὰ τὴν ἑπομένη, ὅταν ἔδυσε ὁ ἥλιος καὶ πέρασε τὸ Σάββατο, ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου, καὶ ἡ Σαλώμη ἀγόρασαν ἀρώματα, γιὰ νὰ ἔλθουν στὸν τάφο καὶ ἀλείψουν τὸν Ἰησοῦ.

   Καὶ πολὺ πρωῒ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας, τὴν ὥρα ποὺ γλυκοχάραζε τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, ἦλθαν στὸ μνημεῖο.

   Κ’ ἔλεγαν μεταξύ τους· ποιός θὰ μᾶς ἀποκυλίσει τὸν βαρὺ λίθο ἀπὸ τὴν θύρα τοῦ μνημείου;

   Καὶ μόλις σήκωσαν τὰ βλέματά τους εἶδαν ὅτι εἶχε ἀποκυλισθεῖ ὁ λίθος ὁ ὁποῖος ἄλλωστε ἦταν πολὺ μεγάλος.

   Κι ἀφοῦ μπῆκαν στὸ μνημεῖο, εἶδαν νὰ κάθεται στὰ δεξιὰ ἕνας νέος, ντυμένος λευκὴ στολὴ καὶ καταλήφθηκαν ἀπὸ φόβο καὶ κατάπληξη.

   Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε: Μὴ ἀπορεῖτε καὶ μὴ φοβᾶσθε. Γνωρίζω ὅτι ζητεῖτε Ἰησοῦ τὸν Ναζαρηνό, τὸν ἐσταυρωμένο. Ἀναστήθηκε, δὲν εἶναι ἐδῶ. Ἰδοὺ ὁ τόπος ποὺ τὸν εἶχαν θέσει.

  Ἀλλὰ πηγαίνετε, νὰ πεῖτε στοὺς μαθητές του, καὶ ἰδιαιτέρως στὸν Πέτρο, ὅτι πηγαίνει νωρίτερα ἀπὸ σᾶς στὴν Γαλιλαία. Ἐκεῖ θὰ τὸν δεῖτε, ὅπως ἄλλωστε σᾶς εἶχε πεῖ.

   Καὶ αὐτὲς ἀφοῦ βγῆκαν, ἔφυγαν ἀπὸ τὸ μνημεῖο. Τὶς εἶχε δὲ καταλάβει τρόμος καὶ κατάπληξη καὶ δὲν εἶπαν σὲ κανένα τίποτε, διότι φοβόντουσαν.