«Προσευχὴ τῷ Θεῷ
τῆς ζωῆς μου»
(Ψαλμ. μα΄ 9)
«Εἰσάκουσον,
Κύριε, τῆς φωνῆς μου»
(Ψαλμ. κστ΄ 7)
Δέησις
Εἶναι τραχὺς κι’ ἐπίπονος ὁ δρόμος πρὸς τὰ ἄνω
καὶ ν’ ἀριθμῶ τὰς πτώσεις μου ὁ τάλας δὲν προφθάνω.
Παρακαλῶ καὶ δέομαι νυκτὸς καὶ δι’ ἡμέρας
νὰ μὴ ληφθῶ ἀποκαμὼν τοῦ ἀντιπάλου γέρας.
Ὠκεανὸν ἀτέρμονα θαλάσσης μαινομένης
πλοῖον διέρχεται σαθρὸν ψυχῆς ἠτονημένης.
Παρακαλῶ καὶ δέομαι πρὶν δύσω εἰς τὸ μνῆμα
μὴ γένωμαι κατακλυσθεὶς τοῦ ἀλλοτρίου κτῆμα.
Ὡσεὶ πτηνὸν τραυματισθὲν καὶ πίπτον ἐκ τοῦ κλάδου
φοβοῦμαι μήπως κρημνισθῶ εἰς γῆν ζοφώδους Ἅδου.
Παρακαλῶ καὶ δέομαι πρὶν γίνω πάλιν χῶμα
μὴ γένωμαι τοῦ Πονηροῦ ἐπίχαρμα καὶ βρῶμα.
Κόσμος, διάβολος καὶ σὰρξ καθ’ ὅλην τὴν ζωήν μου
δεινῶς ἐπιτιθέμενοι ζητοῦσε τὴν ψυχήν μου.
Πρὸς Σὲ κραυγάζω ἐν κλαυθμῷ πρὶν ἔλθω εἰς τὸ πέρας
ἐνίσχυσόν με, ἐπ’ ἐχθροὺς ὑψῶν ἐμοῦ τὸ κέρας.
(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου», τόμος Γ΄,
Ἀθῆναι 1975, σελ. 227.)