Περὶ προσευχῆς
Ὁσίου Καλλίστου Ἀγγελικούδη*
Ὅταν ὁ
νοῦς, μὲ τὴν κατάλληλη μελέτη τῶν θείων πραγμάτων καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῆς πνοῆς
τοῦ ζωοποιοῦ Πνεύματος, ἀποκτήσει μέσῳ τῆς χάριτος ἐναργῆ ἔννοια τοῦ Θεοῦ, ἂς
προσέξει πόση εἶναι ἡ ἀδυναμία του καὶ πόσο ὑστερεῖ ἀπὸ τὸ πρέπον, ἀπὸ ἀμέλεια
καὶ λησμοσύνη τῶν καθηκόντων του καὶ κατὰ συνέπεια ἀπὸ ἄγνοια ὅσων χρειάζονται.
Καὶ ἀφοῦ ἔτσι ἐξασκήσει τὸ δίκαιο καὶ ἀληθινὸ ἔργο τῆς αὐτομεμψίας καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης, ἂς πλησιάζει κατόπιν στὸν Θεὸ μέσῳ τῆς προσευχῆς, μὲ διάνοια ταπεινὴ καὶ μὲ πεποίθηση καὶ ἐλπίδα στὴν ἀσύλληπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ἀνέκφραστη ἀγαθότητα.
Γιὰ τὴν ἀγάπη αὐτή,
διδασκόμαστε ἀπὸ τὸν ἱερὸ Παῦλο νὰ προσερχόμαστε μὲ παρρησία στὸν θρόνο τῆς χάριτος1.
Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν συνηθίζει νὰ κάνει ὅ,τι μᾶς ἀφορᾶ ὅπως κάνουμε ἐμεῖς, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ ἄπειρο ἔλεός Του.
Στὸν καιρὸ λοιπὸν τῆς
προσευχῆς ἂς μὴ βλέπουμε πρὸς τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ πρὸς τὴν ἀνεξίκακη καὶ ὅλο συμπάθεια
δύναμη τοῦ ὑπεράγαθου Θεοῦ μας καὶ Πατέρα, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε ἔτσι εὔκολα μέσα μας
τὸν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀληθινὰ σωτήριο.
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Δ΄, Περὶ
Προσευχῆς (κγ΄).
1. Ἑβρ. δ΄ 16: «προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς
χάριτος͵ ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.»