Τότε ἡ προσευχὴ γίνεται θερμὴ καὶ καρποφορεῖ

Τότε ἡ προσευχὴ γίνεται θερμὴ καὶ καρποφορεῖ

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης* 

   Ἂν βιάσουμε τὸν ἑσωτερικό μας ἄνθρωπο νὰ στραφεῖ πρὸς τὸν Θεό, κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, τότε ἡ προσευχὴ γίνεται θερμὴ καὶ καρποφορεῖ. Εἰρήνη, φῶς, κατάνυξη, συντριβὴ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, μὲ τὶς ὁποῖες λυπήσαμε τὸν Κύριο, κατακλύζουν ὅλο μας τὸ εἶναι. Γιατί, ψυχή μου, νὰ μὴ στρέφεσαι ἔτσι στὸν Κύριο πιὸ συχνά; Τί στήριξη θὰ εἶχες τότε, τί εἰρήνη γλυκειὰ θὰ ἀπολάμβανες! «Ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὑπομενεῖ τῷ Κυρίῳ, ὅτι βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς ἡμῶν ἐστιν· ὅτι ἐν αὐτῷ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία ἡμῶν» (Ψαλμ. λβ΄ 20, 21).

* Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (61) σελ. 43.