Μὴν ἑστιάζεις τὴν προσοχή σου μόνο σ᾿
αὐτά...
Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου*
Ὅταν
δεῖς τὴν Ἐκκλησία νὰ σκορπάει καὶ νὰ παθαίνει τὴν ἔσχατη δοκιμασία, νὰ
διώχνονται καὶ νὰ μαστιγώνονται οἱ προσωπικότητες, ποὺ λάμπουν ἀνάμεσα στὸ
πλῆθος, τὸν πρόεδρό Της νὰ στέλλεται σὲ μακρινὴ ἐξορία, μὴν ἑστιάζεις τὴν
προσοχή σου μόνο σ᾿ αὐτά, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσα θὰ προκύψουν ἀπὸ αὐτά.
Τοὺς μισθούς, τὶς ἀμοιβές, τὰ βραβεῖα, τὰ ἔπαθλα. Ἐκεῖνος, ποὺ θὰ ὑπομείνει ἴσαμε τὸ τέλος, θὰ σωθεῖ, λέει ἡ Ἁγία Γραφή.
Καί, στὴν περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης,
ἐπειδὴ δὲν ἦταν γνωστὸς ὁ λόγος γιὰ τὴν Ἀνάσταση, γίνονταν καὶ τὰ δυό, καὶ ἡ
περιπέτεια καὶ ἡ σωτηρία στὸν παρόντα βίο. Στὴν περίοδο τῆς Καινῆς Διαθήκης,
δὲν γίνεται παντοῦ ἔτσι. Ἀλλὰ συμβαίνει συχνά, τὰ μὲν λυπηρὰ νὰ τὰ ζεῖ κανεὶς ἐδῶ, στὴν παροῦσα ζωή, τὰ δὲ χρηστὰ νὰ περιμένουν τὴν ἐκδημία του
ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο.
* Λόγος, Περὶ τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας
«Ὅταν οὖν ἴδῃς τὴν Ἐκκλησίαν σκορπισθεῖσαν, τὰ ἔσχατα παθοῦσαν, ἐλαυνομένους, μαστιζομένους τοὺς ἐν αὐτῇ λάμποντας, τὸν πρόεδρον αὐτῆς πορρωτάτω ἀπενεχθέντα, μὴ ταῦτα σκόπει μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ τούτων ἐκβησόμενα, τοὺς μισθούς, τὰς ἀμοιβάς, τὰ βραβεῖα, τὰ ἔπαθλα. “Ὁ γὰρ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται” φησίν. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς Παλαιᾶς, ἐπειδὴ οὐδέπω γνώριμος ὁ τῆς ἀναστάσεως λόγος ἦν, ἐν τῷ παρόντι βίῳ ἀμφότερα ἐγίνετο. Ἐπὶ δὲ τῆς Καινῆς οὐ πανταχοῦ τοῦτο, ἀλλ᾿ ἔστιν ὅπου τὰ μὲν λυπηρὰ ἐνταῦθα, τὰ δὲ χρηστὰ ἀναμένει τὴν ἐντεῦθεν ἡμῶν ἀποδημίαν.»