Εἶπε Γέρων…
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ἔλεγε ἕνας Γέροντας, ποὺ ἐνῶ εἶναι πρόθυμοι νὰ δίνουν ἐλεημοσύνη στοὺς πτωχούς, ὁ πονηρὸς τοὺς κάμει νὰ ἀκριβολογοῦν στὰ ἐλάχιστα, γιὰ νὰ τοὺς ἀφαιρεῖ τὸν μισθὸ τῆς ἀγαθοεργίας.
Ὁ ἐργάτης τῆς ἀρετῆς πρέπει νὰ εἶναι κάθε στιγμὴ ἕτοιμος νὰ ἀντικρύσει ἤρεμα τὸν θάνατο. Ὅταν πέφτεις στὸ στρῶμα γιὰ νὰ κοιμηθεῖς, ἢ σηκώνεσαι ἀπὸ τὸν ὕπνο, ὅταν τρῶς ἢ ἐργάζεσαι, ὅταν στέκεσαι ἢ βαδίζεις, νὰ λὲς διαρκῶς στὸ λογισμό σου: Ἂν αὐτὴ τὴν στιγμὴ μὲ καλέσει ὁ Κύριός μου, εἶμαι ἆραγε ἕτοιμος;
Ἀφ᾿ ὅτου ἔγινε μοναχὸς ὁ ἀββᾶς Διόσκορος, ἔτρωγε μία φορὰ τὴν ἡμέρα λίγο κρίθινο ψωμὶ ἢ φτιαγμένο ἀπὸ λούπινα. Κάθε χρόνο ἐπιχειροῦσε κι ἀπὸ μία καινούργια ἄσκηση. Παραδείγματος χάριν δὲν ἔβγαινε καθόλου ἀπὸ τὸ κελλί του, ἢ ἔμενε ἀμίλητος. Ἔτσι κατόρθωσε νὰ κόψει ὅλες του τὶς ἐπιθυμίες.
—Ἔλα, τέκνον μου, νὰ γευτεῖς τὴ μακαρία ζωὴ τῆς ὑπακοῆς, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Μωϋσῆς σ᾿ ἕναν νέο ποὺ ἦταν ἕτοιμος ν᾿ ἀκολουθήσει τὸν μοναχικὸ βίο. Σ᾿ αὐτὴ θὰ βρεῖς ταπείνωση, δύναμη, χαρά, ὑπομονή, μακροθυμία. Μ᾿ αὐτὴ γεννιέται ἡ κατάνυξη κι ἀνθίζει ἡ ἀγάπη. Αὐτὴ βοηθεῖ τὸν καλὸ ὑποτακτικὸ νὰ τηρεῖ σ᾿ ὅλη του τὴν ζωὴ ὅλες τὶς θεῖες ἐντολές.
Ἂν πῆρες πραγματικὴ ἀπόφαση νὰ ζήσεις στὸ ἑξῆς σύμφωνα μὲ τὸν θεῖο Νόμο, θὰ βρεῖς βοηθὸ αὐτὸν τὸν Νομοθέτη, λέγει ἕνας ἅγιος Πατήρ. Ἂν πάλι μὲ τὴν θέλησή σου παραβαίνεις τὶς θεῖες ἐντολές, θὰ ἔχεις συνεργάτη τὸν διάβολο.
Δεῖξε λοιπὸν τὴν καλή σου πρόθεση, γιὰ νὰ λάβεις δύναμη ἀπὸ τὸν Θεό.