Σπλαχνίσου τὸν ἁμαρτωλό…
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Κάθε ἁμάρτημα ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ
κακό. Ὅποιος ἁμαρτάνει, εἶναι δοῦλος τῆς ἁμαρτίας, βασανίζεται ἀπὸ τὴν
ἁμαρτία.
Ἂς μὴν εἴμαστε
λοιπὸν τόσο αὐστηροὶ κριτὲς ὅποιου ἁμαρτάνει, ἔχοντας ὑπ’ ὄψι μας τὴν κοινὴ
ἀνθρώπινη ἀδυναμία.
Σπλαχνίσου τὸν ἁμαρτωλό, βλέποντάς τον σὰν ἄρρωστο ἢ σὰν ἄνθρωπο ποὺ ἔχασε τὸν δρόμο του καὶ περπατεῖ μέσα στὸ σκοτάδι ἢ σὰν βαρειὰ σιδηροδέσμιο ἢ σὰν παράφρονα ἀξιολύπητο. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἰδιότητες ταιριάζουν στὸν ἁμαρτωλό.
Ἔχουμε συνηθίσει στὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτσι
τὰ ἐκτιμᾶμε ἐλάχιστα. Δὲν μᾶς κάνουν τὴν ἐντύπωση ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς κάνουν.
Λόγου χάριν, δὲν
ἐκτιμᾶμε κάθε ἄνθρωπο ὅπως θὰ ἔπρεπε, δηλαδὴ σὰν τὸ μεγαλύτερο ἔργο καὶ θαῦμα
τῆς θείας παντοδυναμίας καὶ χάριτος.
Ἂς ἀτενίζουμε
κάθε ἄνθρωπο, εἴτε ἀνήκει στὸ στενό μας περιβάλλον εἴτε εἶναι ἕνας ξένος καὶ
ἄγνωστός μας, σὰν κάτι τὸ ἀέναα νέο στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ, σὰν τὴν κορωνίδα τῆς
δημιουργικῆς δυνάμεως καὶ σοφίας τοῦ Κυρίου.
Τὸ ὅτι αὐτὰ
τὰ θαύματα εἶναι τόσο πολλὰ γύρω μας, δὲν εἶναι λόγος νὰ μὴ τοὺς δίνουμε τὴν
σημασία ποὺ ἀξίζουν.
Ἐκτίμα καὶ ἀγάπα τὸν πλησίον σου, σὰν τὸν
ἑαυτό σου, σταθερὰ καὶ ἀναλλοίωτα.
Μάθε νὰ ἀτενίζεις κάθε ἄνθρωπο σὰν ἕνα
καινούργιο θαῦμα τοῦ Θεοῦ.
*
Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (115, 116) σελ. 67, 68.