ΑΡΣΗ ΣΤΑΥΡΟΥ (Β΄)

ΑΡΣΗ ΣΤΑΥΡΟΥ (Β΄)

Ἁγίου Ἰννοκεντίου Μητροπολίτου Μόσχας*

(συνέχεια ἀπ’ τό προηγούμενο…)

3. Ὁ ἐσωτερικός σταυρός εἶναι πιό βαρύς

 

   α. Χωρίς τό ἔλεος καί τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου δέν θά μπορέσουμε ποτέ, οὔτε νά δοῦμε μόνοι μας (σέ ὅλη της τήν γύμνια!) τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς μας, οὔτε νά καταλάβουμε (σέ ὅλη του τήν ἔκταση!) τόν κίνδυνο, πού μᾶς ἀπειλεῖ ἀπό αὐτή. Γιατί αὐτά πού γίνονται μέσα στήν ψυχή μας, μᾶς εἶναι πάντοτε σκοτεινά. Πολλά εἶναι ἐκεῖνα πού τά σκεπάζουν καί τά κρύβουν ἀπό τά μάτια μας: ἡ φιλαυτία μας· τό κακό φρόνημά μας· τά πάθη μας· οἱ ἐπίγειες ἀπολαύσεις· ἡ γοητεία τοῦ κόσμου· καί ἄλλα.

   Καί ἄν κάποτε μᾶς φαίνεται ὅτι τά βλέπουμε καί ἐμεῖς τά χάλια τῆς ψυχῆς μας, ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι καί τότε μόνο τά ἔξω βλέπουμε. Καί ποτέ δέν βλέπουμε κάτι περισσότερο ἀπό ἐκεῖνα, πού μποροῦν νά μᾶς φανερώσουν τό μυαλό μας καί ἡ συνείδησή μας.

 

   β. Ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας, ὁ Διάβολος, ξέρει πόσο εἶναι σωτήριο γιά μᾶς νά ἐρευνᾶμε τήν συνείδησή μας καί νά προσπαθοῦμε νά βλέπουμε τά χάλια τῆς ψυχῆς μας. Καί μετέρχεται κάθε εἴδους πονηρία, προκειμένου νά κάμει τόν ἄνθρωπο νά μή μπορέσει νά δεῖ τήν κατάστασή του, γιά νά μή μετανοήσει καί σωθεῖ.

   Μά ὅταν ὁ Διάβολος βλέπει ὅτι οἱ πονηρίες του δέν ὠφελοῦν, καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος μέ τήν βοήθεια καί χάρη τοῦ Θεοῦ ἀρχίζει νά βλέπει τά χάλια του, τότε (ὁ διάβολος) βάζει σέ χρήση μιά ἄλλη πιό πανούργα μεθοδεία. Προσπαθεῖ νά ἀποκαλύψει στόν ἄνθρωπο τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς ὅλη μαζί καί μέ μιά ὅσο πιό πολύ μπορεῖ ἀπαίσια εἰκόνα! Καί ἔτσι ἡ εἰκόνα τῆς ψυχῆς του νά τοῦ προκαλέσει φρίκη! Νά τόν συντρίψει! Καί νά τόν κάμει νά χάσει κάθε ἐλπίδα, πώς θά μπορέσει ποτέ νά διορθωθεῖ!

   Ἄν ὁ Κύριος ἄφηνε τόν διάβολο καί ἔκανε συχνά χρήση τῆς μεθοδείας του αὐτῆς, δηλαδή ἄν τόν ἄφηνε νά μᾶς δείχνει τά χάλια τῆς ψυχῆς μας σέ ὅλη τους τήν ἀπαισιότητα, πολύ λίγοι ἀπό μᾶς θά ἐσώζοντο. Γιατί ἡ κατάσταση τῆς ψυχῆς τοῦ ἁμαρτωλοῦ καί μάλιστα τοῦ ἀμετανόητα ἁμαρτωλοῦ, εἶναι πολύ φοβερή. Καί ὄχι μόνο τοῦ ἁμαρτωλοῦ! Γιατί ποτέ κανείς, οὔτε ὁ πιό ἅγιος καί δίκαιος, μέ ὅλη του τήν ἁγιότητα, δέν ἔχυσε τόσα δάκρυα, ὅσα χρειάζονται γιά νά ξεπλύνει τόν ρῦπο τῆς ψυχῆς του.

 

   γ. Μόνον ὅταν ὁ Κύριος εὐδοκήσει καί σοῦ ἀποκαλύψει τά χάλια τῆς ψυχῆς σου, θά ἀρχίσεις νά βλέπεις καί νά ἀντιλαμβάνεσαι, ὅτι (παρ᾿ ὅλες σου τίς ἀρετές!) ἡ καρδιά σου εἶναι διεστραμμένη καί κατεφθαρμένη· ὅτι ἡ ψυχή σου εἶναι λερωμένη· καί ὅτι εἶσαι δοῦλος τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν σου πού σέ ἐξουσιάζουν καί δέν σέ ἀφήνουν νά πλησιάσεις τόν Θεό.

 

   δ. Μόνο τότε θά διαπιστώσεις ὅτι δέν ἔχεις τίποτε τό ἀληθινά καλό· καί ὅτι, ἀκόμα καί ἄν ἔχεις μερικά καλά ἔργα, εἶναι τόσο πολύ ἀνακατεμένα μέ ἁμαρτία, ὥστε νά μήν μποροῦν νά θεωρηθοῦν καρπός ἀληθινῆς ἀγάπης, ἀλλά γέννημα παθῶν καί περιστάσεων. Καί τότε θά ἀρχίσεις νά πονᾶς. Τότε θά σέ καταλάβει φόβος, λύπη, πίκρα καί ἄλλα.

   Φόβος, γιατί βρίσκεσαι σέ κατάσταση κινδύνου νά ἀπολεσθεῖς!

   Λύπη καί πίκρα, γιατί Ἐκεῖνος σέ καλοῦσε στήν ἐπουράνια Βασιλεία Του καί σύ Τόν παραπίκραινες μέ τά πονηρά σου ἔργα.

 

   ε. Καί ὅσο πιό πολύ ὁ Κύριος θά σοῦ φανερώνει τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς σου, τόσο περισσότερο θά αὐξάνει ὁ ἐσωτερικός πόνος τῆς ψυχῆς σου.

   Νά αὐτό εἶναι ὁ ἐσωτερικός σταυρός.

4. Πῶς βαστάζομε τόν ἐσωτερικό σταυρό μας

 

   α. Οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν οὔτε ὅλοι τίς ἴδιες ἀρετές, οὔτε ὅλοι τίς ἴδιες ἁμαρτίες. Ἔτσι καί οἱ ἐσωτερικοί σταυροί δέν εἶναι σέ ὅλους ἴδιοι. Γιά ἄλλους εἶναι πιό βαρεῖς καί γιά ἄλλους ἐλαφρότεροι. Γιά ἄλλους εἶναι πιό μακροχρόνιοι καί γιά ἄλλους λιγώτερο. Σέ ἄλλους ἔρχονται μέ ἕνα τρόπο, σέ ἄλλους μέ ἄλλο. Καί ἔχουν στενή σχέση μέ τήν κατάσταση τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός. Καί γι᾿ αὐτό χρειάζονται καί διαφορετική κάθε φορά ἀντιμετώπιση.

   Ὁ τρόπος τῆς θεραπείας τῆς κάθε ἀρρώστιας ἔχει στενή σχέση μέ τήν κατάσταση τοῦ ἀσθενοῦς. Καί δέν φταίει ὁ ἰατρός, ἄν χρειάζεται νά κάμει χρήση πιό δραστικῶν φαρμάκων γιά τήν θεραπεία μιᾶς χρόνιας καί ἐπικίνδυνης ἀσθένειας, τήν ὁποία ἴσως ὁ ἴδιος ἀσθενής τήν ὤξυνε καί τήν ἔκαμε νά χειροτερεύσει.

   Ὅποιος θέλει νά γίνει καλά, πρέπει νά εἶναι πρόθυμος νά τά ὑπομείνει ὅλα.

 

   β. Γιά μερικούς οἱ ἐσωτερικοί σταυροί εἶναι πολύ βαρεῖς! Τόσο, ὥστε νά νομίζουν πώς δέν θά βροῦν πουθενά ἀνακούφιση.

   Αὐτό μπορεῖ νά σοῦ συμβεῖ καί σένα. Μά σέ ὅποια κατάσταση καί ἄν βρεθεῖς, καί ὅσα ψυχικά παθήματα καί ἄν δοκιμάσεις, μήν ἀπογοητεύεσαι. Μή δέχεσαι τόν λογισμό, ὅτι ὁ Θεός σέ ἐγκατέλειψε. Ὁ Θεός δέν σέ ἐγκαταλείπει ποτέ. Ὁ Θεός θά εἶναι πάντοτε μαζί σου. Καί ἀοράτως θά σέ ἐνισχύει. Ἀκόμη καί ὅταν θά νομίζεις, πώς ἔχεις βρεθεῖ στό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Ἀκόμη καί τότε δέν σέ ἀφήνει νά δοκιμασθεῖς περισσότερο ἀπό ὅσο ἀντέχεις.

   Μήν ἀπογοητεύεσαι λοιπόν. Μή φοβῆσαι. Ὑπόμενε μέ βαθειά ὑπακοή· καί μέ ἀφοσίωση σ᾿ Αὐτόν. Καί προσεύχου. Εἶναι πάντοτε ὁ Πατέρας μας. Καί μάλιστα εἶναι ὁ πιό φιλόστοργος Πατέρας. Βέβαια μερικές φορές ἀφήνει ἀκόμη καί τόν πιό ἀφοσιωμένο Του ἄνθρωπο νά πέσει σέ πειρασμό. Μά αὐτό τό κάνει, γιά νά τόν βοηθήσει νά σκεφθεῖ καί νά καταλάβει, πόση εἶναι ἡ ἀδυναμία του, ἡ ἀσθένειά του καί ἡ μηδαμινότητά του· καί γιά νά τόν διδάξει νά μή ἐλπίζει ποτέ στόν ἑαυτό του· γιατί χωρίς τήν βοήθεια Τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει κανείς τήν δύναμη νά κάνει τό καλό.

 

   γ. Πολλές φορές ὁ Κύριος παραδίδει τόν ἄνθρωπο σέ διάφορα παθήματα, ἤ τοῦ ἐπιβάλλει σταυρούς. Αὐτό γίνεται γιά ἕνα καί μόνο λόγο. Γιά νά τοῦ θεραπεύσει τήν ψυχή. Γιά νά τόν κάμει σύμμορφο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιά νά τοῦ καθαρίσει τήν καρδιά. Ἐπειδή θέλει νά ἔλθει νά κατοικήσει σ᾿ αὐτήν. Καί ὄχι μόνον Αὐτός, ἀλλά καί ὁ Υἱός Του καί τό ἅγιον Πνεῦμα.

 

   δ. Στίς θλίψεις σου αὐτές, ὅσο καί ἄν εἶναι βαριές, μή φαντάζεσαι πώς θά βρεῖς παρηγοριά σέ ἀνθρώπους, ἄν ὁ Κύριος δέν σοῦ στείλει τόν ἐκλεκτό Του. Οἱ συνηθισμένοι ἄνθρωποι, δηλ. ἐκεῖνοι πού δέν ἔχουν πεῖρα ἀπό ἔργα πνευματικά, εἶναι πάντοτε κακοί παρηγορητές. Ἀκόμη καί γιά τίς πιό ἁπλές καί συνηθισμένες θλίψεις! Πολύ περισσότερο γιά λύπες καί πίκρες ἐν Κυρίῳ, πού δέν τίς καταλαβαίνουν! Καί ἔτσι πιό πολύ σέ πικραίνουν καί σέ βλάπτουν, παρά σέ παρηγοροῦν καί σοῦ ἐλαφρώνουν τόν πόνο.

 

   ε. Κύριός σου καί βοηθός σου πρέπει νά εἶναι πάντοτε ὁ Κύριος. Σ᾿ Αὐτόν νά καταφεύγεις. Σ᾿ Αὐτόν μόνο νά γυρεύεις παρηγοριά καί βοήθεια.

   • Μακάριος καί τρισμακάριος ὁ ἄνθρωπος, πού ὁ Κύριος τοῦ δίνει ἐσωτερικούς σταυρούς. Γιατί αὐτοί εἶναι ἡ ἀληθινή ἴαση τῆς ψυχῆς, τό μέσο πού μπορεῖ νά τόν κάμει σύμμορφο μέ τόν Χριστό. Καί συνεπῶς αὐτοί εἶναι τό μέγα ἔλεος τοῦ Κυρίου, ἡ ὁρατή καί αἰσθητή φροντίδα Του γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

 

   • Μακάριος ὁ ἄνθρωπος πού βρίσκεται στήν κατάσταση αὐτή. Γιατί χωρίς τήν συνέργεια τῆς θείας χάριτος ὄχι μόνο δέν μποροῦμε νά φθάσουμε σ᾿ αὐτήν, ἀλλά καί δέν τήν θεωροῦμε ἀπαραίτητη γιά τήν σωτηρία μας.

* Ἀπό τό θαυμάσιο βιβλίο τοῦ Ἁγίου Ἰννοκεντίου Μητροπολίτου Μόσχας καί Ἱεραποστόλου τῆς Ἀλάσκας (1797-1879), «Ο ΔΡΟΜΟΣ πρός τήν ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ», ἔκδοσις Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1995, σελ. 46-58.