Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι διττός

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι διττός

Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*

   Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι διττός (δύο εἰδῶν).

   Ἐκεῖνος ποὺ γεννιέται μέσα ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς τῆς κολάσεως καὶ κάνει νὰ φυτρώνουν μέσα μας ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἐλπίδα στὸν Θεό, ἡ ἀπάθεια καὶ στὴν συνέχεια κατὰ φυσικὴ τάξη ἡ ἀγάπη.

   Καὶ ὁ φόβος ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὴν ἴδια τὴν ἀγάπη, καὶ φέρνει πάντοτε στὴν ψυχὴ εὐλάβεια, γιὰ νὰ μὴ καταλήξει σὲ καταφρόνηση τοῦ Θεοῦ ἐξαιτίας τῆς παρρησίας ποὺ δίνει ἡ ἀγάπη.

 

   Τὸν πρῶτο φόβο τὸν ἐκτοπίζει ἡ τέλεια ἀγάπη¹, γιατὶ ἡ ψυχὴ ποὺ τὴν ἔχει δὲν φοβᾶται πλέον τὴν κόλαση.

   Τὸν δεύτερο φόβο τὸν ἔχει, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἀγάπη ἑνωμένο πάντοτε μαζί της.

   Στὸν πρῶτο φόβο ταιριάζει ὁ λόγος: «Μὲ τὸν φόβο τοῦ Κυρίου ἀπομακρύνεται καθένας ἀπὸ τὸ κακό»², καὶ ὁ λόγος: «Ἀρχὴ τῆς σοφίας εἶναι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου»³.

   Στὸν δεύτερο φόβο ταιριάζει ὁ λόγος: «Δὲν θὰ δοκιμάσουν στέρηση ὅσοι φοβοῦνται τὸν Κύριο»⁴.

* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Β΄, Πρώτη Ἑκατοντάδα τῶν κεφαλαίων περὶ Ἀγάπης, 81(πα΄) καὶ 82(πβ΄).

1. Α΄ Ἰωάν. δ΄ 18: «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ.».

2. Παροιμ. ιε΄ 27: «τῷ δὲ φόβῳ Κυρίου ἐκκλίνει πᾶς ἀπὸ κακοῦ».

3. Ψαλμ. ρι΄ 10: «ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου».

4. Ψαλμ. λγ΄ 10: «ὅτι οὐκ ἔστιν ὑστέρημα τοῖς φοβουμένοις αὐτόν».