Τιμὴ καὶ
δόξα
Χαρὰ σ’ ἐκεῖνον καὶ τιμή, κι’ ἀσήκωτο, κι’ αἰώνιο βάρος
δόξης
ποὺ στάθηκε μακρυὰ ἀπὸ τῆς γῆς, τὶς μάταιες σκιὲς καὶ ἐπιδιώξεις.
Χαρὰ σ’ ἐκεῖνον καὶ τιμή, κι’ ἀσήκωτο κι’ αἰώνιο βάρος
δόξης
ποὺ ἄμετρες στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, δοκίμασε καὶ θλίψεις καὶ διώξεις.
Χαρὰ σ’ ἐκεῖνον καὶ τιμή, κι’ ἀσήκωτο κι’ αἰώνιο δόξης
βάρος
ποὺ δὲν τοῦ σφάλισε τὰ μάτια τῆς ψυχῆς, τῆς ρᾳθυμίας
τοῦ κορμιοῦ ὁ κάρος.
Χαρὰ σ’ ἐκεῖνον καὶ τιμή, κι’ ἀσήκωτο κι’ αἰώνιο δόξης
βάρος
’ξέφυγ’ ὅσους βρόχους τοὔστησε «τοῦ δεύτερου τοῦ
θανάτου» ὁ Χάρος.
Καὶ ἔδωκε θυσία στὸ Θεὸ καὶ σῶμα καὶ τὸ νοῦ ἀπ’ τὴν ψυχή
του·
τ’ Οὐράνιου Πατέρα μόν’ αὐτὸς ὁλάκερη θὰ πάρῃ τὴν εὐχή
Του.
- Χριστέ μου δῶσε καὶ σ’ ἐμᾶς τὴ χάρη τῆς ὁλόκληρης θυσίας
γιὰ νἄμαστε μαζί Σου, πιὸ κοντά, τὴν ὥραν τῆς δικῆς
σου Παρουσίας.
(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου». Τόμος Β΄, Ἀθῆναι 1973, σελ. 97.)