Ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης ὁ Ἱεροσολυμίτης

Ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης ὁ Ἱεροσολυμίτης

Ἑορτάζει τὴν δ΄ (4η) Ἰουλίου.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ*

Θανὼν ἐφεῦρε τῶν πόνων στέφος μέγα,

Κρήτης ὁ ποιμήν, οὗ πόνος Κανὼν μέγας.

Τῇ δὲ τετάρτῃ ἀρχιθύτην μόρος Ἀνδρέαν εἷλε.

   Ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ἦταν ἐν ἔτει χξ΄ (660), καταγόμενος ἀπὸ τὴν πόλη Δαμασκὸ καὶ γεννηθεὶς ἀπὸ γονεῖς θεοφιλεῖς, τὸν Γεώργιο καὶ τὴν Γρηγορία. Ἀφοῦ ἔμαθε τὰ ἱερὰ γράμματα¹, ὅταν ἔγινε δεκατεσσάρων ἐτῶν συναριθμήθηκε στὸ τάγμα τῶν κληρικῶν καὶ ἔγινε ἀναγνώστης ἀπὸ τὸν τότε Πατριάρχη τῶν Ἱεροσολύμων Θεόδωρο καὶ προβλήθηκε Νοτάριος² αὐτοῦ· κι ἔτσι ἔγινε «τοῖς πᾶσι τὰ πάντα», κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο.

   Τότε ποὺ συγκροτήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἡ ἁγία καὶ οἰκουμενικὴ ἕκτη Σύνοδος, ἐν ἔτει χπ΄ (680), ἐπὶ Κωνσταντίνου τοῦ Πωγωνάτου, ἀπεστάλη καὶ τοῦτος στὴν Σύνοδο παρὰ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καὶ ἀγωνίσθηκε κατὰ τῶν Μονοθελητῶν. Κι ἐκεῖ εὑρισκόμενος ἔγινε διάκονος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας διὰ τὴν ἀρετὴ καὶ σοφία του³. Ἔπειτα ἔγινε ὀρφανοτρόφος καὶ μετὰ ταῦτα ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης.

   Ἀπερχόμενος δὲ στὴν ἐπαρχία του γιὰ δεύτερη φορά, ἔφθασε ἕως στὴν Μυτιλήνη καὶ κεῖ παρέδωκε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, στὸν τόπο ποὺ λέγεται Ἐρεσσός, ἀφοῦ ἄφησε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πάμπολλα συγγράμματα⁴.

Ταῖς Αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

* «Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τόμ. 6ος, σελ. 22-24. (Μικρὴ φραστικὴ διασκευή, ὑπὸ ἱερομ. Ν. ἁγιορείτου).

 

 

1. Ὁ Ὅσιος, ὑπῆρξε ἄφωνος μέχρι τοῦ ἑβδόμου ἔτους τῆς ἡλικίας του καὶ θεραπεύθηκε διὰ θαύματος.

2. Νοτάριος: ὁ σημειογράφος, ταχυγράφος, στενογράφος, ὁ γραμματέας.

3. Σημείωσαι ὅτι ἂν καὶ ὁ θεῖος τοῦτος Ἀνδρέας στάθηκε ὁ πρῶτος, ὁ ὁποῖος μελούργησε τροπάρια καὶ κανόνες τοὺς ψαλλομένους στὴν ἐκκλησία, μόλον τοῦτο καὶ πρὸ αὐτοῦ ὑπῆρξαν κάποιοι οἱ ὁποῖοι συνέταξαν ὕμνους εἰς αἶνον καὶ δόξαν Χριστοῦ, καὶ μὲ πεζὴ φράση καὶ μὲ μετρική.

4. Ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ἐξέδωκε καὶ λογιστικὴ μέθοδο περὶ τοῦ Πάσχα, κατὰ τὸν Μελέτιο, σελ. 179 τοῦ β΄ τόμου. Μιμεῖται δὲ ὁ ἅγιος τοῦτος τὴν ὀγκηρὰ (μεγαλοπρεπή, πομπώδη) φράση καὶ τὸ συντακτικὸ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στοὺς πανηγυρικοὺς λόγους αὐτοῦ.