Ἄχυρο

Ἄχυρο

 

Τὴν ὕπαρξί μου αἰσθάνομαι σἂν ἄχυρου καλάμι

ποὺ μέρα νύχτα τὸ κυλλᾷ κατακλυσμοῦ ποτάμι·

στὴ θάλασσα τ’ ἀφανισμοῦ τὸ πῶς δὲν τὤχει φέρει

εἶναι γιὰ μὲ μυστήριο ποὺ μόν’ ὁ Θεὸς ξέρει. 

(«Τὰ ποιήματα τοῦ καλόγερου», τόμος Γ΄, Ἀθῆναι 1975, σελ. 81.)