ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ.
θ΄ 1 - 8)
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ πλοῖον, διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς
τὴν ἰδίαν πόλιν.
Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς
τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι
σου.
καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ.
καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε
πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε
καὶ περιπάτει;
ἵνα
δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας
–τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν
σου.
καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.
ἰδόντες
δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.»
Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ἀφοῦ μπῆκε στὸ πλοῖο ὁ Ἰησοῦς,
πέρασε τὴν λίμνη κ’ ἦλθε στὴν πόλη του, δηλαδὴ τὴν Καπερναούμ.
Καὶ ἰδοὺ
ἔφεραν πρὸς αὐτὸν ἕνα παραλυτικό, κατάκοιτο πάνω στὸ κρεββάτι· κι ὅταν εἶδε ὁ Ἰησοῦς
τὴν πίστη τοῦ παραλυτικοῦ κ’ ἐκείνων, ποὺ τὸν ἔφεραν, εἶπε στὸν παραλυτικό: Θάρρος, παιδί μου, μὴ φοβᾶσαι (ὅτι οἱ ἁμαρτίες
σου θὰ ἐμποδίσουν τὴν θεραπεία)· γιὰ τὴν πίστη σου, σοῦ ἔχουν ἤδη συγχωρηθεῖ οἱ
ἁμαρτίες.
Καὶ ἰδού, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς ποὺ ἦσαν
παρόντες, σκέφθηκαν: Τοῦτος βλασφημεῖ.
Κι ὅταν ὁ Ἰησοῦς, ὡς παντογνώστης, εἶδε ὁλοκάθαρα
τὶς πονηρὲς σκέψεις τῶν γραμματέων, εἶπε: Γιατί
κυκλοφορεῖτε στὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά σας τέτοιες πονηρὲς σκέψεις;
Διότι, τί εἶναι εὐκολώτερο νὰ πεῖ κανείς: «Σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες
σου» ἢ νὰ πεῖ: «Σήκω πάνω καὶ περπάτησε;». (Τὸ πρῶτο, ὡς ἐσωτερικό, δὲν τὸ
βλέπει κανεὶς κι ἑπομένως δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐξακριβώσει. Τὸ δεύτερο, ὡς ἐξωτερικὸ
καὶ αἰσθητό, δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀρνηθεῖ, ὅσο κακόπιστος κι ἂν εἶναι.)
Καὶ γιὰ νὰ δεῖτε καὶ μάθετε καλά, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσία νὰ
συγχωρεῖ ἁμαρτίες καὶ νὰ θεραπεύει ἀσθένειες, τότε λέει πρὸς τὸν παραλυτικό: «Σήκω
πάνω ὑγιής, πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου».
Καὶ ἀμέσως σηκώθηκε ὁ παραλυτικὸς ἐντελῶς ὑγιὴς
καὶ πῆγε στὸ σπίτι του.
Κι ὅταν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ εἶδαν αὐτὸ ποὺ ἔγινε,
θαύμασαν καὶ δόξασαν τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος ἔδωσε στὸν Ἰησοῦ, ποὺ τὸν θεωροῦσαν ὡς ἕνα
ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, τέτοια ἐξουσία, νὰ συγχωρεῖ δηλαδὴ ἁμαρτίες καὶ νὰ θεραπεύει
ἀσθένειες.