Ἡ ἁμαρτωλός…
Μᾶς διηγήθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους καὶ μεγάλους Πατέρες τῆς ἐρήμου, ὅτι κάποια γυναῖκα πλούσια, πῆγε σ᾿ ἕνα γέροντα κ᾿ ἐνάρετο Πνευματικὸ γιὰ νὰ ἐξομολογηθεῖ, ἀλλὰ δὲν μπόρεσε νὰ πεῖ τὶς ἁμαρτίες της, διότι ἦσαν πολλές, μεγάλες καὶ θανάσιμες. Καθὼς ἐπέστρεφε, εἶδε στὸν δρόμο κάποιον γέροντα πεσμένο χάμω, ἀσθενή, κακότυχο καὶ λωβιάρη, ποὺ ἦταν Μοναχὸς ἐντελῶς ἀφρόντιστος, καὶ τοῦ λέει:
- Θέλεις γέροντα νὰ σὲ πάρω στὸ σπίτι μου νὰ σὲ φροντίσω ὅσο μπορῶ καὶ νὰ σὲ ὑπηρετήσω ἐγὼ ἡ ἀνάξια, γιὰ νὰ δυσωπήσω τὸν Θεὸ γιὰ τὶς πολλές μου ἁμαρτίες;
Κι
ἐκεῖνος τῆς εἶπε:
- Ἔρχομαι κυρία μου, κάμε ἔλεος σὲ μένα τὸν
ταλαίπωρο κι ἁμαρτωλό.
Ἀφοῦ, λοιπόν, ἦλθαν στὸ σπίτι της, ἑτοίμασε
δωμάτιο, ἔστρωσε κρεββάτι καθαρό, ἔστειλε τοὺς δούλους στὴν ἀγορὰ καὶ τοὔφεραν
καινούργια καλογερικὰ ἐνδύματα, τὸν ἔστειλε στὸ λουτρὸ κι ἀφοῦ τὸν ἔλουσαν
καλά, τοῦ φόρεσαν τὰ ροῦχα καὶ τὸν ἔβαλαν στὸ κρεββάτι. Ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα, αὐτὴ
τὸν ὑπηρετοῦσε μὲ τὰ ἴδια της τὰ χέρια· ἔχριε τὶς πληγές του μὲ ἀλοιφὲς γιὰ νὰ
γιατρευθεῖ, καὶ μὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦσε νὰ τὸν περιποιηθεῖ καὶ νὰ τὸν
ἀναπαύσει.
Ὅταν ἦλθε ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη, κατὰ τὴν
ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ποὺ ὁ ἱερέας ἀρχίζει νὰ διαβάζει τὸ Εὐαγγέλιο:
«…Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ
Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ
κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου … κ.τ.λ.»1· ἔλαβε ἡ γυναῖκα
αὐτὴ ἀγγεῖο μύρου, κι ἀφοῦ πῆγε κοντὰ στὸν λεπρὸ αὐτὸν καλόγερο, ἔχυνε στὰ
πόδια του τὸ μύρο, τὰ καταφιλοῦσε, τὰ ἔβρεχε μὲ τὰ δάκρυά της, καὶ μὲ τὶς
τρίχες τῆς κεφαλῆς της τὰ σκούπιζε. Συγχρόνως δέ, τοῦ ἔλεγε ἐξομολογουμένη ὅλες
τὶς ἁμαρτίες της…
Κάνοντας λοιπὸν αὐτά, μέγας καὶ φοβερὸς
σεισμὸς ἔγινε, ὄχι σὲ ὅλη τὴν πόλη, ἀλλὰ μόνο στὸ σπίτι αὐτῆς, κι ἀκούσθηκε
φωνὴ ἡ ὁποία ἔλεγε:
Γύναι, «ἀφέωνταί
σου αἱ ἁμαρτίαι»!!2
Ἀφοῦ σταμάτησε ἡ φωνή, σηκώθηκε ὑγιὴς ὁ
γέροντας Μοναχός, χωρὶς νὰ ἔχει καμμιὰ πληγὴ στὸ σῶμα του, δοξάζοντες καὶ
αἰνοῦντες τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, Τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ θαυμάσια.
Ἡ εὐτυχισμένη ἐκείνη γυναῖκα, τώρα πλέον,
ἀφοῦ ἔλαβε τὴν συγχώρηση, ἔζησε χριστιανικά, μὲ εἰλικρινῆ μετάνοια καὶ καθαρὴ
ἐξομολόγηση, σ᾿ ὅλη τὴν ὑπόλοιπη ζωή της, καὶ μετέστη πρὸς Κύριον…
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ», Γ΄ ἔκδοση, βελτιωμένη
& ἐπηυξημένη.)
1. Ματθ. κστ΄ 6-7.
2. Λουκ. ζ΄ 48.