ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ.
ιθ΄ 16 - 26)
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νεανίσκος τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτόν, καὶ
λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;
ὁ
δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. εἰ δὲ
θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς.
λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ
κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις,
τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ;
ἔφη
αὐτῷ ὁ Ἱησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς
πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.
ἀκούσας
δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.
Ὁ
δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται
εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος
διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.
ἀκούσαντες
δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι;
ἐμβλέψας
δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα
δυνατά ἐστι.»
Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:
Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦ
κάποιος νέος ποὺ γονάτισε μπροστά του καὶ τοῦ εἶπε: Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸ πρέπει νὰ κάμω, γιὰ νἄχω ζωὴ αἰώνια;
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Γιατί μὲ λέγεις ἀγαθόν ἄνθρωπο; Κανεὶς δὲν εἶναι ἀπόλυτα ἀγαθός, παρὰ
μόνον ἕνας, ὁ Θεός. Ἐὰν θέλεις νὰ εἰσέλθεις στὴν αἰώνια ζωή, τήρησε τὶς ἐντολές.
Λέει σ’ αὐτόν: Ποιές; Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Τὶς γνωστές, δηλαδὴ τὸ νὰ μὴ φονεύσεις, νὰ μὴ
μοιχεύσεις, νὰ μὴ κλέψεις, νὰ μὴ ψευδομαρτυρήσεις,
τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. Καὶ ν’ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον
σου, ὅπως τὸν ἑαυτό σου.
Λέει σ’ αὐτὸν ὁ νέος μὲ κάποια προχειρότητα:
Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔχω τηρήσει ἀπ’ τὴν νεανική
μου ἡλικία· τί μοῦ λείπει ἀκόμη γιὰ νὰ γίνω ἄξιος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν;
Εἶπε σ’ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς: Ἐὰν θέλεις νἆσαι τέλειος, πήγαινε, πούλησε τὰ ὑπάρχοντά σου, μοίρασέ τα
στοὺς φτωχοὺς καὶ θ’ ἀποκτήσεις θησαυρὸ στὸν οὐρανό, καὶ ἔλα ἀκολούθησέ με.
Ἀλλ’ ὅταν ὁ νέος ἄκουσε αὐτὸν τὸν λόγο, ἔφυγε
λυπημένος, διότι εἶχε πολλὰ κτήματα καὶ ἡ καρδιά του ἦταν κολλημένη σὲ αὐτά.
Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε στοὺς μαθητές του: Ἀληθινὰ σᾶς λέγω ὅτι πολὺ δύσκολα θὰ εἰσέλθει
πλούσιος στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Καὶ πάλι σᾶς λέγω, εἶναι εὐκολώτερο νὰ περάσει γκαμήλα ἀπὸ τὴν τρῦπα ποὺ
ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρὰ πλούσιος νὰ εἰσέλθει στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ἄκουσαν οἱ μαθητὲς τὰ λόγια αὐτά, ἔπεσαν
σὲ μεγάλη ἔκπληξη καὶ μὲ κάποια ἀποκαρδίωση εἶπαν: Ποιός τάχα μπορεῖ νὰ σωθεῖ;
Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς κύτταξε κατάματα καὶ εἶπε: Ἡ σωτηρία εἶναι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἔργο ἀδύνατο,
ἀλλὰ στὸν Θεὸ ὅλα εἶναι δυνατά.