Εἶπε Γέρων…
Κάποιος μοναχὸς ζήτησε ἀπὸ τὸν ὅσιο Ποιμένα νὰ τοῦ ἐξηγήσει τί ἀκριβῶς εἶναι μετάνοια.
— Ἡ μὴ ἐπανάληψη τῆς ἴδιας ἁμαρτίας, ἀποκρίθηκε ὁ Ὅσιος.
«Ἀπόφευγε τὶς ἰδιαίτερες σχέσεις μὲ τὸν ἡγούμενο», συμβουλεύει τοὺς μοναχοὺς καὶ μάλιστα τοὺς Κοινοβιάτες, κάποιος σοφὸς Γέροντας, «καὶ μὴ πηγαίνεις συχνὰ στὸ κελλί του, γιὰ νὰ μὴν ἀποκτήσεις παρρησία κι ἐπιθυμία νὰ ἡγουμενεύεις κι ἐσύ».
Ἀρχὴ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, γράφει ὁ ἀββᾶς Εὐάγριος, εἶναι ἡ ἀκριβὴς γνώση τοῦ ἑαυτοῦ του.
«Ἂν τὴν ὥρα ποὺ ἐπιτιμᾶς κάποιον ἀπὸ τοὺς ὑποτακτικούς σου», ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Μακάριος σ᾿ ἕναν Ἡγούμενο Κοινοβίου ποὺ πῆγε νὰ τὸν συμβουλευτεῖ, «παρασυρθεῖς ἀπὸ θυμὸ καὶ πεῖς λόγια ἄπρεπα, ἱκανοποιεῖς τὸ πάθος σου. Ἔτσι, προσπαθῶντας νὰ διορθώσεις τοὺς ἄλλους ζημιώνεις τὴν ψυχή σου».
«Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ἔλεγε κάποιος Γέροντας, ποὺ τρώγουν πολὺ κι ἀκόμη πεινοῦν, καὶ ἄλλοι, ποὺ εἶναι λιγόφαγοι καὶ χορταίνουν. Περισσότερη ἐγκράτεια ὅμως, κάνουν ἐκεῖνοι ποὺ τρώγουν πολὺ καὶ πεινοῦν, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τρώγουν ἐλάχιστα καὶ χορταίνουν».
Συμβούλευε ἀκόμη τοὺς ἀδελφούς, ποὺ εἶχαν σῶμα ἀσθενικό, νὰ τὸ προσέχουν, γιὰ νὰ μὴν ἀρρωστήσουν καὶ γίνουν βάρος στὴν Ἀδελφότητα.