Εἶπε Γέρων…
Μοναχὸς μεμψίμοιρος, θυμώδης κι ἐκδικητικὸς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν. Ὅσοι δηλαδὴ ἔχουν αὐτὰ τὰ ἐλαττώματα, δὲν εἶναι στὴν πραγματικότητα μοναχοί, ἔστω κι ἂν φοροῦν τὸ σχῆμα.
Ἂν φιλονικήσουν δύο ἀδελφοί, ἐκεῖνος ποὺ θὰ ζητήσει συγγνώμη πρῶτος, θὰ κερδίσει τὸν στέφανο τῆς νίκης. Θὰ γίνει συγκατάβαση καὶ γιὰ τὸν ἄλλον, ἂν δὲν περιφρονήσει τὸν ἀδελφό του, ἀλλὰ προθυμοποιηθεῖ νὰ εἰρηνεύσουν μεταξύ τους.
Νὰ θυμᾶσαι συχνὰ τὴν μελλοντικὴ κρίση, συμβουλεύει ὁ ἀββᾶς Εὐάγριος. Μὴ ξεχνᾶς ποτὲ τὴν ἔξοδό σου ἀπὸ τὸν γήϊνο τοῦτο κόσμο καὶ δὲν θὰ σφάλει ἡ ψυχή σου.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὴν σιωπὴ κι ἀποφεύγει τὶς πολλὲς κουβέντες, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Μωϋσῆς, μοιάζει μὲ ὥριμο σταφύλι, γεμᾶτο γλυκὸ χυμό, ἐνῶ ὁ πολυλογὰς μοιάζει μὲ ἀγουρίδα.
Ἂν καὶ εἶναι πολὺ μεγάλος ὁ σκοπὸς καὶ ὁ ἀγώνας τῶν ἁγίων, λέγει ἕνας Πατήρ, ἀνταμείβονται ὅμως μὲ τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὶς ὑλικὲς φροντίδες.