Μένει χωρὶς ὀργὴ καὶ γεμάτη ἀπὸ κάθε χαρά…
Ἅγιος
Διάδοχος ὁ Φωτικῆς
Ὅπως ἡ ταραγμένη θάλασσα γαληνεύει ἂν χύσουμε λάδι, καὶ νικιέται ἡ τρικυμία ἀπὸ τὴν παχύτητα τοῦ λαδιοῦ, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή μας, ὅταν λιπαίνεται ἀπ’ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αἰσθάνεται μιὰ γλυκιὰ γαλήνη καὶ δέχεται μὲ χαρὰ τὴν ἧττα της ἀπὸ τὴν ἀπαθὴ ἐκείνη κι ἀνέκφραστη ἀγαθότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ τὴν ἐπισκιάζει, λέγοντας κατὰ τὸν προφήτη Δαβίδ: «Ὅμως, ψυχή μου, ὑποτάξου στὸν Θεό»1.
Τότε ὁσοιδήποτε πειρασμοὶ κι ἂν σηκωθοῦν ἀπὸ
τοὺς πονηροὺς δαίμονες ἐναντίον τῆς ψυχῆς, αὐτὴ μένει χωρὶς ὀργὴ καὶ γεμάτη ἀπὸ κάθε χαρά.
Σ’ αὺτὴ τὴν κατάσταση ἔρχεται κανεὶς καὶ
παραμένει, ὅταν καταγλυκαίνει ἀκατάπαυστα τὴν ψυχή του μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ.
Στοὺς ἀγωνιζόμενους γιὰ τὴν σωτηρία, ὁ φόβος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ φέρνει ἕνα εἶδος ἁγνισμοῦ.
«Γιατὶ ὁ φόβος τοῦ Κυρίου –λέει ἡ
Γραφὴ– εἶναι ἁγνὸς καὶ μένει σ’ ὅλους τοὺς
αἰῶνες»2.
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Α΄, Λόγος ἀσκητικός, διαιρεμένος σὲ 100 κεφάλαια πρακτικὰ γνώσεως καὶ
διακρίσεως πνευματικῆς, 35 (λε΄).
1. Ψαλμ.
ξα΄ 6: «πλὴν τῷ Θεῷ ὑποτάγηθι, ἡ
ψυχή μου, ὅτι παρ᾿ αὐτῷ ἡ ὑπομονή μου.»
2. Ψαλμ.
ιη΄ 10: «ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός,
διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό».