ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
(Μάρκ.
η΄ 34 – θ΄ 1)
«Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ
ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
ὃς
γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ
ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν.
τί
γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;
ἢ
τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
ὃς
γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ,
καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ
μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες
οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.»
Εἶπε ὁ
Κύριος: Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει (ὡς πιστὸς μαθητής μου), ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν
ἑαυτό του (μὲ τὰ θελήματά του), ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του (νὰ ὑποστεῖ
ταλαιπωρίες, ἀκόμη καὶ θάνατο), καὶ ἂς μὲ ἀκολουθήσει (στὸν δρόμο ποὺ ἐγὼ
χάραξα).
Διότι, ὅποιος
θέλει νὰ σώσει τὴν ἐπίγεια ζωή του, θὰ χάσει τὴν αἰώνια ζωή. Ὅποιος ὅμως ἀψηφήσει
καὶ θυσιάσει τὴν ζωή του χάριν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴν σώσει.
Διότι τί θὰ
ὠφελήσει τὸν ἄνθρωπο, ἐὰν κερδίσει ὁλόκληρο τὸν ὑλικὸ κόσμο καὶ χάσει τὴν ψυχή
του;
Ἤ, τί
μπορεῖ νὰ δώσει ὁ ἄνθρωπος ὡς ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν ψυχή του;
Διότι ἐκεῖνος,
ποὺ (γιὰ λόγους ἀνθρωπαρέσκειας καὶ δειλίας) θὰ ντραπεῖ καὶ θ’ ἀρνηθεῖ ἐμένα καὶ
τοὺς λόγους μου στὴν γενεὰ αὐτή, τὴν ἀποστατημένη, ἀνήθικη κι ἁμαρτωλή, καὶ ὁ Υἱὸς
τοῦ ἀνθρώπου θὰ ντραπεῖ γι’ αὐτὸν καὶ θὰ τὸν ἀποκηρύξει, ὅταν (ὡς κριτὴς τῶν ἀνθρώπων)
ἔλθει ὁλόλαμπρος μὲ τὴν δόξα τοῦ Πατρός του συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους.
Καὶ ἔλεγε
σὲ αὐτούς: Σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι ὑπάρχουν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται ἐδῶ,
οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευθοῦν τὸν θάνατο, προτοῦ δοῦν τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, (δηλαδὴ
τὴν Ἐκκλησία), νὰ ἐγκαθίσταται καὶ νὰ θεμελιώνεται στὴν γῆ μὲ δύναμη (τὴν ἡμέρα
τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος).