Εἶπε Γέρων…
Ἀδύνατον εἶναι νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος ἀπαθής, ἂν δὲν κατοικήσει μέσα του ὁ Θεός, ἔλεγε ἄλλος Πατήρ.
Ὅπως τὸ χῶμα ποὺ πατᾶμε δὲν ἔχει φόβο νὰ πέσει, ἔλεγε κάποιος Γέροντας, τὸ ἴδιο κι ὁ ταπεινὸς ἄνθρωπος.
Κι ἄλλος Πατὴρ ἔλεγε: Ὁ ταπεινόφρων ταπεινώνει τοὺς δαίμονες. Ὁ ὑπερήφανος περιπαίζεται ἀπ᾿ αὐτούς.
Ἀληθινὴ ξενιτεία εἶναι νὰ γνωρίζει νὰ συγκρατεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴν γλῶσσα του ὅπου κι ἂν βρίσκεται, ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Τιθόης.
Πῆγε μιὰ μέρα νὰ πάρει νερὸ ἀπὸ τὸ πηγάδι τῆς σκήτης ὁ ἀββᾶς Μωϋσῆς καὶ βρῆκε ἐκεῖ τὸν νεαρὸ μοναχὸ Ζαχαρία, ἀφοσιωμένο στὴν προσευχή, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν ἐπισκιάζει.
Ἂν ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀνέχεται, ὅταν δουλεύουμε στὴν ἁμαρτία, ἔλεγε ἕνας σοφὸς Γέροντας, πόσο μᾶλλον ἡ εὐσπλαγχνία του θὰ μᾶς δυναμώσει, ὅταν ἀγωνιζώμεθα γιὰ τὸ καλό.