Σύγκριση παρθενίας καὶ γάμου*
Ὅπως
οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ μεγιστᾶνες ἔχουν πλῆθος ὑπηρετῶν, ποὺ ἀσχολοῦνται σὲ διάφορες
ὑπηρεσίες, καὶ ἄλλους μὲν ἀπ’ αὐτοὺς στέλνουν στὴν ὕπαιθρο γιὰ νὰ καλλιεργήσουν
τὰ χωράφια, καὶ νὰ συντηρήσουν τὶς οἰκογένειές τους, ἄλλους δὲ ποὺ ὡς παιδιὰ
γεννιοῦνται ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες τῶν ἀγρῶν τους, ἐὰν δοῦν ὅτι εἶναι καλοὶ καὶ
ὡραῖοι, δὲν τοὺς ἀφήνουν στὰ χωράφια, ἀλλὰ τοὺς φέρνουν στὰ ἀνάκτορά τους γιὰ νὰ
τοὺς χρησιμοποιήσουν γιὰ τὴν δική τους ὑπηρεσία, κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ ὁ
Κύριος ἐκείνους μὲν, οἱ ὁποῖοι προτιμοῦν τὸν σεμνὸ γάμο, τοὺς θέτει στὸ χωράφι
τοῦ κόσμου τούτου, ἐκείνους δέ, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀνώτερο βίο θέλουν νὰ ζήσουν καὶ
τυγχάνουν καλῆς προαιρέσεως, τοὺς χρησιμοποιεῖ γιὰ τὴν λατρεία του. Τοῦτοι εἶναι
μακράν ὅλων τῶν γηΐνων πραγμάτων. Τρώγουν σὲ τράπεζα βασιλική. Δὲν μεριμνοῦν
περὶ ἐνδυμασίας κοσμικῆς. Ἔχουν πολυτιμότατη ἐνδυμασία, ἀνεκτίμητη περιβολή, τὸν
Χριστό.
Βεβαίως καὶ τῶν δύο τούτων ταγμάτων (τοῦ παρθενικοῦ καὶ τοῦ ἐγγάμου) ἕνας εἶναι ὁ Κύριος, ὁ Χριστός, καὶ ὅπως ἀπὸ τὸν ἴδιο
κόκκο τοῦ σίτου εἶναι καὶ τὸ ἄχυρο καὶ τὸ σπέρμα, ὁ καρπός, ἔτσι καὶ ἀπὸ τὸν
ἴδιο Θεὸ εἶναι καὶ αὐτοί, ποὺ ζοῦν καλῶς μέσα στὸν κόσμο ὡς ἔγγαμοι, καὶ οἱ
ἄλλοι, ποὺ ἐπέλεξαν τὴν παρθενία, τὴν μοναχικὴ ζωή. Καὶ τῶν δύο τούτων ὑπάρχει ἀνάγκη. Τὰ φύλλα χρειάζονται γιὰ νὰ
φυλάττουν τὸν καρπό, καὶ ὁ καρπὸς χρειάζεται, διότι χρησιμεύει ὄχι μόνο ὡς
τροφή, ἀλλὰ καὶ ὡς σπορὰ καὶ γένεση τοῦ παντός. Καὶ ὅπως δὲν εἶναι δυνατὸν
ταὐτοχρόνως νὰ ἔχουμε καὶ χόρτο καὶ καρπό, ἔτσι δὲν εἶναι δυνατόν, ἐφ᾿ ὅσον
εἴμεθα μέσα στὴν κοσμικὴ δόξα, νὰ παραγάγουμε οὐράνιο καρπό. Πρέπει νὰ πέσουν τὰ
φύλλα καὶ νὰ ξηρανθῇ ἡ καλάμη καὶ τότε ὁ στάχυς θὰ εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὸν
θερισμό. Καὶ μεῖς, λοιπόν, ἀφοῦ ἀντὶ φύλλων ἀπορρίψουμε τὴν κοσμικὴ δόξα καὶ
φαντασία, καὶ μαράνουμε τὸ σῶμα ὅπως τὴν καλάμη, καὶ ὑψώσουμε τὸν λογισμὸ ἀπὸ τὰ
κάτω πρὸς τὰ ἄνω, τότε θὰ δυνηθοῦμε νὰ γίνουμε καρπός, σπέρμα σωτηρίας.
* Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ
Ἐπισκόπου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, «Η ΑΓΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ»,
ἔκδ. Β΄, Ἀθῆναι 1989, σελ. 56-57. (Οἱ μικρὲς φραστικὲς παρεμβάσεις καὶ τὰ
ἔντονα στοιχεῖα, ἡμέτερα.)