Οἱ ἐπιτυχίες κοσμικῶν καὶ μοναχῶν…
Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ*
Οἱ
ἐπιτυχίες τῶν κοσμικῶν εἶναι πτώσεις τῶν μοναχῶν, καὶ οἱ ἐπιτυχίες τῶν μοναχῶν εἶναι πτώσεις τῶν κοσμικῶν.
Παράδειγμα: οἱ ἐπιτυχίες τῶν κοσμικῶν εἶναι πλοῦτος καὶ δόξα καὶ ἐξουσία καὶ ἀπόλαυση καὶ τὰ πολλὰ καὶ καλὰ παιδιὰ καὶ ὅσα ἐπακολουθοῦν σ’ αὐτά, τὰ ὁποῖα ὅταν ἐπιτύχει ὁ μοναχός, χάνεται (ἀφοῦ αὐτὰ ὅλα εἶναι ξένα καὶ ἀλλότρια μὲ τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα του).
Τὰ
κατορθώματα τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἀκτημοσύνη,
ἀδοξία, ἀδυναμία, ἐγκράτεια, κακοπάθεια καὶ τὰ παρεπόμενά τους. Αὐτὰ
ὁ φιλόκοσμος ὅταν τοῦ συμβοῦν χωρὶς νὰ θέλει, τὰ θεωρεῖ μεγάλο δυστύχημα καὶ
κινδυνεύει πολλὲς φορὲς καὶ νὰ κρεμαστεῖ· μερικοὶ μάλιστα τὸ ἔκαναν.
* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Β΄, Τρίτη Ἑκατοντάδα τῶν κεφαλαίων περὶ Ἀγάπης,
84(πδ΄).