Τὸ πάθος τοῦ φθόνου
Κάποτε ἕνας βασιλιᾶς, συζητοῦσε μὲ τοὺς σοφούς του ποιὸ πάθος εἶναι μεγαλύτερο. Ἄλλοι ἔλεγαν, ἡ πλεονεξία. Ἄλλοι ὑποστήριζαν, ὁ φθόνος. Ὁ βασιλιᾶς τότε ἔκαμε ἕνα πείραμα. Ἀνάμεσα στοὺς ὑπηρέτες του εἶχε ἕναν πλεονέκτη καὶ ἕναν φθονερό. Ἔστειλε καὶ τοὺς φώναξε κ’ ἐκεῖ μπροστὰ στοὺς σοφοὺς τοὺς λέει:
- Ἀποφάσισα νὰ σᾶς κάμω ἕνα δῶρο. Θὰ σᾶς
δώσω ὅ,τι μοῦ ζητήσετε, μὲ τὴν διαφορὰ πὼς ὅ,τι δώσω στὸν ἕνα θὰ δώσω στὸν ἄλλο
τὸ διπλάσιο. Θ’ ἀρχίσω ἀπὸ σένα, λέει στὸν πλεονέκτη. Τί θὰ ἤθελες νὰ σοῦ δώσω;
Ἐκεῖνος ἔμεινε σιωπηλὸς καὶ ἀναποφάσιστος.
Ἤθελε νὰ πάρει τὸ διπλάσιο ἀπὸ τὸν ἄλλο. Σὲ μιὰ στιγμὴ κάτι σκέφτηκε, τὸ βλέμμα
του φωτίστηκε καὶ ἀπαντᾶ:
- Δὲν ρωτᾶς τὸν ἄλλο πρῶτα, βασιλιᾶ μου;
Οἱ σοφοὶ χαμογέλασαν. Ὁ βασιλιᾶς ἀπευθύνεται
τώρα στὸν φθονερό:
- Πές μου, λοιπόν, ἐσύ. Τί θέλεις νὰ σοῦ
δώσω;
Αὐτὸς χαμήλωσε τὸ βλέμμα του, σκέφτηκε λίγη
ὥρα. Ὕστερα ἄλλαξε χρῶμα, ἔγινε κατακίτρινος καὶ λέει στὸν βασιλιᾶ:
- Θέλω νὰ μοῦ βγάλεις τὸ ἕνα μάτι!...
Ἔμειναν ὅλοι ἄναυδοι. Δὲν μποροῦσαν ποτὲ νὰ
φανταστοῦν τόση κακία. Ὁ φθονερός, προτιμοῦσε νὰ χάσει τὸ ἕνα του μάτι, γιὰ νὰ
δοκιμάσει τὴν «χαρὰ» νὰ δεῖ τοῦ ἄλλου βγαλμένα καὶ τὰ δυό!...
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μικρὲς κι’ Ὠφέλιμες Διηγήσεις», Β΄
ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)