Ἐκεῖνος ποὺ γνώρισε τὴν ἀσθένειά του…

Ἐκεῖνος ποὺ γνώρισε τὴν ἀσθένειά του…

 

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ*

 

   Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ γνώρισε τὴν ἀσθένειά του ἀπὸ τοὺς πολλοὺς πειρασμοὺς τῶν ψυχικῶν καὶ σωματικῶν παθῶν, αὐτὸς εἶδε τὴν ἄπειρη δύναμη τοῦ Θεοῦ, πῶς λυτρώνει τοὺς ταπεινοὺς ποὺ φωνάζουν πρὸς Αὐτὸν μὲ ἔμπονη προσευχὴ ἀπὸ τὴν καρδιά τους, καὶ πλέον τοῦ γίνεται ἡ προσευχὴ σὰν ἀπόλαυση, ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι χωρὶς τὸν Θεὸ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε¹.

   Καὶ ἀπὸ φόβο νὰ μὴ πέσει, ἀπὸ τὴν μιὰ ἀγωνίζεται νὰ μένει προσκολλημένος στὸν Θεό, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη θαυμάζει καθὼς σκέφτεται πῶς ὁ Θεὸς τὸν λύτρωσε ἀπὸ τόσους πειρασμοὺς καὶ πάθη καὶ εὐχαριστεῖ Ἐκεῖνον ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν λυτρώσει.

   Καὶ μαζὶ μὲ τὴν εὐχαριστία ἀποκτᾶ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη, καὶ δὲν τολμᾶ νὰ κρίνει κανένα, γνωρίζοντας ὅτι ὅπως ὁ Θεὸς βοήθησε τὸν ἴδιο, ἔτσι καὶ ὅλους μπορεῖ νὰ τοὺς βοηθήσει ὅταν θέλει, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Μάξιμος.

   Σκέφτεται ἀκόμη ὅτι ἴσως μπορεῖ κανεὶς νὰ παλεύει μὲ πολλὰ πάθη καὶ νὰ νικᾶ, ὁ ἴδιος ὅμως εἶναι ἀσθενὴς καὶ ἀδύνατος, καὶ γι’ αὐτὸ τὸν βοήθησε γρήγορα ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ ὁλότελα ἡ ψυχή του.

   Καὶ ἄλλα περισσότερα λογιζόμενος ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει τὴν ἀσθένειά του, παραμένει ἔτσι ἄπτωτος.

   Καὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ φτάσει κανεὶς σ’ αὐτό, ἂν δὲν πάθει πολλοὺς πειρασμοὺς ψυχικοὺς καὶ σωματικοὺς καὶ ἂν κάνοντας ὑπομονὴ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν λάβει τὴν πείρα τους.

   Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν τολμᾶ διόλου νὰ κάνει τὸ δικό του θέλημα χωρὶς νὰ ρωτήσει τοὺς ἔμπειρους (στὴν πνευματικὴ ζωή), οὔτε νὰ προβάλει κάποιο δικό του νόημα.

   Γιατί ποιά εἶναι ἡ ἀνάγκη νὰ θέλει νὰ κάνει ἢ νὰ σκεφτεῖ κάτι ποὺ δὲν χρειάζεται γιὰ τὴν σωματικὴ ζωὴ ἢ γιὰ τὴν ψυχικὴ σωτηρία;

 

* «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν», τόμος Γ΄.

 

1. Ἰωάν. ιε΄ 5.