Ὁ ἀλλαγμένος Σταυρός
Ὑπάρχει μιὰ ἱστορία ποὺ λέγεται ὁ «ἀλλαγμένος
σταυρός».
Παρουσιάζει κάποια κουρασμένη γυναῖκα, ποὺ
νόμισε ὅτι ὁ σταυρός της ἦταν βαρύτερος ἀπὸ τοὺς σταυροὺς ποὺ ἄλλοι ἄνθρωποι
ἔφεραν, καὶ ἤθελε νὰ διαλέξει κάποιον ἄλλον ἀντὶ αὐτοῦ ποὺ εἶχε.
Ἀποκοιμήθηκε, καὶ στὸν ὕπνο της βρέθηκε,
λέει, σ’ ἕνα τόπο ὅπου ἦσαν πολλοὶ σταυροί, διαφόρων μεγεθῶν καὶ σχημάτων. Ἦταν
ἕνας σταυρὸς πολὺ ὄμορφος στὴ θέα μὲ μαργαριτάρια καὶ χρυσάφι.
- Ἄ, εἶπε, αὐτὸν μπορῶ νὰ τὸν κουβαλήσω
ἀναπαυτικά.
Κ’ ἔτσι τὸν πῆρε, ἀλλὰ τὸ ἀδύνατο σῶμα της
λύγισε κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ σταυροῦ. Τὰ μαργαριτάρια καὶ τὸ χρυσάφι ἦσαν
ὄμορφα ἀλλὰ πολὺ βαριὰ γιὰ ἐκείνη.
Μετὰ εἶδε ἕνα χαριτωμένο σταυρὸ μὲ ὡραῖα
λουλούδια τυλιγμένα γύρω του. «Ἀσφαλῶς αὐτὸς θὰ τῆς ταίριαζε», σκέφτηκε. Τὸν
σήκωσε, μὰ κάτω ἀπ’ τὰ λουλούδια ἦσαν μυτερὰ ἀγκάθια ποὺ ξέσχισαν τὴ σάρκα της.
Στὸ τέλος, καθὼς προχωροῦσε παρατηρώντας
τοὺς σταυρούς, ἦρθε σ’ ἕναν ἁπλὸ σταυρό, χωρὶς λαμπερὰ κοσμήματα καὶ στολίσματα
ἢ περίτεχνα σκαλίσματα, παρὰ μόνο μερικὲς λέξεις ἀγάπης ὑπῆρχαν πάνω του. Τὸν
πῆρε καὶ ἀποδείχθηκε ὁ καλύτερος ἀπ’ ὅλους, ὁ πιὸ εὔκολος γιὰ νὰ τὸν
κουβαλήσει. Καὶ καθὼς τὸν κύτταζε καλύτερα, λουσμένο στὴν ἀκτινοβολία ποὺ
ἔπεφτε ἀπ’ τὸν οὐρανό, ἀναγνώρισε τὸν δικό της σταυρό. Τὸν εἶχε ξαναβρεῖ, καὶ
ἦταν ὁ καλύτερος κι ὁ ἐλαφρότερος γι’ αὐτήν.
Ὁ Θεὸς ξέρει καλύτερα ποιόν σταυρό, πρέπει
νὰ σηκώσουμε. Δὲν ξέρουμε ἐμεῖς πόσο βαρεῖς εἶναι οἱ σταυροὶ τῶν ἄλλων. Ζηλεύουμε
κάποιον ποὺ εἶναι πλούσιος. Χρυσὸς σταυρὸς μὲ μαργαριτάρια, μὰ δὲν ξέρουμε πόσο
βαρὺς εἶναι. Ὑπάρχει κάποιος ἄλλος τοῦ ὁποίου ἡ ζωὴ μᾶς φαίνεται χαριτωμένη.
Ἔχει σταυρὸ τυλιγμένο μὲ ὄμορφα λουλούδια. Ἂν μπορούσαμε νὰ δοκιμάσουμε ὅλους
τοὺς ἄλλους σταυροὺς ποὺ τοὺς νομίζουμε ἐλαφρότερους ἀπ’ τὸν δικό μας, θὰ
βρίσκαμε στὸ τέλος πὼς κανένας ἀπ’
αὐτοὺς δὲν μᾶς ταιριάζει ὅπως ὁ δικός μας…
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Μικρὲς κι’ Ὠφέλιμες Διηγήσεις», Β΄
ἔκδοση, βελτιωμένη & ἐπηυξημένη.)