Ἦταν πρέπον καὶ δίκαιο…
Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ*
Ἦταν
πρέπον καὶ δίκαιο Ἐκείνη ποὺ δέχθηκε καὶ φιλοξένησε μέσα στὰ σπλάγχνα Της τὸν Θεὸ
Λόγο νὰ ἐγκατασταθεῖ καὶ νὰ κατοικεῖ πλέον στὰ οὐράνια σκηνώματα τοῦ Υἱοῦ της.
Καὶ ὅπως ὁ Κύριος εἶπε, ὅταν ἦταν δωδεκαετὴς
στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ὤφειλε νὰ βρίσκεται στὸν οἶκο τοῦ Πατέρα του, ἔτσι ἔπρεπε
καὶ ἡ Μητέρα του νὰ ζεῖ καὶ νὰ διαμένει στὸν οἶκο τοῦ Κυρίου, στὰ οὐράνια διαμερίσματα
τοῦ Θεοῦ μας.
Διότι ἐὰν σ᾿ Αὐτόν, τὸν Κύριο καὶ Θεό, καταλήγουν
καὶ παραμένουν μαζί Του ὅλοι ὅσοι εὐφραίνονται μὲ τὴν ἕνωση μ’ Ἐκεῖνον, ποῦ πρέπει
νὰ βρίσκεται καὶ νὰ παραμένει Αὐτὴ ποὺ ἔγινε ἡ αἰτία τῆς ἀληθινῆς εὐφροσύνης καὶ
χαρᾶς μὲ τὴν γέννηση τοῦ Λυτρωτοῦ;
Ἦταν πρέπον καὶ δίκαιο τὸ σῶμα Αὐτῆς ποὺ
διεφύλαξε ἀνέγγιχτη τὴν παρθενία της κατὰ τὴν γέννηση τοῦ Υἱοῦ της νὰ
διατηρηθεῖ ἀδιάφθορο καὶ μετὰ τὸν θάνατό της.
Ἦταν πρέπον καὶ δίκαιο Αὐτὴ ποὺ βάστασε στὴν
ἀγκάλη της ὡς βρέφος τὸν Δημιουργὸ τῆς Κτίσεως νὰ ζεῖ πλέον στὰ θεῖα σκηνώματα.
Ἦταν πρέπον καὶ δίκαιο ἡ Νύμφη ποὺ νυμφεύθηκε
ὁ οὐράνιος Πατὴρ νὰ κατοικεῖ στὸ ἑξῆς στοὺς οὐράνιους νυφικοὺς θαλάμους.
Ἦταν πρέπον καὶ δίκαιο Ἐκείνη ποὺ ἀτένισε στὸν
Σταυρὸ τὸν Υἱό της, ποὺ Τὸν γέννησε χωρὶς πόνους, καὶ βλέποντάς Τον ἐπὶ τοῦ
Σταυροῦ ἔνοιωθε νὰ σχίζει καὶ νὰ διαπερνᾶ ρομφαία τὴν καρδιά της, νὰ Τὸν βλέπει
τώρα ἔνδοξον νὰ κάθεται μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα στὸν θρόνο.
Ἦταν πρέπον καὶ δίκαιο Αὐτὴ ποὺ ἔγινε Μητέρα
τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποκτήσει καὶ ὅσα ἔχει ὁ Υἱός της καὶ νὰ προσκυνεῖται ἀπ’ ὅλη τὴν
κτίση ὡς Μητέρα καὶ δούλη τοῦ Θεοῦ.
* «Β΄ Ἐγκώμιον εἰς τὴν ἔνδοξον Κοίμησιν τῆς Παναγίας Θεοτόκου…», ΕΠΕ
9, 300.