Μέγας Φώτιος καὶ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:
«Νὰ γνωρίζεις ὅμως ὅτι ἀποτελεῖ ἔγκλημα ἀκόμα κι ἂν δώσει κανεὶς προπετῶς ἱατρικὸ φάρμακο»
(Συνυπαίτιοι
σωματικῆς φθορᾶς καὶ φόνου;)
Διαβάσαμε σὲ πρόσφατα κείμενα –ἐξ ἀφορμῆς τῶν ὑγειονομικῶν μέτρων προστασίας ἀπὸ τὴν ἴωση COVID19– τὸ παρουσιασθὲν τμῆμα τῆς ἐν τῷ Ἱερῷ Πηδαλίῳ ὑποσημειώσεως τοῦ ἱεροῦ Νικοδήμου, εἰς τὴν ἐρμηνεία τοῦ ξς΄(66) κανόνος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τὸ ὁποῖο λέγει: «Σημείωσαι ὅτι ὡς φονεὺς καταδικάζεται καὶ ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐν καιρῷ πανώλης ἠξεύρωντας ὅτι εἶναι μεμολυσμένος ὑπάγει εἰς οἴκους, καὶ πολιτείας, καὶ μολύνει καὶ τοὺς ἄλλους, καὶ γίνεται πολλῶν φόνων αἴτιος».
Πλὴν ὅμως, ἡ φράση-κλειδὶ τῆς ὡς ἄνω διατυπώσεως «ἠξεύρωντας
ὅτι εἶναι μεμολυσμένος», δηλαδή, τὸ ἐν γνώσει τῆς
πράξεως, δὲν τονίσθηκε. Πέραν τούτου, οὐδαμοῦ γίνεται σαφῆ ἀναφορὰ εἰς ἱεροὺς
Ναούς. Ἀδύνατον εἶναι, δίχως «Νοῦν Κυρίου» νὰ κατανοοῦμε τοὺς ὁδηγοῦντας ἀπλανῶς τὴν Ἐκκλησία Ἁγίους.
Ποῖος ἐξ ἡμῶν διαθέτει; «Ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν»; (Κορ. β΄ 16).
Πουθενά, δυστυχῶς, δὲν διαβάσαμε τό, στὴν ἴδια ὑποσημείωση (2α), θεοπνεύστως
διατυπωθὲν ὑπὸ τοῦ ἁγίου Νικοδήμου:
«Εἰς τὸ ἔγκλημα τοῦ
φόνου ὑπάγεται καὶ ἐκεῖνος ὁποῦ δώσει εἴς τινα
προπετῶς ἱατρικά· κατὰ τὸν (νομικὸν) Φωτίου τίτλ. θ΄ κεφ. κε΄…».
Ὁ
Ἅγιος καὶ Μέγας Φώτιος1 διατυπώνει: «…ἴσθι δὲ ὅτι χώρα τῷ ἐγκλήματι
καὶ εἴ τις προπετῶς δοίη φάρμακον…», δηλαδή: νὰ γνωρίζεις ὅμως ὅτι
ἀποτελεῖ ἔγκλημα ἀκόμα κι ἂν δώσει κανεὶς προπετῶς
ἱατρικὸ φάρμακο!!!
Ἡ
λέξη-κλειδὶ τῆς ὡς ἄνω διατυπώσεως «προπετῶς», σημαίνει: μὲ ἄκαιρη, πρόωρη καὶ ἀλόγιστη σπουδὴ (βιασύνη), μὲ ἀπροσεξία, ἀπερίσκεπτη ὁρμή, βία, καὶ
ἀδιακρισία, καὶ μὲ περισσὴ αὐθάδεια
καὶ θρασύτητα2!
Συμπέρασμα:
Ἐὰν
–παρ’ ἐλπίδα- οἰαδήποτε ἱατρικὴ πράξη ἐπιφέρει -ἔστω καὶ εἰς τὸ ἀπώτερο
μέλλον- θάνατο ἢ σωματικὴ φθορὰ (βλάβη)·
οἱ
προπετῶς (ἀπερίσκεπτα,
ἀδιάκριτα καὶ ἀπρόσεκτα) συνιστῶντες
καὶ προτρέποντες3 καθὼς
καὶ οἱ προπετῶς
(ἀπρόσεκτα, ὁρμητικὰ καὶ μὲ περισσὴ αὐθάδεια, βιασύνη καὶ θρασύτητα) δίδοντες αὐτήν, ἐνέχονται εἰς τὸ ἔγκλημα τοῦ ΦΟΝΟΥ.
«Μεῖζόν ἐστι τὸ φαρμάκῳ ἢ ξίφει φονεῦσαι»4,
δηλαδή: Εἶναι βαρύτερος ὁ φόνος μὲ
φάρμακο (ποὺ δρᾶ ὡς δηλητήριο) παρὰ μὲ τὸ ξίφος!!!
«Πᾶσα παράβασις καὶ παρακοή, -ἀργὰ ἢ
γρήγορα- θὰ λάβει, ἔνδικον μισθαποδοσίαν» (Ἑβρ. β΄ 2) !!!
Ἱερομόναχος Νεκτάριος
Βουλευτήρια Ἁγίου Ὄρους
1. [Φωτίου
Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΚΑΝΟΝΩΝ, τίτλος Θ΄ (9), κεφάλαιο ΚΕ΄
(25), ΕΠΕ τόμ. 10ος, σελ. 488, 489.]
2. (Δ. Δημητράκου «ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ», τόμ. 12ος, σελ. 6158.)
3. Προτρέπω: τρέπω, ὠθῶ τινα πρός τι, διεγείρω, παρακινῶ, παρορμῶ, παροτρύνω, ἐνθαρρύνω τινὰ εἴς τι. (ἔνθ’ ἀνωτ.,
σελ. 6289.)
4. [Φωτίου
Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΚΑΝΟΝΩΝ, τίτλος Θ΄ (9), κεφάλαιο ΚΕ΄
(25), ΕΠΕ τόμ. 10ος, σελ. 484, 485.]