Σὲ ποιὸ ἄλλο ὂν τῆς ὑλικῆς κτίσεως δόθηκε τόσο μεγάλο προνόμιο;
Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης*
Τί ἀπροσμέτρητα μεγάλη τιμὴ νὰ
ἀνοίγουμε τὰ χείλη μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ!
Νὰ μιλοῦμε
μαζί του, νὰ μποροῦμε νὰ τοῦ ἀναφέρουμε τὶς ἀνάγκες μας!
Νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὶς εὐεργεσίες του, νὰ αἰνοῦμε τὴν μεγαλωσύνη του, νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι δέχεται τὶς εὐχαριστίες μας καὶ τοὺς αἴνους μας!
Καὶ ὅτι τὸ
ὑψηλότερο πνευματικό μας αἴτημα, ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, δὲν μένει ἀπ’ Αὐτὸν ἀναπάντητο!
Σὲ ποιὸ ἄλλο ὂν τῆς ὑλικῆς κτίσεως δόθηκε
τόσο μεγάλο προνόμιο;
*
Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου», (107) σελ. 63.